Schizophrenia|| Jaywon

Seven

Jungwon dolabının karşısına geçip ne giyeceğini düşündü. Yırtık pantolon, siyah tişört ve üstüne deri ceketini aldı. Hızlıca üstünü giyip yüzünü kapatmak için banyoya gitti.

Jungwon makyaj malzemelerini bulamayınca annesinin yanına gitti. Annesi babasının onları attığını söyleyince yıkılmıştı Jungwon. Gözlerinin altı mos mor ve ten rengi bem beyazdı. Nasıl çıkacaktı arkadaşlarının karşısına?

Jungwon tüm cesaretini toplayarak dışarı çıktı. Arkadaşlarının söylediği kafeye doğru yürümeye başladı. Arkasından birinin koştuğu hissetmişti Jungwon. Arkasını döndüğünde o kişinin Jay olduğunu fark etti.

"Naber Jungwon?"

"İyiyim hyung. Senden naber?"

"İyiyim bende."

Jungwon'un başı hep aşağıya eğikti.

Jay ve Jungwon kafeye girdiklerinde hepsi onlara baktı.

"Yolda mı karşılaştınız?"

"Evet Sunoo."

Oturdular ve sohbet etmeye başladılar. Jungwon konuşmayı sevmezdi. Bu yüzden sadece onları dinledi. Çok fazla terlemişti ancak ceketini çıkaramazdı. Çıkarırsa her şeyi görürlerdi. O iğrenç bileklerini görüp dalga geçerlerdi.

"Jungwon ceketini çıkartsana çok terledin."

Jungwon kafasını kaldırdığında Jay dışında diğerleri yüzünü görmüştü.

"Aman tanrım! Yüzüne ne oldu Jungwon?"

Jungwon stres yapmıştı. İğrenç yüzünü arkadaşları görmüştü. Çok utanıyordu onlardan. Bir daha asla yüzlerine bakamazdı.

"Dün uyuyamadım ve biraz da hastayım."

"Okulda bir şeyin yoktu ama."

"Makyaj yapmıştım."

Jay konuyu değiştirmişti.

Jungwon yemekleri gelmeden lavaboya gidip geleceğini söyleyerek yanlarından ayrıldı.

"Jungwon'da bir şeyler seziyorum."

Sunoo bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı.

"Bir şey olsa bize söylemez miydi?"

Jake'in sorusunu Jay cevapladı.

"Sunoo dışında bizimle yeni tanıştı. Sunoo ile de uzun zamandır görüşmüyordu. Bu yüzden bizden çekiniyordur. Kendini hazır hissettiği zaman eğer bir şeyi varsa eminim bize anlatır."

Jungwon geldiğinde yerine oturdu. Sunoo'nun ağzında bakla ıslanmadığı için hemen konuştu.

"Jungwon iyisin değil mi? Bir sorun yok. Garip davranıyorsun."

Jungwon dışındakiler bağırdı Sunoo'ya

"Sunoo!"

"Merak ediyorum sadece."

Sunoo özür dilemişti.

"Bir şeyim yok. Rahat olabilirsiniz."

Jungwon'un telefonu çaldığında ayağa kalktı.

"Efendim anne?"

"Jungwon randevunu unuttun mu?!"

"Aman tanrım! Tamamen aklımdan çıkmış... Hemen gidiyorum anne!"

Telefonunu kapattı ve arkadaşlarına acil bir işinin çıktığını söyleyip koşarak kafeden çıktı.

"Kalkın gidiyoruz."

"Nereye gidiyoruz Sunoo hyung?"

"Jungwon'u takip etmeye."

Jay kaşlarını çatıp konuştu.

"Bu doğru değil Sunoo!"

"Arkadaşım için endişeleniyorum! İstiyorsan siz gelmeyin. Ben takip edeceğim."

Sunoo kafeden çıkınca Jay oflayıp onları takip etti.

"Psikolog mu? Biliyordum!"

Jungwon psikoloğunun kapısını tıklatıp içeri girdi.

"Özür dilerim Bayan Myoi! Arkadaşlarımla oturuyordum..."

"Arkadaş mı edindin Jungwon?"

"Size anlattığım eski arkadaşım Sunoo ile aynı sınıfa düştüm. Sonra da onun arkadaşları ile tanıştım. Şu an onlarla çok yakınım. Ancak içlerinden biri sanırım nasıl biri olduğumu biliyor. Ben yine ormana gidip oturmuştum. Hatta bağırarak içimi döküyordum. Sonra bir beden yaklaştı bana. Bende onu görür görmez kaçtım. Nereye gittiğimi fark etmeden kaçtım. Ancak dediğim arkadaş grubunda o da var. Her gün rüyalarıma giriyor, her gün karşıma çıkıyor. Korkuyorum ondan."

"Eğer sana bir şey yapmak isteseydi şu zamana kadar yapardı Jungwon. Bence ondan kaçma. İnsanlardan kaçma Jungwon. Biliyorum yaşadıkların kolay değil. Ancak belki de o çocuk senin hayatını değiştirecek. Dediklerimi unutma Jungwon.

Jungwon psikoloğu ile biraz daha konuştuktan sonra odadan çıktı.

Etrafa arkadaşlarının sesi kulağına gelince bahçeye göz gezdirdi ancak kimse yoktu.

"Niki! Sakın bir daha ses çıkartma!! Yakalanıyorduk."

"Özür dilerim Heeseung hyung."

Jungwon sesleri önemsemeyip ormana gitti.

Merhabalar. Bölümleri uzun yazmak için geç atıyorum özür dilerim. Aslında 1000 kelimelik bölüm atacaktım ancak çok uzun gelir diye düşündüm. Diğer bölümde görüşmek üzere.