Prologue

9.5K 100 11
                                    

"Bullshit

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"Bullshit. My life's a piece of shit! I just want everything to end." Wika ko saka muling inabot ang bote sa tabi ko at ininom ang laman nito.

"No it isn't." Luke answered habang nakatingin parin sa kawalan. He's kinda weird sometimes, pero he's all I have right now since my family's a trash and all they care about was their work and shits. Alam ko din kasing sawa na bestfriend ko kakapakinig sa napakawalang kwentang problema ko. Napailing nalang ako habang patuloy parin sa pag inom.

"Runaway with me." Wika niya muli, kaya naman muntik ko nang maibuga ang iniinom ko at agad akong napaharap sa kanya.

"Are you out of your mind?" I asked pero tinitigan nya lang ako.

"Nope-- No, I can't do that." Wika ko muli saka tumayo mula sa pagkakaupo ko. Napaface palm nalang ako. Sobrang gulo ng isip ko ngayon at dumagdag pa saakin ang sinabi nya.

"You can. You just have to try." He said.

"I won't fucking try and besides, I only know you for what? For 4 fucking days? No." Sagot ko dito pero tinawanan nya lang ako.

"Alam mo, that's the reason bakit boring yang buhay mo. And for sure bukas, you'll come to me again and rant about your life." Kinuha nya ang isang sigarilyo mula sa bulsa nya at sinindihan ito.

"Everything's just a reflection of choices you've made. If you want a different result then make a different choice." He continued. And still, wala paring lumalabas na salita mula sa bibig ko. He has a point. Walang bago sa buhay ko, sigurado ako pati sya nagsasawa na. Sa apat na araw ba naman naming magkasama palagi nalang akong naglalabas ng sama ng loob sa kanya.

"I'll think about it." Bulong ko at saka umupo sa tabi nya. Mula rito ay matatanaw mo ang mga ilaw ng buong bayan namin. Maya maya lang ay naramdaman ko ang pagsandal ni Luke sa balikat ko, kasabay nito ang pagihip ng mapakalamig na hangin.

"You don't have to think about it. All you have to do is trust me." He suddenly stopped, so I faced him. Nagulat nalang ako ng nakaharap na din pala sya saakin. His eyes are telling me to believe him. Damn! alam kong seryoso sya sa sinasabi nya pero I barely know him! And sa daming bullshits sa buhay ko, I don't know if I can trust anyone again.

"But what if--" I was about to ask him something but he cut me off.

"It's either get it or forget it, there's no what if." He said and smiled.

Napasinghal nalang ako dahil sa sinabi nya. I don't take risks. I'm good with playing safe, kung saan hindi ko kailangang magsisi at madismaya dahil sa mga ginawa ko but this time it's different. I'm tired of being that "perfect daughter" who have straight A's in class but still considered weak. I'm tired of being the nice and sensitive girl that everyone takes for granted.

"I'm in." I said. Napahinga nalang ako ng malalim matapos kong sabihin ang mga salitang iyon. There's something in me that doesn't want to go and do bad things because it may ruin my reputation, but there's also a part of me that wants them to know who I really am. And for once, I'm breaking the rules.

"We're leaving tomorrow." He said at saka ibinuga ang usok mula sa bibig nya at saka tumayo na ito.

"But promise me one thing." Pahabol ko pa kaya naman natigilan sya saglit.

"Everything that will happen will be just between the two of us. I don't want anyone to know that I ranaway with a guy I only met 4 days ago." Wika ko. Namuo naman ang isang ngisi sa labi nya at napailing.

"Whatever happens, happens." Wika nya at nagsimula nang maglakad papalayo.

Whatever Happens, HappensTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon