"Babe, Ik hou van lesgeven. Daar haal ik voldoening uit. Ik hou ervan om leerlingen te helpen bij het vinden en bereiken van hun doelen, dat weet je toch?" Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn reden om te gaan lesgeven. Je leerlingen zien openbloeien, zien opgroeien, het beste van zichzelf geven en daarbij helpen, leerlingen steunen in wat ze willen bereiken en ze dat ook werkelijk zien halen. Dat is de reden om les te geven. 

"Weten ze op die school eigenlijk wel dat je rijk bent? Weten ze daar dat je niet moet werken en hun niet nodig hebt om te leven?" Ik schud men hoofd.

"Nee, niemand buiten onze groep kent mijn financiële situatie en ik ga dat ook zo houden" Ik pauzeer even "Ik wil kinderen helpen. Je weet hoeveel dat voor me betekend" 

"Ik heb nu een meisje... een jonge vrouw eigenlijk meer, in mijn mentor klas. Ze is extreem getalenteerd maar ziet dat zelf niet in. Ze is slim maar gebruikt haar potentieel niet. Ik weet niet waarom. Ze gedraagt zich alsof niets haar kan schelen, ze doet alsof ze geen gevoelens heeft. Maar het klopt gewoon niet. Volgens mij is dat schijn. De eerste dag kwam ze op school aan met een gescheurde lip en de eerste week miste ze al enkele dagen school. Niemand op school geloofd in haar. Iedereen is weg met haar bad-ass facade act. De andere leerkrachten noemen haar een verloren zaak en hebben het al opgegeven, ze hebben haar al opgegeven. Dat is toch niet oké? Ik wil studenten zoals haar helpen, ik wil hen het gevoel geven dat ze alles kunnen worden en bereiken wat ze maar willen"  Becky kijkt me diep in de ogen wanneer ik haar aankijk. Ze zegt niets maar ik zie haar denken.

"Ik beloof dat ik meer tijd ga proberen vrij te maken oké?" Haar sippe uitdrukking maakt plaats voor een ,dit keer gemeend, lachje.

"Dank je" zegt ze zacht. Ze draait zich iets meer naar mij en pakt me stevig vast. "En nu voortmaken! Je doet ons altijd te laat komen. En dat voor een leerkracht!" Ik moet er wel om lachen. Ze heeft een punt met dat te laat komen. Gelukkig heb ik dat niet voor op school. 


Terwijl ik mijn make up aanbreng komt Becky naast me staan. 

"Je weet toch dat ik denk dat je jouw job geweldig doet hé? Dat meisje... Geef haar niet op zoals de rest. Ik weet dat je er alles aan wil doen om je studenten te helpen. Als je denkt dat ze jouw hulp waard is, help haar." Ik ben zo blij dat Becky me begrijpt. 

"Ik zal haar niet opgeven. Alleen... Ze wil niet praten. Ze zegt nooit niets. Ik moet haar eerst zover krijgen om met me te praten, haar situatie uit te leggen alvorens ik haar echt kan helpen." 

"Geef haar wat tijd. Je bent nieuw op die school. Uiteindelijk zal ze wel inzien dat jij te vertrouwen bent en zal je haar vertrouwen ook krijgen. Uiteindelijk vertrouwd iedereen jou altijd. Wanneer het zover is kan je haar steunen en helpen bij het bereiken van haar dromen."

"Dank je babe. Dat was de motivatie die ik van jou hoopte te krijgen" ik geef becky een kus op haar slaap "Ik wist dat je me zou begrijpen"



Becky had het voorspelt. We zijn weer te laat. Hoe langer ik lesgeef en perfect probeer te zijn op school, hoe meer ik structuur in mijn persoonlijke leven mis. Ironisch wel, zelf te laat komen maar studenten laten nablijven om exact die reden. Als voorbereiding op hun latere leven. Misschien is ironie niet het juiste woord maar moet ik eerder naar licht hypocriet gaan. Achja, wat niet weet, niet deert?

