THE SORCERERS ADVENTURE- "Xarniana Academy"

CHAPTER II: THE RESURRECTION AND THE BIRTH

                         Chapter II:
         The Resurrection and the Birth

Isang masayang araw ang bumungad sa buong Xarnian. Dahil ito ang araw na kung saan ang bawat isa ay nagdiriwang sa kahit saan mang panig ng Xarnia.

Ito ang araw na kung saan ipinagdiriwang nila ang pagbisita ng kanilang dyosa, a day that the moon will shine bright that even in the darkest place of Xarnia will light. And the day that they celebrated the creation of the Xarnia.

They believe that in this day, the goddess will wonder around the Xarnia and bless everyone with her power.

Ngunit ang hindi nila nalalaman, ang araw na ito ay naiiba sa kanilang nakasanayan, hindi nila nalalaman na ito ang araw ng pagsisimula ng kaguluhan sa kanilang mundo.

Ang kinatatakutan ng marami ay magsisimula na. Galak at saya sa kanilang mukha ay mapapalitan ng kalungkutan at hinagpis.

        *King Alexander Point of View*

Ako ay nasa balkonahe ng aking bulwagan, at pinagmamasdan ang bawat xarnian na nagdiriwang. Nakikita ko ang galak at saya sa kanilang mukha. Isang pangyayaring aking nais na mapagmasdan sa darating na panahon at hanggang ako'y lumisan sa mundong ito.

Nababatid ko na nalalapit na ang araw na aming kinatatakutan. Ngunit sana'y makita ko pa ang ngiti ng bawat isa, kapag natapos na ang gulong mangyayri.

Ngunit pinapangako ko na gagawin ko ang lahat upang maipagtanggol ang aking nasasakupan. Sana'y makaya din nilang ipagtanggol ang kanilang sarili sa mga kalaban.

Sa aking pagmumuni-muni ay biglang pumasok ang aking kanang-kamay.

"Kamahalan"- dumating ang aking kanang-kamay at nagbigay pugay. Tinunguan ku na lamang ito.

Narito po ang Mahal na Reyna.- pagbibigay alam nito sa akin. Nagbigay naman ito sa akin ng saya.

Papasukin mo siya at papuntahan dito- utos ko dito. Ang aking Reyna at ang aming anak ang nagbibigay lakas sa akin.

"Mahal kong hari" - biglang turan na aking reyna. Humarap naman ako sa kanya at iginaya sa upuan dito sa balkonahe.

Umupo ito sa upuan at ako'y pumunta sa kabila ay umupo.

"Bakit ka na parito, Mahal kong Reyna. Hindi ba dapat ikaw ay nagpapahinga. Kasama ng ating anak."- tanong ko rito. Dahil kapag ganitong oras ay nagpapahinga siya kasama ang aming anak.

"Nais ko lamang na ikaw ay samahan dito. At nais ko rin pagmasdan ang mga xarnian sa kanilang pagdiriwang, kasama ka.- tugon ng mahal kong Reyna.

Tumayo naman siya sa kanyang kinauupuan at tinignan ang mga xarnian na masayang naghahanda para sa pagdiriwang mamayang gabi. Tumayo narin ako at pumunta sa kanyang tabi.

"Hindi ba'y napakagandang pagmasdan ang bawat xarnian. Napakagandang pagmasdan ng kanilang mga galak at saya sa kanilang mga mukha."- turan nito habang pinagmamasdan ang mga xarnian sa baba na may ngiti sa labi.

"Tama ka napakaganda nga nilang pagmasdan. Sana'y makita ko pa ang kanilang ngiti sa labi sa susunod na araw."- sagot ko sa kanya habang pinagmamasdan namin ang aming mga nasasakupan.

Hindi lingid sa kanyang kaalaman kung ano ang mangyayari sa susunod na araw at ang propesiya. Isa pa'y isa ang aming anak sa pinili upang ipagtanggol ang mundong ito.

"Huwag kang magalala dahil makikita at makikita parin natin ang kanilang ngiti. Hindi natin hahayaang manaig ang kasamaan. Lalaban tayo hangga't kaya natin. Lalabanan natin sila, hanggang sa pagdating ng itinakda."- saad ng aking reyna. Napangiti naman ako sa kanyang tinuran. Dahil tama nga siya hindi naman hahayaang manalo ang kasamaan. Gagawin naman ang lahat maipagtanggol lang ang mundong ito laban sa kanila.