The Cruel Billionaire's Marriage Contract(COMPLETED)

CHAPTER 86: THE CRUEL TRUTH REVEALED 2

"I-I still don't understand...,"

"I've waited for so long...Pero ni isang kusing maliban sa bahay at lupa at ang mga naipon kong pera mula sa kanya wala na akong ibang natanggap pa. Kung kaya't galit na galit ako sa'yo sa pagkawala ng ama mo dahil ikaw lang ang bukod tanging may kasalanan ng lahat. Sa totoo lang hindi pa rin kaya ng budhi ko na pabayaan ka."

Doon na siya tila natauhan!

"Really? Kaya ba kung kani-kanino mo na lang ako ipinapamigay!? Para lang masuportahan ang mga luho mo at mabayaran ang mga pagkakautang ko sa pag-aalaga mo sa akin?" galit na sabi niya.
Hindi na niya na pigilan ang hindi bulyawan ito. Dahil nanginginig na siya sa galit.

Nang tingnan niya ang mga mata nito pagkapahiya at takot ang nakikita niya dito na dati mas natatakot pa siya dito. And this time Priscilla was crying.

She didn't say a word and she just let the tears roll down on her cheeks.

Halos naging malabo na ang kanyang paningin dahil walang tigil sa pagtulo ang kanyang mga luha. "My father entrusted you to me but he didn't get what he paid for at ang natanggap ko ay hindi makatarungang pagtrato. I have nothing to do with my biological mother for what she did on you! Akala ko dinidisiplina mo lang ako para sa ikabubuti ko. Naging mabait naman akong anak sayo pero bakit...!" muling hagulhol niya hindi niya kayang humarap dito na may luha sa mga mata kung kaya't tinakpan ng mga kamay niya ang kanyang mukha.

"I'm sorry...." she said and her voice broke.

"Have you ever loved me? Kasi ako minahal kita na parang tunay kong ina."

"H-Haven...I'm really sorry," umiiyak na sabi nito at naramdaman niya ang kamay nito sa kanyang balikat.

"Let's call it for a day."

Boses ni Aries iyon kung kaya't mabilis siyang nag-angat ng tingin na ang akala niya ay si Priscilla ang nakahawak sa kanyang balikat.

"I'm sorry, I didn't mean to interrupt you..." sabi ni Aries at tinabihan siya.

Mabuti nga sigurong makalayo na siya sa babaeng ang buong akala niya ay tunay niyang ina.

"May gusto lang akong ipakiusap..." sabi ni Aries kay Priscilla."I don't want to be rude, pwede bang huwag ka na munang magpakita sa asawa ko?" sabi ni Aries dito.

Huminga ito ng malalim bago pinahid ang mga luha nito. "I understand. Kung iyan ang makakabuti sa kanya...But Haven if you insist please, don't hesitate to call me." sabi ni Priscilla at marahang tumalikod at naglakad papalayo pero bago pa man ito tuluyang umalis ay muli itong humarap.

"...And yes sweetie, I did loved you." sabi nito at nagtatakbong umalis ito sa Pavillion.

Habang siya ay nakatulala pa rin sa sinabing iyon ng kinilala niyang ina. Hindi niya alam kung maniniwala siya rito at kung totoo nga ang sinabi nito.

"Aries, the world is just too cruel to me," muling hagulhol niya at dinaluhan agad siya nito at niyakap siya.

Hinayaan nitong umiyak siya sa dibdib nito.

"Forgive me for not knowing all the truth about you from the very start. I was so naive and careless in my accusations against you. And I didn't protect you from the cruelty of this world. All your life, you've been trying to forgive the people who hurt you. All you ever did was love the people who do nothing but hurt you back."

Alam niyang awang-awa sa kanya ang asawa.

"G-gusto kong kalimutan ang lahat, Aries. The truth is I am totally abandoned. I don't have my parents with me. They're all gone! "

"Ssh, you still have me...I promise to protect you and love you unconditionally."

"And you have me too..." napaangat siya ng mukha nang marinig ang boses na iyon.
Ang mama ni Aries nakatayo sa gilid hindi niya alam kung kanina pa ba ito doon.

Kumalas siya sa yakap ni Aries at inayos ang sarili.

"Son, iwan mo muna kami."
Tumango naman si Aries.

"Come on, don't cry, everything will be fine, sweetheart. Trust me with that." pang-aalo ni Aries hinalikan muna nito ang noo niya bago sila iwan ng ina nito.

"Listen, I know you're probably still upset," she said. "I came over to apologize."

What is happening today? Hindi niya alam kung matutuwa siya sa mga nagaganap sa kanya ng mga sandaling iyon dahil kabi-kabila ang kanyang mga nalaman.

She paused, waiting for a response, but she didn't know what to say.

"W-wala na po iyon sa akin," tipid ang ngiti na sabi niya.
"Kinausap ko ang anak ko kanina at inamin ko ang mga maling nagawa ko sayo noon. At hindi ko sinasadya na makinig sa usapin ninyo ng foster mother mo. Hindi ko narinig ang buong kwento pero ang alam ko hindi ka niya tunay na anak."
Hindi siya nakaimik dahil ng mabanggit na naman nito ang tungkol kay Priscilla ay muli siyang nakakaramdam ng pagkahabag sa sarili.

"My son was very angry when I tell him the truth. Ako ang nagbigay sa kanya ng maling impormasyon tungkol sa pagkatao mo. Bilang isang ina gusto ko lang maging segurista sa kapakanan ng anak ko. I don't want anybody to take advantage for my son's wealth. I am doing it for the sake of my son. But I exceeded my limit. I thought I was helping him reach his goal but I was wrong. Nagbulagbulagan ako sa kagandahang dulot na ibinigay mo sa pagdating mo sa buhay niya. Balang araw magiging ina ka rin at kapakanan lang ng anak mo ang gusto mong makakabuti para sa kanya."

She get her point now. Para sa kanya hindi naman siya nagagalit sa ginang.

Kinuha nito ang mga kamay niya. "Alam kong hindi pa huli ang lahat. I will help you rebuild yourself. I am willing to become your mother too. Hindi ko sinasabi ito ngayon dahil naaawa ako sa sitwasyon mo. Asawa ka na ng anak ko and he loves you so much. Gusto ko ng malagay sa tahimik ang buhay ng mga anak ko lalo ngayon na nandito na ulit sa amin si Leon. At kung maaari I don't want them to get involve any of our business."

She stared at her blankly, wondering how to respond. She couldn't believe how sweet she was. She'd look at her with those eyes scrunched up in concern, and she could tell she was really concerned.

"I think...I think I need you too."
Sumilay ang ngiti sa mga labi nito. She patted her shoulder sympathetically.

"Whatever makes you and my son happy, then I'll support you both. But don't complain if I start nagging at you to give me grandchildren, okay?"
She laughed. "Okay."

They held each other for a while.
Her worst fear was lifted, and she felt free.