De meiden hebben al veel plezier wanneer we in de bar aankomen. We bestellen nog wat drankjes, lachen en babbelen erop los. We amuseren ons te pletter. We krijgen zelf wat drankjes aangeboden door een groep onbekende mannen aan de andere kant van de bar. De sfeer zit goed tot iemand het onderwerp crushes opbrengt. Becky kan zichzelf niet inhouden. 

"Ik denk dat Nat een crush heeft op iemand." Een akelige stilte valt en iedereen staart me verbaasd aan.

"Waar heb jij het over Becky?" vraagt Tie. Haar ogen wisselend tussen Becks en mezelf. Iets in haar blik verandert. Het is ondertussen al een dikke vier jaar geleden sinds ik en Taylor uit elkaar zijn gegaan. Ze was niet de liefde van mijn leven, ze was ook niet mijn eerste liefde maar uit elkaar gaan heeft ons beide veel pijn gedaan en was heel moeilijk. Onze relatie is niet gestopt omdat de liefde weg was, het werkte gewoon niet tussen ons. Soms lukken relaties niet ongeacht hoeveel liefde er is. Dit was, spijtig voor ons, zo een geval. Iedere keer dat ik nu een date heb of iemand leer kennen op een andere manier dan vriendschappelijk doet Taylor vreemd. Ik denk niet dat ze nog verliefd op me is. Het is al zolang geleden en ze was redelijk snel verder gegaan met haar leven. Het duurde niet lang of ze had al iemand nieuw. Ik denk dat het eerder een over-beschermend gevoel is, waarmee ze geen kant uitkan. Sinds wij uiteen zijn heb ik nog niet echt het gevoel gehad om met iemand iets serieus te beginnen. Ik ben nog niemand tegengekomen waarvoor mijn gevoelens op hol slaan. Mijn dates eindigen meestal met een dinertje en nadien een vaarwel kus. Dat is het zowat. Niets meer.

Echt een crush hebben op iemand is niet meer gebeurd sinds Tie. Misschien is het dan toch niet zo vreemd dat iedereen zo verrast is door het nieuws dat Becky net bracht. Maar ik ben ook best verrast want ik hebt echt geen idee waarover ze het heeft. 

"Ik heb geen crush" probeer ik nog. Becky krijgt een gigantische lach op haar gezicht.

"Ja, dat is wat je me steeds probeert wijs te maken, maar al dat gestaar en vragen stellen spreekt je tegen Nat"  Ik val volledig uit de lucht en Taylor kan haar nieuwsgierigheid duidelijk niet verbergen. Al gaat die precies gepaard met een ander gevoel.

"Naar wie staar ja dan zo?" vraagt Tie me.

"Ik heb echt geen idee waarover Becks het heeft Taylor, ik zweer het!"

"Ze toont tegenwoordig enorm veel interesse in William" kondigt becky aan met een gigantische grijns op haar gezicht. Alsof ze zonet enkele staatsgeheimen heeft kunnen vertellen. Tayler ziet er in ieder geval veel minder gelukkig uit. Je kan de verwarring op haar gezicht aflezen.

"Dus terug naar de mannen dan? En William? Echt? William als in jouw ex, Becks?" Ik val compleet uit de lucht. Ik had het idee dat Becky iets aan het zoeken was, maar ze kan er niet verder naast zitten. Ze wil me maar niet geloven. Ik zie Becky overtuigend knikken een lachen.

"Ik zit er niet mee hoor. William is echt lief, en een mooie verschijning. Je moet er echt voor gaan Nat! Jij en William, jullie zouden mooi samen passen!" Zegt Becky al plagend.

"Eerst en vooral, Taylor, ik ben nooit gestopt met van mannen te houden. Ik voel me gewoon sneller en makkelijker aangetrokken tot vrouwen. Daarnaast, ik ben totaal niet geïnteresseerd in William. Totaal niet. Ik stelde die vragen zodat ik wist hoe ik hem moest benaderen om die foto's van dat feest te verwijderen. Een leerkracht op kan op social media maar beter onder de radar blijven."  De groep schiet in de lach. Ze geloven me duidelijk niet.

Gevallen voor EmWhere stories live. Discover now