"အယ္ ဒီကေလး ဟိုက သူစားဖို႔မနက္စာသြား၀ယ္ေနတာကို ဒီတိုင္းႀကီးျပန္သြားၿပီ"

________________________________________

"နင္တို႔ နင္တို႔"

သွ်င္မင္းသန့္ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း အတန္းထဲထိုင္ေနသည့္ ေက်းဇူးရွင္ႏွစ္ဦးကို လက္ညွိုးထားကာ အံႀကိတ္ေခၚရင္း၀င္လာလိုက္သည္။ ေဟမာန္ဦးႏွင့္ ရာဇာလင္းကလည္း သူတို႔ဘာမွလုပ္မထားသည့္အတိုင္း မ်က္ခုံးပင့္ကာျပန္ၾကည့္၏။

"ဘာနင္တို႔လဲ"

"ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား ညက"

ေဟမာန္ဦး၏အေမးေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္ ေသြးေတြပါေဆာင့္တိုးခ်င္သြားမိသည္။

"မင္းတို႔ႀကီးေတာ္ကို ေပ်ာ္ေလ၊ ငါ့ကိုဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ အဲ့အိမ္ပို႔ထားခဲ့တာလဲ"

သွ်င္မင္းသန့္ ရန္ေထာင္လိုက္ေတာ့ ေဟမာန္ဦးက မ်က္ေစာင္းထိုးကာၾကည့္သည္။

"ၾသ ၾသ ဦးေလးႀကီး ဦးေလးႀကီးအိမ္သြားမွာ ဦးေလးႀကီး ဆိုၿပီးျဖစ္ပ်က္ေနတာဘယ္ေကာင္လဲ"

"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကမူးေနလို႔ေလ"

"မူးေနလို႔သာေပါ့ ဟိုက ခ်ာတိတ္ဆိုတာနဲ႕ ပါသြားတာ"

"အား ေသကုန္ေတာ့မွာပဲ တီခ်ယ့္ကိုေတာင္ မ်က္ႏွာမျပရဲေတာ့ဘူး"

"အခုနင္ဘယ္လိုထြက္လာတာလဲ"

"ဘယ္လိုထြက္လာရမွာလဲ ဒီတိုင္းလစ္လာတာေပါ့ တီခ်ယ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး"

"ဟိုဦးေလးႀကီးကေရာ"

"အျပင္ထြက္သြားတယ္တဲ့ အား ႐ူးေတာ့မွာပဲ ငါ့ဘ၀ေတာ့သြားၿပီ"

သွ်င္မင္းသန့္က ယူႀကဳံးမရျဖစ္ကာ အေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ေနသည့္ပုံပင္။

"နင့္ဘ၀သြားေအာင္ ဟိုကနင့္ဘာလုပ္လိုက္တာက်လိဳ႕"

"ဘာမွမလုပ္လို႔ေပါ့ဟ"

"ဟဲ့ ဒီေသနာ"

သွ်င္မင္းသန့္စကားေၾကာင့္ ေဟမာန္ဦးက ပခုံးကိုအသာလွမ္းရိုက္ကာ ဆဲလိုက္မိ၏။

"မဟုတ္ဘူးေလ နင္စဥ္းစားၾကည့္ တစ္ခုခုဆိုရင္ကမွ ငါ့အမွားကေန သူ႕အမွားေလးေရာပါ အဲ့က်မွနည္းနည္းေတာ္ဦးမယ္ အခုက"

HONEYWhere stories live. Discover now