Daisy

De ruïne

Het begon eigenlijk allemaal op de dag dat Daisy en ik samen een burger zater te eten in Patty&Buns. Een klein hamburgertentje in Londen. "Ik neem die met bacon denk ik." Zei Daisy opgewekt. Ik knikte, "ik ook." We bestelden de 2 hamburgers en voor beide een cola, bij een meid wiens figuur niet geschikt was voor de croptop die ze droeg. De deur van het eettentje ging open en er kwam een luidruchtig groepje jongeren binnen. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Ik hield niet zo van die luidruchtige types. Daisy daarin tegen kon het meestal goed wel goed met dat soort mensen vinden, op sommige gebieden waren we zó verschillend. Het groepje vrienden nam aan de 3 tafeltjes naast ons plaats en al snel had Daisy een gesprek aangeknoopt met een jongen die Ali bleek te heten. Ali had donkerbruine haren die in dreadlocks in een hoge paardenstaart gebonden waren, en ogen die nog donkerder van kleur leken te zijn dan zijn haren. Ik nam een hap van mijn hamburger en genoot van de relatief harde muziek terwijl ik me afvroeg waarom ik niet net zo spontaan als Daisy was. "Dus het spookt er echt?" Hoorde ik Daisy enthousiast roepen. Vragend keek ik haar kant op. "Zou je het willen zien?" Vroeg Ali. Daisy knikte enthousiast en keek me aan. "Zullen we meegaan?" Ik grinnikte. "Licht me even in wil je." Daisy bloosde en lichtte me snel in. "Een spookkasteel..." Zei ik, terwijl ik mijn lach probeerde in te houden. Ali's ogen versmalden zich tot streepjes. "Dus jij ziet dit als een lachertje?" "Nou ik neem het in ieder geval niet erg serieus." Beantwoordde ik zijn vraag met een ietwat brutale ondertoon in mijn stem. "Dan ga mee, ik zal je laten zien dat het er echt spookt." Ik snoof. "Geef me een goede reden." "Zie je wel, je durft gewoon niet. Grijnsde hij. "Tuurlijk wel." Zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde. Ik keek Daisy aan en ze wierp me een blik toe alsof ze me wilde vragen waar ik wel niet mee bezig dacht te zijn. "Weet je wat." Zei Ali terwijl hij op stond. "Ik hoor het wel." Hij schoof zijn stoel aan en knikte naar Daisy. "Jij hebt mijn nummer he." Daisy bloosde opnieuw en knikte. De rest van de vriendengroep was ook opgestaan en zonder nog iets te zeggen liepen ze het hamburgertentje uit.

"Waarom deed je nou zo?" Vroeg Daisy enigszins verontwaardigd. "Wat? Je wil me toch niet zeggen dat je die onzin geloofde?" "Nee tuurlijk niet." Zei Daisy snel. "Maar we zouden toch mee kunnen gaan, het lijkt me wel gezellig."Ik lachte. "Dus jij vind een spookkasteel wel gezellig?" Daisy liep rood aan. "Eh... nou ja..." "Ik weet wat jij gezellig vind. " Grijnsde ik. Daisy werd nog roder en keek me smekend aan. "Alsjeblieft, ga mee." Ik zuchtte. "Daisy we kunnen toch niet zomaar met een stel vreemden meegaan naar een afgelegen plek, in een land waar we niemand kennen nota bene." "Alsjeblieft?" Fluisterde Daisy. Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen. "Daisy je weet dat ik niet tegen die blik kan." "Dus je gaat mee?" Vroeg ze met een triomfantelijk toontje. Ik zuchtte. "Vooruit dan maar." Daisy's ogen fonkelden. "Je bent een kreng weet je dat?" Grinnikte ik toen ze me om de hals vloog.