Chapter 44

7.5K 239 26
                                    

Sa inaantok na estado ay unti unti niyang iminulat ang mga mata at napakurap pa nang ilang beses nang makagisnan ang mukha ng asawa na natutulog sa kanyang tabi. She move and put her head on her arm and look at her beautiful wife, peacefully sleeping beside her.







She lifted her hand and carefully trace the contour of Madison's face. From her nose, cheek, her pinkish lips.. She smiled. Hindi s'ya makapaniwala na nandito ito ngayon. They talked yesterday, humingi ito ng tawad at nilinaw ang ugnayan nila nang lalaking iyon but what shocked her was, Zaddiel, she killed him. Sa ilang taon na nakasama at naging kaibigan niya ito ay alam niyang may kakayahan itong gawin nga iyon. She saw it her self when she followed Zaddiel dahil parang may bumabagabag dito, Taz told her to keep an eye on Zaddy dahil nasa busimess trip ito and there she saw how that woman protect herself from the men who's following her. She even stab one in the neck.







Ngumiti s'ya at dumukwang para halikan ang asawa na malalim parin ang tulog. She then got up from bed and pick their clothes on the floor. Nang makabihis na ay bumaba na siya para magluto ng agahan.








Habang pababa sa hagdan ay napapangiti siya dahil naaalala niya kung paano sila nagkabati ng asawa. Dhe shook her head and look at the hanged pictures on the wall while walking down. It's the pictures of the previous owner together her lover. It was puzzling because every pictures she took have the same woman, but she doesn't age. Mysterious and magical.











Dumating s'ya sa kusina at nagsimula nang magprepare ng kanyang lulutuin. Just a simple breakfast, bacon and eggs then sinangag rice would do. Inayos na niya ang lutuan and started frying. She was enjoying what she's doing when suddenly, she felt something run down from her nose. Kumunot ang ulo niya at hinawakan ang malagkit na likido and what she saw shocked her.








Blood..








Mabilis niyang pinatay ang stove at tumungo sa sink para maghugas. No, it can't be.. Is it progressing quickly? Humigpit ang kanyang hawak sa hand towel. Magsisimula pa lang sila ulit. Hindi pwedeng mangyari 'to. She wiped her face with the face towel that she always carry around. With a heavy sigh, she got back from cooking and preparing the food.








Nakaupo na lamang siya sa harap ng hapagkainan at hinihintay bumaba ang asawa, but then, she was invaded with the thoughts of what if. Her mind is busy at the moment and she's thinking of her daughter and their upcoming child. What if she doesn't survive this? What if she won't see their unborn child? What if.. She looked up at the ceiling to prevent her tears from rolling down but she failed to do so. The stream of tears flow down on her cheeks and she gently wipe it away with her hand.








Huminga siya ng malalim at kinalma ang sarili. It won't do any good if she will wallow into it. Kailangan niya magpakatatag at ayusin na ulit ang kanyang buhay. She have decided.. She will seek for professional help and fight the battle she had been dealing with. She won't let herself succumb to this sickness withput giving it a proper fight. Her family needs her.









Mabilis niyang dinampot ang cellphone na nasa harap lamang niya at dinial ang numero ng doctor niya. She was busy talking to her doctor that she didn't even saw Madison slowly walking towards her.











Madison was tip toeing, being careful not to let Ava know she's awake but as she slowly go near her wife, she noticed her being wary of something and called someone. Unti unti siya ritong lumapit para sana tanungin ito kung sino ang tinatawagan. She's afraid that Ava might have someone already and that she's having a hard time picking but all of those thoughts instantly faded when she heard what her wife said to the person on the other line.








"Let's start the chemotherapy doc.." May iba pa itong sinasabi sa kausap ngunit tila wala na doon ang kanyang atensyon. Nanigas siya sa kinatatayuan at waring hindi maihakbang ang mga paa para lumapit pa sa asawa. Hindi niya maituloy ang balak na panggugulat rito at ang kaninang masayang mukha at emosyon ay mabilis nawala nang marinig niya ang bawat kataga na lumabas sa bibig ng mahal na asawa.








Nakatulala lamang siya rito at nang maibaba nito ang tawag ay mabilis nitong dinampot ang tissue malapit rito at tila may pinupunasan sa ilong o bibig and when she move to drop the used tissue in the bin, she saw some blood on it, mas lalo siyang hindi nakagalaw dahil tila kumpirmasyon na lamang ito na ta ang kanyang narinig.








Hindi pa siya nito napapansin ngunit nang humarap ito sa kanya ay para itong tinakasan ng kaluluwa, nanigas rin ito sa kinatatayuan at nagbuka sara ang mga labi. Hindi ba nito sasabihin s akanya na may sakit siya? Wala ba itong balak man lang na ipaalam? Kaya ba ito nagpakalayo at nagtago dito? She have a lot of questions but none of it were coming out of her mouth.








"Madison.. I.."








She wanted to ask her those questions running inside her head right now but her lips won't do it. Instead of questions, a sob came out of her mouth followed by incoherent words. Her lips quivered as she tried making a sentence. Tears flowed from her eyes.








Nqgmamadali siyang dinaluhan ni Ava and she hugged her tightly, calming her down. Patuloy lamang sa pag agos ang kanyang kuha at kumapit na siya rito para kumuha ng lakas. Kung kailan handa na siyang harapin at buuin ang kanilang pamilya ay nagkaroon pa ng isang malaking problema na kailangan nilang harapin. Niyakap niya ng mahigpit ang asawa, ayaw niya itong pakawalan dahil naiisip niya sa oras na iyon na kapag bumitaw siya rito ay mawawala na lamang ito bigla.









Gusto niyang tanungin ang Diyos kung bakit ang asawa pa niya but she can't do that. She just can't.. dahil dito na lamang siya hihingi ng tulong sa bawat hakbang na gagawin nilang pamilya para harapin ang sakit ng asawa. Ito na lamang ang mahihingian niya ng himala.









She does not believe in miracles but right now, that's all she wanted. For Ava to be better, to heal and be healthy again, for their family to be whole and to love her wife until they're old.










Nang kumalma siya ay unti unti niyang binitawan ang asawa at nagmamadali na tumakbo papunta sa kwarto sa taas upang kunin ang sariling cellphone. She heard Ava called for her but she didn't look back. When she found her phone ay mabilis niyang idinial ang numero ng mga magulang ni Ava. Alam niyang nagulat rin ang mga ito sa kanyang balita but they assured her that they will find the best doctor and hospital for their daughter. Tinawagan na rin niya ang mga kaibigan and all of them did what she asked.









"Madison.."









Lumingon siya sa asawa at katulad niya ay hilam rin ang mga mata nito sa luha. Namumula ang ilong at medyo namamaga ang mga mata sa pag iyak.








"If I won't make it--"









Mabilis niyang pinutol ang sasabihin nito at tinignan ito ng masama. She rolled her eyes and gave her a serious look. Nakita niyang medyo natakot ito sa aura niya. Damn, it stressed out. Alam na niya ang sasabihin nito at ayaw niyang marinig ito.









"You will survive this, Ava. Hell will break loose if you don't. I won't let it happen. Now, you will compensate for that secret by removing this stress."









She grabbed Ava's collar and pushed her down on the bed. Sumampa siya sa kama at inupuan ang puson nito. Ava's eyes were wide and her mouth hunged open with shock when she remove the only piece of clothing she have on.









"Fuck me real good and let's fight this shit."















***
I'm back! Thank you sa mga matiyagang naghintay🖤

Her PrurienceМесто, где живут истории. Откройте их для себя