မနေ့က ကိုယ့်အိမ်ကိုပဲ ပြန်လာလိုက်တယ်။
စိတ်တိုမိတယ်။
သူ့ကိုအပိုင်လိုချင်မိတယ်။
ကာကွယ်ပေးချင်တယ်။
အများကြီးချစ်ပေးချင်တယ်။
ဖေ,သမီး အတန်းသွားမတက်ဘူးလား
ဆိုဖာပေါ်လာ စိတ်ပျက်စွာထိုင်နေတဲ့ ဇင်မေသူကို အဖေဖြစ်သူမှမေးလိုက်ခြင်း။
"ဟင့်အင်း ဖေဖေ, မြင့်မိုးနဲ့ချိန်းထားတယ်"
"အင်း ဒါဆိုဖေဖေသွားပြီ"
ဟုပြောကာ ထွက်သွားသောဖေဖေ
.
.
.
"ဟော သမီးကအစောကြီးနိုးနေတာလား"
မေမေပြောတော့ပြုံးပြကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်
ထိုနောက်
"သမီးသွားပြီမေမေ သမီးလူတယောက်ကို အိမ်ခေါ်လာမယ် "
သတိပေးရုံမျှသာ ပြောသောစကားကြောင့် သူမ မှာလန့်ရပါတယ်။သူမ၏သမီးက ဇွတ်ထရိုးမဟုတ်လား။
။
။
အေးမနက်စောစောထခဲ့တယ် ညက သွန်းက သူ့ကိုာအခန်းတစ်ခန်းပေးတယ်လေ။အေး ဗိုက်ဆာနဲ့အိမ်အောက်ဆင်းခဲ့တယ်။
"သွန်း!"
ခေါ်လိုက်တော့လှည့်ကြည့်လာတယ်။
"ဟမ် နိုးပြီလား ဒေါက်တာမကြီး"
အေးကမျက်ခုံးရှုံ့လျက်
"လာမစပါနဲ့ မနေတက်ဘူး"
အေးက တကယ်ကိုဖြူစင်ပြီး စိတ်ထားကောင်းလှသည်။သူမက ငါးနှစ်အတွင်း အရယ်အပြုံးမရှိတာ အသေချာပင်။ဇင်မေသူမရှိတော့သည့် နောက်ပိုင်းသူမ ပြုံးရယ်ခြင်းမရှိဘူး။
"အေး ဗိုက်ဆာနေပြီလား....မနက်စာ စားပြီးရင် သွန်းတို့ အပြင်သွားကြမလား"
"ကောင်းသားပဲ"
အေးမငြင်းချင်ပါ။သွန်းကိုအားနာရသည်။ဟိုလူ့ကို တပင်ရှောင်ချင်လို့သာ သွန်းနှင့်နေရတာ။ယုနဲ့လမင်းက တအိမ်ထဲ အတူနေတော့ အနှောက်အရှက်ဖြစ်မည် စိုးသည်။
ယုကရပေမဲ့ လမင်းက သတ်မှာ ကြိုသိနေတယ်။
။
။
"ကြယ်စင့်အတွက် ဆွဲကြိုးအမှတ်တရ ဝယ်ပေးမယ်"
