Uzun süre şaşırırmış vaziyette duran Samet , bir anda kendine gelerek kapıdaki kişiye sarıldı.
Kapıdaki kişi kim mi?
Tabiki de babasıydı.Heyecan ve ağlamaklı bir hâl ile babasına sıkı sıkı sarıldı. Sonrasında babası konuşmaya başladı:
•Baba• Nasılmış benim oğlum? Ben yokken kendine iyi baktın değil mi?
•Samet• Tabiki de baba ama hep seni düşündüm. Bir daha seni göremeyeceğim sanıyordum. Ne zamana kadar duracaksın baba?
•Baba• Ben seni hiç bırakır mıyım? Sakın öyle kötü şeyler düşünme. Bende seni düşündüm hep. En uygun zamanda da yanına gelmeyi planlıyordum ve sonunda geldim yanına. Annenin dışarı çıktığını görünce hemen geldim.
•Samet• Evet annem ve o adam dışarı alışveriş yapmaya çıktı. Annem neden böyle kötü bir şey yaptı.
•Baba• O ilerde kötü bir şey yaptığını anlayacak evladım. Yinede o senin annendir.Kötü düşünme , kötü davranma ona. Senin okulun nasıl gidiyor bakalım?
•Samet• Tamam baba seni dinleyeceğim. Okulum güzel gidiyor derslerime çalışıyorum. Arkadaşlarıma ve öğretmenlerime sizin yaşadığınız şeyleri anlatmadım. Kötü mü yaptım baba?
•Baba• Sen bu şeyleri düşünüp zihnini yorma oğlum. Bunları annenle aramızda çözüp , sorun çıkarmadan bitireceğiz. Sonra da seni yanıma alacağım. Hayatımıza mutlu devam edeceğiz.
•Samet• Baba seninle tabletten fotoğraf çekilelim mi?
•Baba• Olur evladım. İlerde bakar bakar mutlu oluruz. Anı olarak kalır.
Sametle babası uzun uzun hasret giderdi. Yaşadıkları şeyler ikisi içinde zor gelmişti. Yinede Allah'a güvenip dayandıkları için zaman hızlı geçiyor , acıları fazla hissettirmiyordu.
Hayat zaten imtihanlarla dolu değil midir?
Kimisi isyan edip daha da kötüleştirir durumu , kimileri de sabredip güzel sonlara ulaşır.
Ve Allah sevdikleri kullarını imtihanlarla sınar kendisine yakınlaştırırdı.
Zamanın nasıl geçtiğini bilemeden bir anda kapıda sesler duyar Samet ile babası. Bir anda telaşa kapılırlar. Samet annesi gelmesin diye içten içe dua eder.
Babası da, gamze ve o adam gelirse yaşanacak şeyleri düşünmemeye çalışıyordu. Maalesef kapı yavaş yavaş açılmaya başladı.
Artık Sametin babasının yapabileceği tek şey olayların büyümesine engel olarak evden çıkıp gitmek.
Sametin babası oturma odasına geçti. Samet ise kendi odasında tabletine bakmaya devam etti.
Annesi ve Sinan içeri girdi eşyaları mutfağa koydu. Sonra annesi konuşmaya başladı:
•Anne• Nasılsın Samet? Gel yiyecek aldık sanada , yiyebilirsin.
•Samet• Tamam anne teşekkür ederim.
Sinan oturma odasına geçer ve bir anda orada Oğuz'u görür. Görür görmez konuşmaya başlar:
•Sinan• Sen kim oluyorsun da hala bu eve geliyorsun! Zor kullandırtmadan çık evden.
•Baba• Kapa çeneni bana laf söylemeye hakkın yok! Şurada elimde olsa seni mahvederim.
Bağırışma seslerini duyan Gamze mutfaktan bir hışım ile oturma odasına gelir. Ve oda olaya dahil olur:
•Gamze• Ya sen ne yüzle hala geliyorsun bu eve. Ne istiyorsun ne? Çıldırtmaya mı çalışıyorsun beni.
