Het dagboek van Laurens

Hoofdstuk 10

Op het vliegveld van Alexandrië kwam ik iemand tegen. Je zou nooit geloven wie. Eleanor. Hier naartoe geteleporteerd. Ik omhelsde mijn half-zus gelijk en glimlachte van oor tot oor.

'Waar is Helena?' Vroeg Eleanor gelijk.

'Opgeofferd...dood,' Zei ik verdrietig en keek naar beneden.

'Tsk. Geloof me, dat is ze niet. Alexandra heeft mij verteld hoe vaak Helena zich als dood heeft voorgedaan, vertrouw haar niet. Beloof mij, Laurens. Van alle mensen, vetrouw Helena Castellan nooit,' Zei Eleanor serieus.

'Maar...waarom heb je dan een date tussen ons geregeld?' Vroeg ik aan haar, niet begrijpend waarom ze nu opeens zo Anti-Helena was. Eleanor mompelde iets.

'wat? Ellie, ik versta je niet,' Zei ik tegen haar.

'Het was een dare van Alexandra,' Zei ze, nu hardop 'maar jij wist ook wel dat het geen serieuze date was,' Ik zat neer op een bankje en zuchtte.

'Ik weet het. Ik had gewoon de hoop, dat misschien ze iets in mij zou zien. Maar nooit ziet iemand wat in mij, ik zal altijd alleen blijven,'

'Laurens, dat is echt niet waar. Die Slaapkop is verliefd op je,' Probeerde Eleanor mij op te vrolijken.

'Kaya Erimuldis is dood gegaan omdat ze in slaap viel tijdens een queeste en vermoord werd door een monster. Altijd die Hypnoskinderen,' Legde ik aan Eleanor uit.

'Nou...misschien vind iemand anders je wel leuk?' Vroeg Eleanor wanhopig 'Maar Laurens, dat is niet het doel van de queeste; Helena overtuigen dat jij indrukwekkend bent. Maar Aphrodite's riem vinden,'

'Kunnen we niet gewoon terug? Helena is opgeofferd en genoeg mensen worden verliefd op mam zonder die riem om,' Zuchtte ik.

'Kom op,' Eleanor stak haar hand naar mij uit 'Ik zal die meneer wel betoveren met mijn aphrodite kracht ding- hoe je het ook wilt noemen, zodat wij het eerst volgende vliegtuig naar Stockholm kunnen pakken,'

Ik knikte naar Eleanor voordat ik iets realiseerde. Alleen besloot ik het niet te zeggen tegen Eleanor, maar het voor mezelf te houden. Het zou nog wel eens van toepassing komen.