When we first met..

Deel 2

Met mijn pen tussen mijn lippen keek ik naar het blad, de naam Rafik Tahiri stond er met grote letters erop.. Ik snapte er niks van blijkbaar een Marokkaanse man die word veroordeeld voor 23 jaar celstraf omdat hij een grote maffia baas zou zijn.

"Een man klopte een paar dagen geleden aan bij mijn kantoor en hij wou zijn vriend uit de gevangenis halen omdat hij veroordeeld werd voor 23 jaar.. en hij zou ook zonder enkel bewijs onterecht in de gevangenis zitten" zei Charlotte
"Ja dat heb ik zojuist ook gelezen.." zei ik bot

Vandaag zou ik deze gevangene zien, Rafik dus. Ja ik ben een advocaat voor de mensen die het zich afvroegen. Ik werk ook.

Mijn hakken kon je luid en duidelijk horen door de lege gangen. Ilias de vriend van Rafik opende de deur voor mij om naar de kamer te gaan. Waar ik oog in oog ging staan met Rafik. Voordat ik naar binnen liep hield Ilias me tegen.
"Pas op voor hem Aya, ik weet dat ik zijn vriend ben.. maar ik waarschuw je voor hem. Ik heb je super vaak gezegd dat deze man niet onschuldig is.. "

"Ik weet het.. maar ik hou van een beetje uitdaging dus ik doe het gewoon." Zei ik een beetje bot. Ilias knikte en liet me verder lopen.

En toen zag ik wie er zat.. die klootzak van gisteren. Ik stak netjes mijn hand uit om hem te groeten en tot mijn verbazing nam hij het niet aan.

Ik zuchte. Hier heb ik dus helemaal geen zin in. Ilias knikte naar me en deed de deur achter zich dicht. En liet mij en Rafik helemaal alleen achter.

Rafik keek me enkel kwaad aan, geen idee waarom. Zou het door gister komen? "Ik zal me eerst voorstellen, ik ben dus Aya-" en natuurlijk werd ik onderbroken door hem.

"Dat weet ik al, Aya. Ik weet al wie je bent." Zei hij kwaad. Ik rolde met mijn ogen. "Praat met respect, ik ben wel diegene die je hier uit zal halen hè. Maar laten we beginnen ik heb niet heel de dag tijd." Ik keek hem doordringend aan. En liet mijn pen neervallen na het lezen van het blad.

"Er staat hier dat je in de drugs zit.." zei ik verward. "Natuurlijk zit ik in de drugs maar ik ben onschuldig van wat ze me hebben beschuldigt." Zei hij zelfverzekerd.

"Ben je onschuldig of niet? Ik moet alles weten en noteren" zeg ik en raap mijn pen weer op van de tafel. Ineens voelde ik een harde druk rond mijn arm.

Ik keek op en zag Rafik die mijn arm vasthield. "Luister Aya ik heb niemand genade, haal me hier heel snel uit. Ik heb een fucking moeder die op me wacht, bewijs nou maar dat ik onschuldig ben anders doe ik je wat aan" siste hij boos. Ik keek hem geschrokken aan en hij leunde terug naar achter en keek me aan.

"Ja oke het spijt me" piepte ik. Nog nooit maar ook nooit was ik zo bang voor een man....

"Je zit niet voor niks hier. Dus ze hebben bewijsmateriaal wat zou dat kunnen zijn denk je?" Zei ik alsof er zojuist niets gebeurd is. "Ze hebben geen bewijsmateriaal" zegt hij. "Dan hebben ze geen recht om je nog gevangen te houden als ze geen bewijsmateriaal hebben." Zei ik nadenkend.

"Dat weet ik, ik zit hier maar 1 dag en ze zeggen dat ze bewijsmateriaal hebben maar dat is niet zo" "ik zal morgen terugkomen met nieuws" Rafik knikte en stond op. En stond recht voor me.

"Haal me hier zo snel mogelijk uit Aya.. ik heb je hulp nodig" zei hij smekend. Ik verdronk in zijn bruine ogen. "Ik zal het proberen oké ik kan je nog niks beloven" hij knikte. En gaf me een hand die ik netjes schudde.

En liep uit de kamer...