"မမလေး ....."
"ဒေါက်တာ မြင့်မိုးသွားခေါ်!"
"ဟုတ်"
ပြောပြီး ထွက်သွားသော သူနာပြုမလေး
။
။
သူက အခန်းတစ်ခန်းရဲ့ ဆေးကုတင်ပေါ်မှာချပေးတယ်။
သူကအေးကိုကြည့်ပြီး
"အမ လမ်းတလျှောက်လုံး ငိုလာတာ မပင်ပန်းသေးဘူးလားဟမ်!"
အော်ပြီးပြောလိုက်သောသူ ။
သိုပေမဲ့ အေးအငိုမရပ်ခဲ့
မြင့်မိုး,ဟေးး ဘာလို့အော်နေတာလဲ မေသူ
ဒေါက်တာကဝင်လာပြီး ပြောတယ်။
။
မြင့်မိုး,နည်းန ည်းလေးယောင်သွားတာပါ ဒါနဲ့ အမကိုမြင်ဘူးနေသလိုပဲ့ ဒေါက်တာ ဒေါက်တာ အေးကြယ်စင်လား
အ့ဩတကြနဲ့မေးလာသော မြင့်မိုး
"ဟုတ်ပါတယ် "
"ဝါးး အမကောင်မလေးအတွက်စိတ်မကောင်းပါဘူး"
အေးက ခေါင်းငြိမ့်ခဲ့တယ်။
"ရားး မေသူ "
မြင့်မိုးခေါ်တော့ ဘာလဲဆိုတဲ့သဘောနဲ့မေးသပ်ပြတယ်။ဒါဟာ မြင့်မိုးတွက်မထူးဆန်းပေ။
"ဒါက ဒေါက်တာ အေးကြယ်စင် ။ မေသူနဲ့ဒေါက်တာအေးကြယ်စင်ရဲ့ရည်းစားနဲ့က လေ အကျင့်ကလွဲပြီးအကုန်တူတယ်"
ဒီကားကို ဇင်က အ့ဩစွာအေးကိုကြည့်လာတယ်။
"ဒေါက်တာမြင့်မိုး အကို ဆေးရုံကားနဲ့အိမ်ပြန်လိာက်ပို့ခေါင်းပါလား"
"အော ဟုတ်-"
"လိုက်ပို့ပေးမယ်"
အပြောနှင့်အတူ လူကိုပွေ့ချီသောသူ
။
။
"စိတ်မကောင်းပါဘူး"
ကားမောင်းနေရင်း ပြောလာသောသူ
အေးက ကားမှန်ကိုပဲကြည့်နေခဲ့တယ်။
။
"လိုက်ပို့ပေးလို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"အမ လမ်းမလျောက်နိုင်ဘူးလေ လာ.."
ပြောရင်းလူကိုချီသောသူ
။
"ဒေါ်ကြီးရေ ဒေါ်ကြီး"
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ဒေါ်ကြီးကိုအော်ခေါ်မိတယ်
အပိုင်း 9
Start from the beginning
