ဒါမဲ့ ပုလင်းကွဲ ကမမရှီကိုဦးတည်နေသည်။
ဘာကိစ္စနဲ့။
ဆရာမခန့်,ဟေးး စိတ်အေးအေးထားပါ
အေး,ဟက်!!
အေး ခက်မဲ့မဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
ဒေါက်တာ့ဘက် တချက်ကြည့်လိုက်တယ်။သူကစိုးရိမ်နေတာဘဲ။ဟဟ မျက်လုံးက အသက်ဝင်တယ် ဆိုတာ ဒါပဲ။
ဒေါက်တာဇင်,ရပ်စမ်း!!
ဘာလဲ?သူအခုငါ့ကိုအော်လိုက်တာလား။မျက်လံုးစိမ်းတွေနဲ့လေ, ငါထင်တာဒါမဟုတ်ဘူးလေ
မျက်ရည်တွေကျလာသောအေး
ရုတ်တရက် ခွေကျသွားသောအေး။
ဇင်ဒီတိုင်းရပ်ကြည့်နေမိတယ်။
ဒါကဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။အေးကြယ်စင် မင်းဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။မင်းရဲ့သရုပ်မှန်ကကော ဘာလဲ?
လမင်းနဲ့ယုက အေးရှီပြေးလာပြီး
ယု,ဟေးး!ဒေါက်တာ !ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ?
လမင်း,ကျစ်စ်! ! ကြယ်စင် ကြယ်စင်!!....မီးငယ်! ကြယ်စင်တကယ်သတိလစ်သွားပီ!!
ဟမ် ဒါဘယ်လိုဖစ်နိုင်မာလဲ ခုနက ဟန်ဆောင်နေတာလေ ဘယ်လို ဘယ်လိုလုပ် မဖြစ်နိုင်ဘူး
ယု,မဖြစ်နိုင်တာ! ကြယ်စင့် ကြယ်စင့်
ယုမျက်ရညိတေကျလာမိတယ်
လမင်း,ဘာလုပ်နေတာလဲ ဒေါက်တာ !!
ဇင်ကြောင်နေမိတယ်သူ မျကါရည်တေကျနေတဲ့ ခုနက သူ့မျက်နှာ ငါဘာကိုကြောက်နေမိတာဘာလိမ့်!
ဇင်ကရုတ်တရက် အေးကိုပွေ့လိုက်ပြီး ကျောင်းပြင်ကိုထွက်လာခဲ့တယ်
ကံကောင်းတာက သူတွေ့လိုက်တာသူနာပြုဟန် ဘေးကဆေးရုံအုပ်ကြီး
ဒေါက်တာဇင်,ဟေးးး ဆေးရုံအုပ်ကြီး! သူနာပြုဟန်!
မနီးမဝေးမာရှိတာကြောင့် သူတို့လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
ထို့နောက် အနားကိုပြေးလာလိုက်ပြီး
ဆေးရုံအုပ်ကြည်, ဒါ ဘာဖစ်တာလဲ တက္ကစီခေါ် ဟန်နီ
အခုဘာတေဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ ဇင်မသိချင်တော့ဘူး
လက်ထဲမာပွေ့ပိုက်ထားတဲ့ ကောင်မလေးကိုပဲစိတ်ပူမိတယ်။
အပိုင်း3
Start from the beginning
