•SEVDA KARAN•SEVDANIN KARASI ( SEZON FİNALİ)

📷31. Bölüm📸 ÖZEL BÖLÜM

"Hepiniz burada ne yapıyorsunuz? Sevda yok uyandım yanım boş, sizi aradım bu labirent gibi tutsak yerde." Yunus abimin sözleri ile ortama derin bir sessizlik yayıldı.

Gözlerim kapalı iç çekerek ağlamaya başladım.

"Abi.." Onlara göre bu sayıklamaktı benim için ise yardım fısıltısıydı.

"Sevda'nın burada olmasına sevinmeli miyim?" Abimin sitem içinde ki kurduğu sözlere cevap verecek biri çıkmamıştı.

Demir'in elleri hala ellerimin üstündeydi.

"Bak Demir abi Sevda'nın durumu iyi biraz yaşadığı şoklar ona ağır gelmiş olmalı. Dinlensin sabaha kendini toplar." Konuştu Doktor hanım mı demeliydim buna.

"Hadi Deste Kartal'a bakalım. Annesini özlemiştir." Yakışıklının sözleri ile merak kaplamıştı içimi. Çocuklarının adını Kartal mı koymuşlardı! Rıhtımda bi Kartalımız eksikti zaten acaba kime benziyordu? Bu isim nerden çıkmıştı? Dayısı bu konuya burun sokmuştur eminim. Onların o anlarında yanında eğildim sonuçta.

"Yunus bugün burada uyusun Sevda." Demir'in sözlerin abimin itiraz edeceğini adım gibi biliyordum. "Lütfen.." Dedi Demir abim iç çekip odadan uzaklaştığını göremesem de hissetmiştim.

"Şahin sende." O hala burada mıydı? Yalandan uyuyor gibi yapmak ne kadar zormuş ya.

*****

Sabah uyandığım an Demir ile koca yatağın içinde ikimiz vardık. Üstüne birde Demir'in kolları arasındaydım. Gözlerimi kırpıştırarak onu izledim. Nefes alış verişlerim sakindi. Onunkinin de benimkinden farkı yoktu..

Onu izledikçe düşündüm.

Kalbim özlediğimi bas bas bağırırken, beynim tüm benliğiyle ateşle oynama diyordu. Onların dünyası ile benimki aynı değildi. Tekrar kendimi ateşe atmaya gerek var mıydı? Puslanan bakışlarımı ondan çekerek siyah tavana çevirdim. Gözlerimi kırpıştırarak boğazımdaki sert yumruyu yutkundum. Karnımın üstünde duran Demir'in kolunu yavaşça kaldırarak yataktan çıktım. Odadan sessizce çıkarak etrafa baktım her yer siyah duvarlarla çevrili bir labirenti andırıyordu. Ürkek ve yavaş adımlarım ile abim ile kaldığı odayı bulmaya çalıştım.

Aralıklı kapının önünden geçerken içeriden gördüğüm fotoğraflar ile durup baktım. Dün gece Demir'in bana gösterdiği odaydı. İç çekerek yoluma devam ettim. O geniş salona tekrar çıktığım an kafamı kaşıdım. Ne tarafa gitmem gerekiyordu. Omuzuma çarpıp geçen kütle ile elimle omuzumu tuttum bakışlarımı çevirdiğim an Şahin olduğunu gördüm. Şahin kafasını gömdüğü telefondan kaldırıp bana baktı.

"Özür dilerim." Tekrar bakışlarını telefona çevirdi arkasını dönerek yürümeye devam etti. Onun bu tavrına kaşlarım havada baktım.

Durdu. Tekrar bana doğru döndü irice açılan gözleri ile telefonunu kapatıp gri pantolonunun cebine attı.

"Ben sen olduğunu fark etmedim kusura bakma. İyi misin?" Kafamı salladım gözlerimi kaçırmak istesem de gözlerim bana itaat etmedi.

O benim öz abimdi..

Gözlerim yüz hatlarının her karışında yavaşça dolandı. Acaba nasıl bir ailede dünyaya gelmiştim. Neden onlardan ayrı düşmüştü yolum.

"Niye ağlıyorsun, canın çok mu acıdı?" Koluma dokundu o söyleyene kadar ağladığımı farkında bile değildim.

Anne babamız nasıldı acaba ben kime benziyordu  mesela?   Anneme mi yoksa babama mı? Şahin ve Ceyda nasıl bir kardeşlik bağı oluşturuşlardı aralarında.. Benden ne zaman haberdar oldular. Ben onlardan neden ayrı düştüm? Dilimin ucundaki soruları keşke sesli sorabilseydim ona.. Keşke cevapsız kalmasaydı bu sorularım.

Buradaki herkes benim için bir yabancıyken bir tek o değildi.

Abimdi o benim biyolojik abim..

Ona kızgın olmam normal miydi?

Bir o kadar da ona sarılmak istemem suç muydu?

Kolumu onun parmakları arasından çektim.

Çünkü geçmiş ile onu cezalandıramazdım ama bundan sonra yaptıkları için onu da sorumlu tutacaktım. Biliyordu kardeşi olduğumu biliyordu ve hala bilmiyormuş gibi davranıyordu.

"İyiyim.."

"Sevda, benimle konuşabilirsin. Bana her şeyi sorabilirsin" Islak gözlerimle yüzüne baktım.

"Abimi arıyorum." Gözlerini kaçırdı kaşları yukarıya doğru havalandı tekrar bana baktığında adem elması hareket etti.

"Bilmiyorum görmedim." Yanından geçerek yürüdüm.

"İyi düşün belki görmüşsündür." Diyerek söylendim.

Bilmediğim garip yollara saparak birazda nasıl ir yerde kaldığımızı görmek ve öğrenmek istedim.

Etraf ürkütücü bir şekilde sessizdi dolan başlı  labirent misali koridorları geçerek geniş bir kapının önüne çıktım. Korksam da devam ettim geniş kapıyı iterek nefesimi tutarak karanlıktan gün ışığına çıktım. Gözlerim irice açıldı burası nereydi?

Geniş yeşillikler içinde bir bahçe vardı karşımda. Orman bu garip evin çok ilerisinde kalıyordu. Rıhtım ekibi burada gizleniyordu..

Arkamda hissettiğim sessiz nefes ile yutkundum.  Çok dalmamıştım yerler çakıl taşları ile doluydu ayak sesini bile duymadan arkama kadar yaklaşan bu kişi kimdi?

Demir asla değildi.

Dost olmadığı kesindi.

Yutkunarak hızlıca arkamı döndüm.

"Kıymetlimiiis." Yeşil gözleriyle beni inceledi. İlk kez gördüğüm bu adam kimdi?

Bana doğru yaklaştı geriye doğru adım attım.

Gözlerini hızlı hızlı kırptı. Yanıma kadar girerek bana çok ama çok yakından baktı. Sırtım duvara çarptığı an ondan uzağa gidemedim. Elini kaldırıp yüzüme yaklaştırdı bu tavrı beni korkutmuştu gözlerim doldu.

"Gece uzak dur ondan." Şahin'in sözleri ile nefesimi serbest bıraktım.

"Efendimissss " Başını yatırarak Şahine baktı.

.

.

.

Bölümü umarım sevmişsinizdir.

Bölüm hakkında fikirleriniz nelerdir?

Yeni bir karakter girdi kurguya.

Gece'yi nasıl buldunuz, Sevda çok korktu kesin asfkgdkasja