𝐀𝐏𝐎𝐂𝐀𝐋𝐘𝐏𝐒𝐄. Garchel/Bbrae

❝𝐄𝐏 𝟏❞

━━━━━━━━━━━━━━━━

[TR]

Diğerleri çoktan evden gitmişti, Gar endişeyle Rachel'ın uyanmasını beklemeye devam ediyordu. Salonda geziniyordu, Rachel'ı uzun süreli izliyordu, yemek yemeye calisiyordu ama olmuyordu. Sanki Rachel yokken, onsuz bir şey yaparsa kötü bir şey olacakmış gibi içini bir his kaplıyordu. Tekli koltuğa oturup televizyon izlerken bile gözleri uyuyan Rachel'a kayıyordu. Tam 3 saat geçmişti. Gar, dualar ediyordu ve Rachel'a bir şey olmasını istemiyordu. Gar, yine gözlerini Rachel'a çevirmiş onu izlerken kapı açıldı ve içeri biri girdi. Kapıya baktı.

Conner: Oh, selam dostum! Rachel'a baktı ve kaşlarını çattı. Hâlâ uyanmadı mi? Garip...

Gar: Maalesef, hâlâ uyanmadı. Umarım ona bir şey olmaz çok korkuyorum Conner...

Conner: Şşş heyy sakin ol o iyi olacak merak etme.

Conner, gülümsedi ve Gar'a sarılıp sırtını sıvazladı. Gar'da gülümseyip ona sarıldı. Yine de gözleri Rachel'ın üzerindeydi. Conner geri çekildiğinde Gar'ın nereye baktığını gördü ve yüzünde ufak çaplı bir sırıtma görüldü.

Conner: Eh neyse ben gideyim de sen Rachel'ına doya doya bak. Engel olmak istemem.

Gar hızla Conner'a baktı.

Gar: Conner!

Conner: Neee? Rachel'a karşı bazı duygular beslediğin çok belli dostum. Merak etme sırrın bende güvende. gülümsedi ve göz kırptı. Kendine de bak ha dikkat et kendine uyu dinlen. Hadi görüşürüz!

Conner el salladı ve evden çıktı. Gar ic çekse de sonra siritti ve ensesini kaşıdı. Ardından Rachel'a baktı. Tam o sırada aklına bir fikir geldi ve hızla odasına gitti. Odasından kağıt ve kalem aldıktan sonra salona geri döndü ve sandalyeye oturdu. Rachel'a baktı, ardından yazmaya başladı. Arada düzeltmeler de yapıyordu. Yarım saatin sonunda yazmayı bitirdi. Kağıdı katladı ve bir zarfın içine koydu. Zarfın ağzını da kapattı ve gülümseyerek Rachel'ın yanına gitti.

Gar: Her zaman seninle olacağım.

Gar gülümsedi ve zarfı Rachel'ın kafasını koyduğu yastığın altına koydu. Ardından Rachel'a baktı. Tam geri çekileceği sırada duraksadı, Rachel'ın alnına bir öpücük kondurdu ve geri çekildi. Tekrardan tekli koltuğa oturarak onu izlemeye başladı. Gar, gecenin geç saatlerinde Rachel'ı izleyerek uykuya dalmıştı...

Gar, aslında Rachel'a bir mektup yazmıştı.

“Sevgili Rachel;
    Şu an bir uykudasın ve sana ne oldu bilmiyorum. Açıkçası kimse bilmiyor. Umarım kötü bir şey yoktur ve gayet iyisindir. Çünkü, sana bir şey olmasını istemem... Hiç istemem... Hiç istemiyorum... Lütfen iyi ol... Sorunun ne olduğunu çözmeye çalışacağım ve buna yarından itibaren başlıyorum! Seni uyurken izlemeyi seviyorum, yine de bu uykunun ne kadar süreceğini bilmediğim için endişeliyim. O kadın sana ne yaptı böyle?! Hatırlıyor musun, seninle ilk karşılaştığımız günü..? O gün seni uzaktan izliyordum, aynı şu an ki gibi. Seni hoş bulmuştum, anlaşacağımızı düşündüm. İkimizinde güçleri varmış baksana! Şu an cok iyi birer arkadaşız, öyle değil mi? Arkadaş... Sana karşı olan hislerim ilk gün seni gördüğüm zamankiyle aynı... Ben, onlardan uzaklaştım ve bir dal olarak sana tutundum. Senin sayende gözlerim açık, sende benim için gözlerini açabilir misin? Endişeleniyorum... Diğerleri de çok endişeli ve seni önemsiyorlar merak etme. Eğer çok kendimden bahsedip bencillik yaptıysam özür dilerim... Çok mu uzun oldu? Seni seviyorum Rach ❤️