Eighty Two - Negotiations (+ Announcement)

Magsimula sa umpisa
                                    

            And that is my only role for today. I stood back in a solitary confined hall habang nakatingin sa pagpirma nilang lahat habang puro flash ng camera ang nakikita't nadidinig ko. It got me wondering, he-headline kaya sa dyaryo 'to bukas? Malaking shot ba talaga ang ROF? Well I can just hope.

                 "Hey..."

            Naramdaman ko na siya bago siya magsalita. He placed his right arm at the small of my back then kissed my cheek. By the scent I knew it's Mico. "Hi. How are you doing?"

                 "Missing you. And that's bad because I can't focus."

            Tinignan ko siya. I giggled when I saw him pouting. "Awww. Poor baby. I miss you too."

                 "My kiss?"

            Nagpalinga-linga ako. Everyone seems to be too busy at nasa likuran kami ng lahat. But it doesn't mean it's safe from cameras and people passing by. I wouldn't risk my boyfriend's career. "Are you booked for anything today?"

                 "Nope. Got ideas?"

                 "Sa office tayo. H'wag dito."

            Ngumiti siya tapos tumango. Discreetly, we managed to get out of the events hall. Isa pa kung may makakita man sa aming magkasama normal na 'yon. Talent manager ako ng Rare Cold, I book their schedules. Hindi naman kahina-hinala na magkasama kami di ba? Pwera na lang kung makita kaming naglalampungan sa tabi-tabi.

            Eh kaso syempre walang nakakakita. Magaling kaming magtago eh. Mouhahaha.

            Narating namin ang opisina ko sa third floor ng building. My secretary is out I supposed dahil wala siya sa desk niya. Pagpasok namin ni Mico agad niya akong hinatak and our lips crashed together. Tumalon-talon ng bongga ang malandi kong hormones. Sheeeet! Maglalandian kamiiii!

            Naramdaman kong gumapang ang isa niyang kamay paikot sa bewang ko habang ninanamnam ko ang flavor ng bibig niya. May gummy flavor na may kasamang sweetness. Nag-bubble gum siguro siya? "Mmhm... you taste sweet, cupcake."

                 "So do you, baby. So do you."

            I grinned at him. He grinned back at me pagkatapos ay hinapit ng mas mahigpit ang bewang ko then crashed his lips against mine for the second time. My hands, having its own will, cradled his head and pressed his lips more close to mine. Napi-pickup pa ng nostrils ko ang bango ng cologne niya. Jesus. Someone help me, I'm drowning.

            A lot would probably say na sa apat na taon dapat nagkakasawaan na kami ni cupcake aka Mico. But no. Kung posible ngang mangyari, lalo lang kaming nagiging intense. Like kapag feeling ko ito na yung pinaka-mataas na level na love namin ang isa't-isa, mare-realize namin sa susunod na taon na mas mataas yun.

League Of The Broken Hearts IITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon