Dyana Sellier -spreek uit als {Sell-jee} en als je dat niet doet kilt ze je- gelooft al jaren niet meer in de liefde. Samen met haar vader Thys en haar bonusmoeder Jolijn woont ze al jaren in het mooie Utrecht. Ze kan het zich bijna niet meer herinn...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hoeveel jaar ga je weg?" Louise staat met veel bewondering naar mijn kleren te kijken die allemaal uitgestald liggen op mijn bed. Ik heb alvast verschillende stapeltjes gemaakt één voor wat echt mee moet, één voor waar ik nog een beetje over twijfel en één voor waar ik nog heel erg over twijfel maar wat misschien toch wel handig kan zijn. Ja, ik ben zo'n type. "Ik ga twee weken weg en ik ben gewoon graag goed voorbereid" zeg ik terwijl ik twijfelend kijk naar mijn lievelings T-shirt. Zou het af en toe ook warm zijn? "Goed voorbereid snap ik, maar dit is toch allemaal helemaal niet nodig" zegt Louise en ze trekt het shirt uit mijn handen. "Wat staat er op die inpaklijst van je? Als je dat meeneemt heb je toch genoeg?". Ik wijs naar de kleine stapel achter op mijn bed "plus mijn skipak, maar die ligt nog op zolder" ik kijk verontwaardigd naar haar op "maar dat is toch nooit genoeg voor twee weken?". Louise pakt het stapeltje op en legt de kledingstukken een voor een in mijn koffer, hierdoor is deze nog niet eens voor de helft gevuld. "Dat lijkt inderdaad wel het meest minimale om mee te nemen, maar als je van alles nog één ding meeneemt heb je vast genoeg" terwijl Louise dat zegt laat ze zichzelf op mijn knalblauwe bureaustoel vallen "als je mij niet had" zegt ze terwijl ze een rondje draait. Ik draai met mijn ogen "dan had ik het ook prima gered" en ik maak een nieuw stapeltje met 'dit-moet-ook-nog-mee'.
Even later liggen Louise en ik languit op mijn bed met mijn laptop voor onze neus. Aangezien ik nu een paar weken weg ben en we onze vrijdagavond-filmavond een paar weken niet door kunnen laten gaan hebben we besloten dat we dat vandaag gewoon even alvast inhalen. Het scheelt dat we vandaag vroeg vrij waren. Vanaf het moment dat de bel klonk hadden we officieel vakantie! "Ik kan niet geloven dat je morgen weggaat en mij hier achterlaat" zegt Louise quasi teleurgesteld. "Je mocht wel mee, maar je wilde liever bij Tobias blijven dan bij mij" zeg ik en ik kijk net zo nep-teleurgesteld terug. "Tobias wordt 25 én het is onze vijfde kerst samen, dat moet je toch vieren!" probeert Louise zich te verdedigen, maar ik frons mijn wenkbrauwen. "Volgend jaar is hij toch ook weer jarig en je hebt dan al vier kersten samen gehad.. plus dat kerst altijd twee dagen is, wat betekent dat je al acht kersten samen hebt gehad. Genoeg reden om met je beste vriendin naar Lapland mee te gaan." Louise slaakt een zucht en kijkt me even aan om te peilen of ik echt baal van het feit dat ze niet meegaat.
Natuurlijk vind ik het jammer, maar ik vind het ook wel gaaf om een keer helemaal iets alleen te doen. Louise en ik zijn al vriendinnen sinds de basisschool en brengen iedere vakantie samen door. We hebben al twee keer een animatieteam op een camping in Zwitserland geleid en gingen vroeger om beurten met elkaars gezin mee op vakantie. Ik hou vreselijk veel van Louise, maar dit keer ga ik iets helemaal voor mezelf doen en dat is wel heel erg opwindend!
"Meid, ik ga je vreselijk missen en misschien wel honderd keer bellen. Maar ik vind het ook wel heel erg leuk om dit te doen. En een volgende keer gaan we samen?" Louise kijkt opgelucht en er speelt een klein lachje om haar mond. Dit lachje heb ik al honderd keer gezien en ik weet wat het betekent. "Wie weet kom je wel je prins op het witte paard tegen" en ze beweegt haar wenkbrauwen twee keer veelbetekenend omhoog. "Ik hoef geen vriend en al helemaal niet eentje die zijn paard mee neemt als we gaan kamperen." Bij het laatste woord schieten de ogen van Louise ver open en ze schaterlacht het uit "ga jij kamperen?!". Ze reageert al net zo verbaasd als ik toen ik dat voor de eerste keer hoorde. Wist ik veel dat ik, als grootste koukleum en bang voor al het ongedierte, me had aangemeld voor een wildkampeerreis naar Lapland. Maar dat komt vast goed.. toch?
