Maybe I'm Lying [COMPLETED]

KABANATA 35 - The Cowardly Cat Redeems Herself

Ipinatong lang ni Eumir ang siko niya sa table. Hindi agad ako sinagot. I heard Amy chuckled, and I looked at her with my almost half-close eyes, making sure she'll see how fed-up I was with her.

“Where’s Craven?!” I asked with my voice slightly louder.

Lumapit sa akin si Amy. Hindi ko siya pinansin at nanatiling kay Eumir ang mga mata ko. Nagulat nalang ako nang isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko.

This bitch!

Umakma akong gaganti sa pagsampal niya pero agad niyang itinaas ang paboritong blue necktie ni Craven. I knew it too well because this is my gift for him last year.

Ikinuyom ko ang palad ko at tiim-bagang na tumitig lang sa kanya. My eyes are throwing daggers at her. Thinking of thousand ways to kill her in my mind.

“Good girl!” she said in her high pitched voice. My right foot unconsciously move to step closer to her but I immediately stopped the urge of getting even with her. I have plan. I needed to save Craven first.

“I know exactly how badly you want to save Craven..,” dugtong pa ni Amy. “But aren't you curious why of all people... ikaw pa ang pinaglalaanan ko ng mahalaga kong oras?” dugtong niya na ikinangisi ko lang.

“Not really. Sobra rin kasi ganda ko kaya maraming naiinggit na kagaya mo—”

“HA-HA-HA.” Sarkastikong tawa niya. Pinigilan ko ang sariling mapairap.

“Where’s Craven now?” tanong kong muli nang hindi parin siya tumitigil sa pekeng pagtawa niya. Napaubo siya para linisin ang lalamunan niya at sagutin ako.

“Well....” Tumingin siya sa mga kuko niya. “You decide where he'll be,” dugtong niya at ngumiti sa akin. Nangunot ang noo ko sa pagkalito.

Sometimes Amy look lovely. Like a sweet lady especially when she smiles. But most of the times, her presence scares me. She's the type of person who could think of the worst possibile ways to threatened you or hurt you, while posing the sweetest smile you could see.

Nilingon ko si Eumir upang tanungin ko ito pero nadatnan ko lang siyang nakahawak na sa dibdib niya. Is he okay?

“You’ll get to choose whether he'll be back to the mansion or... sleep 6 feet under the ground.”

Nanlamig ang pawis ko at nakaawang parin ang bibig na umaasang tatapunan ng tingin ni Eumir.

“You won't do it to your son,” pangungunsensya ko na sinagot ng paghampas ng takong ni Amy sa marmol na sahig dahil sa isang pagpadyak. Hindi ko parin ito pinansin at pilit hinuhuli ang mata ni Eumir.

I know he favors Craven. He won't let anything happen to his only son. I've witnessed how he treat Craven like his most valuable treasure, although he weren't affectionate, I know and the whole mansion know that even a mosquito would be damned if they bit Craven.

“No. Hinahayaan mo lang si Amy pero wala kang balak saktan si Craven, tama ba?” pangungumbinsi ko sa kanya pero parang sarili ko lang din ang pinapaniwala ko na hindi niya iyon makakayang gawin. Doon ko na naagaw ang atensyon niya. Nakakunot ang noo niya at mariin ang pagkakahawak sa dibdib.

“I’m right. You won't hurt—”

“Stop! I said stoooop!” matinis na sigaw ni Amy. Napalingon kami nang bumukas ang pintuan at iluwa noon si Mom, dala ang isang tray na may baso at isang platito ng gamot. Inilapag niya iyon sa table ni Eumir at agad na kinuha ni Eumir ang gamot para inumin iyon.

I looked at Mom and our eyes met. Siya ang unang nagbawi ng tingin. I smirked mentally.

Lumapit si Amy sa kanila. “Are you okay Dad? Here, this is the pills I ordered for you,” ani ni Amy at kinuha ang gamot na dinala ni Mom at pinalitan iyon ng gamot na binili niya. Hindi sinagot ni Eumir na napasandal sa upuan niya makaraang uminom ng gamot. Animo’y ngayon lang nakahinga ng maluwag.