အားး!
လမ်းလျောက်နေတုန်း ကားတစီးက ဘေးနားကနေ ဖြတ်မောင်းသွားတယ်။ပွန်းရုံလပဲဆိုပေမဲ့ ဒူးခေါင်းကနာေနတယ်။
ထိုအချိန် ကားထဲက ထွက်လာသောသူ။
သူကအေးရှီကို လျောက်လာပြီး
"အမ အဆင်ပြေရဲ့လား ရလား ထောက်နိုင်ရဲ့လား"
သူကတော့မေးခွန်းပေါင်းစုံမေးနေပေမဲ့ ကိုယ်ကတော့ မျက်ရည်တွေဝဲပြီးသူ့ကိုကြည့်နေမိခဲ့တယ်။
"ကျစ်! အမအရမ်းနာလို့လား , လမ်းလျောက်လို့ရော ရရဲ့လား"
ဇင် သူမနဲ့တွေ့ဆုံရတာ ခုဆိုနှစ်ကြိမ်မြောက်။ပထမက သူမက ဇင့်နာမည်ကို အဖြားစွတ်ခေါ်ပြီး မျက်ရည်တွေဝဲ့ပြီးပြောတယ်။ဒုတိယအကြိမ် ကြတော့လဲ ကားနဲ့ပွန်းသွားပေမဲ့ နာလို့ထင်တယ် မျက်ရည်တွေကြနေတယ်။
ဒါမဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ တမျိုးကြိးပဲ။
"မေးနေတာ ဖြေစမ်းပါ! မျက်ရည်ကြတာမကြိုက်ဘူး!"
အေးချက်ချင်းပဲ သူ့ကိုကြည့်နေရာကနေ မျက်နှာလွှဲပြီး
"ကျမက ဆရာဝန်ပါ ဒီလောက်တော့ရပါတယ်"
"ကျစ်! အစထဲက မပြောဘူး"
ပြောပြီး ထထွက်သွားသောသူ။
အေးလည်းအားယူပြီး ထကြည့်ပေမဲ့ နာလိုက်တာ။ကိုယ့်ကိုကိုယ် စိတ်ပျက်မိတယ် အားအရမ်းပျော့တာဘဲ။
ကားဘက်မှန်ကနေ ကြည့်ပေမဲ့ သူမ ထလိာ့မရဘူးဆိုတာသိတယ်။တကယ်ကိုတခြားသူတာ ဆိုရင် ထားခဲ့မိမှာ လွှမ်းမိုးနိုင်လွန်းတယ် ဟာ။
"ပြောတော့ရတယ်ဆို ကျစ်!"
ပြောပြီး အေးကိုကောက်ချီလိုက်သော သူကြောင့်အေးမှာလန့်သွားရသည်။
ထိုအတူမျက်ရည်များကလည်းအလိုက်မသိစွာနဲ့ပါးပြင်ပေါ်မာ နေရာယူလျက်။
။
။
At YM hospital
ဆေူရုံရောက်တော့လဲ သူပဲ ကားပေါ်ကနေ ချီချသွားတယ်။အေးမှာတော့ကြောက်လွန်းလို့ သူ့လည်ပင်းသိုင်းဖတ်ထားရတယ်။
ဆေးရုံထဲရောက်တော့ သူ့ရှိကို သူနာပြုတယောက်က အပြေးတပိုင်းရောက်ချလာပြီး
အပိုင်း 9
Start from the beginning
