Gevallen voor Em

Barbecue (N)

"Ik heb Emma geholpen met voor onze moeder te zorgen, iets langer dan 2 jaar duurde haar strijd. Emma komt niet zo heel goed overeen met haar stiefvader. Wat er met haar echte vader is gebeurd en wat er nu speelt met haar stiefvader is niet aan mij om te vertellen. Daar ga ik niet over uitweiden." Hij kijkt Emma aan, maar die kijkt zelf niet op en is met haar eten aan het spelen. Ze verroert geen vin. Het lijkt alsof ze al haar emoties afblokt en diep wegstopt. Uiteindelijk kijkt ze toch snel op om met haar lippen een 'Dank je' te vormen, al komt er geen geluid uit.

"In die twee jaar zijn we enorm dicht naar elkaar toe gegroeid. Onze moeder heeft hard gevochten en we hebben er alles aan gedaan om haar zo goed mogelijk te helpen en te ondersteunen. Maar Emma haar stiefvader is een klootzak, van de ergste graad. We stonden er dus alleen voor. In het begin kregen we nog hulp van een verpleegster, maar wanneer alle behandelingen stopte is ook dat gestopt. Zoiets zorgt ervoor dat je een goede band vormt. Heet lijkt alsof we al jaren samenleven. Alsof we altijd hebben samengewoond."

Niemand durft iets zeggen, het is een zwaar verhaal. Emma is nog zo jong, achttien jaar, en ze heeft al zoveel moeten verduren. Wettelijk gezien is ze volwassen, maar door zoiets gaan op zo een jonge leeftijd wens je niemand toe. Dan dat stukje nog van haar stiefvader, er is iets niet pluis. Ik probeer tranen te bedwingen, het doet pijn om te weten wat ze allemaal heeft meegemaakt.

"Wel, dit heeft de sfeer precies een beetje verpest hé? Laten we dit even achter ons laten en er terug een feestje van maken! Laten we dansen!" Roept hij nogal wandelend naar de muziekinstallatie. We horen meteen het volume stijgen en salsamuziek galmt rond onze oren.

Taylor pakt mijn hand vast, trekt me mee naar een platform waar de rest aan het dansen is en we beginnen onze heupen rijkelijk te shaken zoals iedereen. Bijna iedereen. Wanneer ik even stop om op adem te komen merk ik dat Emma niet op de dansvloer staat. Mijn ogen speuren de omgeving af en landen op Emma die de tafels is aan het opruimen en afkuisen. Ik maak net aanstalten om ze te helpen wanneer ik terug op de dansvloer getrokken wordt door Taylor. Ik kijk nog even naar Emma en zie haar staren naar mij en Tie. Uiteraard net op dat moment dat Taylor zich tegen me aandrukt, heel intens en sensueel haar lichaam schurend tegen het mijne. Emma schudt haar hoofd, frustratie op haar gezicht en ze loopt weg. Ik laat ze even doen, als ik haar nu aanspreek ga ik zeker geen antwoord krijgen denk ik. Ik kan niet goed vatten waarom ze zo gefrustreerd is? Misschien heeft het helemaal niets met mij te maken maar kuist ze de tafel niet graag.

Ondertussen is de avond gevallen en een deel van de aanwezigen zijn al vertrokken, inclusief een deel van de meiden. Emma steekt de vuurkorven aan. De overgebleven gasten plaatsing zich rond een vuurkorf en ook ik sluit aan. Ik blijf even staan tot Emma haar plekje heeft genomen en zet me naast haar. Echter het moment mijn bips de oude strandstoel raakt, springt Emma weer recht en gaat ze naar binnen. Ugh. Weer bij af.

"Ik ga nog wat drinken halen" gooit ze in de groep.

"Ik ga even helpen" zeg ik snel en ik volg haar naar binnen. Wanneer ik binnenstap zie ik haar net naar twee flessen wodka grijpen in een kast bovenaan. Ik ga achter haar staan en neem één van de flessen van haar over.

