Schizophrenia|| Jaywon

Ten

Jungwon ilaçlarını alıp aşağıya indi. Ancak annesinin Jay'e hayat hikayesinin anlattığını duydu ve sinirlendi.

"Anne? Niye anlatıyorsun her şeyi! Ben sana anlat dedim mi?"

Jungwon'un sesi çok yüksek çıkmıştı. Jay'in yüzüne utandığı için bakamıyordu. Montunu alan Jungwon evden hızlıca çıktı.

Ağlayarak, artık benimsediği her gün gittiği ormana koştu. Çok utanıyordu. Bir ağacın gölgesine oturdu ve ağlamaya devam etti.

Jay, Jungwon'un evden çıkmasıyla Bayan Yang'dan müsade isteyip hızlıca çıktı. Biliyordu onun ormanda olduğunu. Ancak yanına şu an gitmek istemiyordu. Bu yüzden ormanın girişinde olan banklara oturup Jungwon'un çıkmasını beklemeye karar verdi. Ormandan çığlık seslerinin geldiğini duyan Jay endişeyle ormanın içine koştu. Jungwon için çok korkuyordu. Jay bağırıyordu onun sesini duymak için. Ancak nafile, hiç bir yanıt alamıyordu. Ta ki bir ses gelene kadar

"JAY NOLUR KURTAR BENİ!"

Jay daha çok korkmuştu. Alnından soğuk sular akıyordu.

Jungwon'u bulduğunda bir adamdan kaçtığını gördü. Bu kişi babasıydı. Jay Jungwon'a yetişip elinden tuttu ve çıkışa doğru koşmaya başladılar.

Ormanda ayrılır ayrılmaz Jungwon ağlamaya başlamıştı. Jay onun bu durumuna üzülüp sıkıca sarılmıştı.

"Sana bir şey yaptı değil mi? Ne dedi sana güzelim?"

Jungwon güzelim kelimesini duyunca heyecanlanmıştı bir anda. Utansa da bu hoşuna gitmişti.

"Bir şey demedi. Zorla kaçtım, ancak eve gidersem beni öldürür."

"Eve gideceğini kim söyledi? Bizde kalmanı istiyorum. En azından babanı tutuklatana kadar."

Jungwon Jay'den ayrıldı ve göz yaşlarını sildi.

"Teşekkür ederim ama ben bunu kabul edemem."

"Jungwon saçmalama. Eve gidersen neler olacağını ikimiz de biliyoruz."

"Doğru..."

Jay, Jungwon'u kendi evine götürmüştü. Jungwon evi gördüğünde gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Çünkü ev, ev değil saraydı.

Jay, Jungwon'a kendi kıyafetlerinden verip giymesini istemişti. Jay odadan çıkıp giyinmesini bekledi.

"Bunlar çok büyük! Nasıl giyeceğim? Hem bu kısa kollu! Kollarım belli olur.."

Jungwon kapının arkasından Jay'e seslendi.

"Şey bunlar çok büyük..."

"Bekle hemen geliyorum."

Jay ablasının odasından kıyafet alıp Jungwon'a bakmadan vermişti. Jungwon kıyafetleri giyip kapıyı açtı.

Jay Jungwon'a baktığında karşısında ablası olduğunu sanmıştı bir anda. Gözleri dolmak üzereydi. Bunu farkedecek olacaktı ki boğazını temizledi.

"Çok yakıştı."

"Teşekkür ederim!!"

Jay Jungwon'a yemek yemesi gerektiğini söyleyip aşağıya indirmişti. Jay'in annesi Jungwon'u görünce yediği yemeyi bırakmıştı.

"Tanrım! Jungwon ablana benzemiş!"

Jungwon neye uğradığını şaşırmıştı. Jay ona sonra anlatacağını söyleyerek masaya oturtturmuştu.

Yemekler bitince Jay ve Jungwon ikilisi odaya çıkmışlardı.

"Sen yatakta yatabilirsin Won. Ben koltukta yatacağım."

"Saçmalama Jay. Burası senin evin ben yatarım koltukta."

"Hayır yatamazsın."

"Beraber yatalım."

Jay Jungwon'un bu dediğine şaşırmış ve duraksamıştı. Beraber yatağa yattıklarında bir birlerine sıkıca sarıldılar.

"Jay, neden annen aşağıda öyle oldu?"

"Ablam... Çünkü ablama çok benziyorsun won. Ve ablam geçen sene okuduğumuz okulun çatısından aşağıya itildi. Hepimiz için bir yıkım olmuştu bu durum."

Jay'in gözleri dolduğunda Jungwon Jay'in yanağına buse kondurup saçlarını okşamıştı.

"Ablamın kıyafetlerini giyince bir an onu gördüm karşımda..."

Oha yeni bölüm attım🫡 çok beklettim arkadaşlar üzgünüm!!! Boş zamanlarımda yazmaya çalışacağım!🫶🏻🤍