•Baba• Sözlerine dikkat et Gamze. Kendine gel bana karşı adam akıllı konuş. Ben buraya sizinle uğraşmaya gelmedim , oğlumu görmeye geldim. Bana karışmaya hakkınız yok.
Her zamanki gibi Samet odasından bağırışmalara şahit oluyordu. Az sonra yaşanacak olayları tahmin edemezdi.
Bir anda annesi çığlık atıp tehditler yağdırmaya başladı:
•Anne• Bak Oğuz seni *ldürürüm bak bana bunu yaptırtma. Seni pişman ederim.
•Baba• Hahaha sen kimsinde beni tehdit ediyorsun? Neyine güveniyorsun? Aklını başına al.
Sinan'da bir anda Gamze'yi destekler açıklamada bulunup , olayları kızıştırdı. Yaşanacakları kimse tahmin edemezdi.
Gamze sinirle mutfağa gitmeye başladı. Herkes bir anda Gamze'nin düşündükleri şeyi yapmamasını umdu.
Hayır! Olamaz! Anne eline *ıçağı almış bağıra bağıra geliyor:
•Anne• Seni pişman edeceğim! Sana ödeteceğim! Elimden kurtulamayacaksın!
Samet korkudan daha çok ağlamaya başladı. Konuşmaya çalıştı ama sesi çıkmıyordu. Babası da hemen Sametin odasına girdi ve kapıyı kilitlemeye çalıştı.
Tam kapatacaktı ki annesi kapıyı tuttu ve bir anda tüm gücüyle ittirmeye başladı. Babası can havli ile kapıyı kapatıp kendisini korumaya almaya çalışıyordu.
Sinan arkadan Gamze'ye engel olmaya çalışıyordu ama Gamze gözü bir şeyi görmez olmuştu. Elinde de *ıçak olduğu için elinden birşey gelmiyordu Sinan'ın.
Babası , Samete korkmaması gerektiğini söylüyor onun korkusunu geçirmeye çalışıyordu. Gamze'ye de bağırıyordu bir yandan:
•Baba• Bırak o elindeki *ıçağı. Bak hata yapıyorsun. Şuan çok öfkelisin kendini kaybetmiş durumdasın. Çocukta korkuyor burda hakkın yok bunu yaşatmaya.
Samet korkudan dolayı bir an babasının telefonunu aldı ve göz yaşları gözünden akarken polisi arayacağım dedi.
Eğer polisi ararsa annesini polisler alıp götürür ve belki onuda göremezdi. Numarayı yazdı telefondan ve arama tuşuna bastı.
Yine de polisler telefona cevap vermeden aramayı iptal etti. Ne yapacağını bilmiyordu. Sonradan Samet konuşmaya başladı:
•Samet• Yapma anne yapma! Lütfen yapma, neden yapıyorsun?
Bir yandan da ağlıyordu ondan dolayı sesi net çıkmıyordu.
•Samet• Babama zarar verirsen seninle asla konuşmam. Beni bir daha göremezsin. Yeter artık istemiyorum kavga etmenizi!
Ortam gerginliğini hala koruyordu. Babası kapıyı tutmaya çalışıyor ama artık yorulmaya başlıyordu. Sinan'da korkudan müdahale edemiyor olayı kimse bitiremiyordu.
Peki ya ne olacak?
~Okuyan her bir kişi bölüm sonu hem oy verip hem düşüncelerini belirtir ise kendimi yalnız hissetmem~
Beğendiyseniz çevrenizde önerip paylaşırsanız başkalarının da hoşuna gider belki :)
Bölüm-3
YOU ARE READING
Çocuğun Kabusu
Non-FictionTüm çocuklar gibi hayatını eğlenerek , sevinerek , yaramazlık yaparak geçirmesi gereken bir çocuğun yaşadıklarını ve zamanla şekillenen hayatını siz yaşıyor muşsunuz gibi hissederek okuyabileceğiniz tarzda akıcı , sürükleyici , merak uyandıran ve ku...