"Rode wodka? Dat is niet min" Ze neemt nog wat flessen uit de kast maar negeert me compleet.

"Ga je me opnieuw negeren? Waarom? Wat heb ik verkeerd gedaan?" Mijn toon triest en bijna smekend voor een eerlijk antwoord. Ik kan niet bedenken wat ik verkeerd gedaan heb.

"Je bedoelt naast het feit dat je in het begin van de avond met Will aan het flirten was? Hem hoop geven op meer? Om dan de second dat hij bezig is te gaan schuren met een vrouw die duidelijk gevoelens voor je heeft? Waar haal jij het lef om mij de les te spellen gisteren in de WC's? Ik ben tenminste duidelijk dat het over eenmalige dingen gaat" Ik blijf even hangen in mijn ademhaling en kijk haar in de ogen. Ze moet begrijpen dat ik meen wat ik ga zeggen.

"Ik had nooit de intentie om William op die manier hoop te geven. Ik vind hem leuk, schiet er goed mee op, als vriend. Meer zit er voor mij niet in. Becky is zijn ex en probeert ons te koppelen, maar ik heb daar nooit op toegezegd. Ik voel niets romantisch voor hem. Ik wou hier zelf niet echt zijn"

"Waarom ben je hier dan? Waarom ga je niet gewoon naar huis? Je vrienden zijn toch al weg. En wat met dat meisje?" Emma is waarschijnlijk bezorgd om William, gezien hun band is dat niet zo raar. Ze wil haar grote broer beschermen voor een gebroken hart, dat is eerder nobel van haar. Maar waarom geeft ze er zo veel om dat ik met Taylor dans? Gaat dit echt over William?

"Taylor is mijn ex, we zijn al een tijdje uit elkaar. Onze situatie is ... Ingewikkeld?" ik pauzeer even. "Als je het trouwens echt zo graag wil weten, ik ben hier voor jou. Ik heb het gevoel dat je veel meemaakt en ik wil je helpen" Emma kijkt naar de grond en blijft een hele tijd staren naar datzelfde plekje.  Ik plaats mijn duim en wijsvinger aan haar kin en heft haar hoofd omhoog zodat ze mij aankijkt.

"Waarom kijk je me niet aan? Je probeert me te ontlopen, is het niet fysiek dan wel met je blik. Ik ben hier om jou te helpen, laat me je helpen Emma." Ik zie ze nerveuser worden met de minuut. Het is eigenlijk wel schattig. De anders zo stoere, badass jonge vrouw ziet er nu al een pak minder badass uit. We blijven een hele tijd in elkaars ogen hangen, mijn hand nog steeds onder haar gezicht. Ze opent haar mond om iets te zeggen wanneer we onderbroken worden door geroep vanuit de tuin.

"Waar blijft dat drinken?" wordt er geroepen.

We haasten ons met alle flessen naar buiten en komen net op tijd buiten om William van zijn stoel te zien vallen. Hij probeert nog recht te kruipen maar tevergeefs. Met een tweede, harde smak belandt hij terug tegen de aardkorst. Emma zet de flessen neer om hem te helpen. Ze hangt zijn arm rond haar nek en haar arm rond zijn zij. In een vloeiende beweging staat ze recht en tot mijn verbazing krijgt ze William recht. Emma is echt sterk. Ze heeft zonet een bodybuilder van een man de grond af getild, helemaal alleen. Aan de deur krijgt ze het even moeilijk. William recht houden zonder enige medewerking en gelijktijdig de schuifdeur openen is een ganse klus. Ik kan het niet aanzien en ga ze helpen. Ik trek de deur open en volg hen naar binnen. Emma duwt hem de zetel op en roefelt met haar hand door zijn haar.

"Slaap je roes maar uit, grote jongen" fluistert ze. Emma heeft een zacht, medelevend en bezorgd kantje. Af en toe komt dat boven piepen. Volgens mij is dat haar echte ik en is dat hele badass gedoe een cover. Ze zou dit kantje vaker moeten tonen. Ze grijpt nog een dekentje en stopt William ermee in.

"Slaapwel"