Diarys of Black|R.A.B

Final

01/01/1978

Evet. Uhm. Ne yazsam bilmiyorum çünkü bunlar son cümlelerim. Bunu bilmek bile tüyler ürpertici.
En başından beri Sirius'u suçladım ama o benim bakıcım değildi. Söz verse bile.

Tutmadığı sözü için çok kırgındım ve çok sevdiği muggleları öldürmek istedim. Bu ise sadece bir vahşet, bir soy kırımdan ibaret iğrenç bir hareketti.

Ölüm yiyen olduğum dakikadan beri kendimden nefret ettiğim kadar kimseden nefret etmedim ama buna bir son vereceğim.

Bu gün hiçkimse bilmeyecek olsa bile, en azından iyi biri olarak can vereceğim. Bir mezarım bile olmayacak ve hak ettiğim de bu zaten.

Bunları okumanı çok isterdim Sirius ama okumaman dileğiyle yazıyorum. Odama girmemeni söylemiştim. Geleceği görebilirmişim gibi odana bıraktığım notlar... dokuz yaşındaki Sirius'u hatırlamaya çalışarak yazdım. Abim olan ve abim olmaktan bıkmayacağını söyleyen Sirius'u...

Öleceğini bilmek çok saçma bir his.
Gerginim ama mutluyum. Korkuyorum, hem de deli gibi korkuyorum ama huzurluyum. Ellerim soğuk ve titriyorlar fakat içimde daha kimsenin canını yakmayacak olmanın huzuru var.

Ölürsem kimseye zarar vermem.
Sana da daha fazla sıkıntı olmam.

Komik. Beşinci sınıftan beri senden nefret ettiğimi sürekli söyleyip durdum kendime ama hala daha sana yazıyorum. Sana çok hayrandım, Sirius. Hayranlığın nasıl nefrete, benim seviyeme geleceğini keşke deneyimlemeseydim.

Keşke beni görünce kaçmak yerine gülümseseydin Sirius. Belki aynı tarafta omuz omuza verirdik.
Neyse her şey için çok geç zaten.

Duygusal bir şeyler yazmam gerekirdi muhtemelen ama ne yazabilirim... bilmiyorum.

Yani küçükken çok kırılmıştım Sirius. Hala da çok kırgınım. Belki de gerçekten beni terk etmeseydin, böyle olmazdık. Evden kaçışından çok, ikinci sınıftaykenden itibaren takındığın tavırdan bahsediyorum özellikle.

Onların en sevdikleri oğluydum falan filan ama onlar sevgi denen şeyi dediklerini yapmak olarak anlıyorlar. Sen öyle değildin. O yüzdendi belki o kadar boşluğa düşüşüm.

Her neyse. Kendi irademle aldığım kararlardan seni sorumlu tutamam. Her erişkin insan gibi kendi kararlarımın bedelini ödeyeceğim. Ölümle yüzleşeceğim. Onunda dengi ile karşılaştığında bir kere daha ölümlü olmasını dileyerek.

Ve şey Sirius.
İyi ki abimsin.
Seni seviyorum.

Yüzüne söyleyebilmek isterdim ama olsun.
Eğer sağ kalırsam. Bir şekilde seni bulacağım.
Söz veriyorum.

Neyseki ben sözümü tutuyorum. Değil mi?

*
Hikayemizin sonuna geldik.
Umarım beğenmişsinizdir. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Kendinize iyi davranın.

Sizleri seviyorum.
_Airi