Nakahiga pa si Rosella sa kama na natatakpan ng unan ang mukha
She had to get up
Marami pa siyang gagawin
Peru hindi niya magawang bumangon dahil sa mga naiisip
"Rosella."
Ang marinig ang boses ni Dustin ay lalong nagpabagot sakanyang gumalaw, tumagilid siya nang hindi inaalis ang unan sa kanyang mukha. Ayaw niya itong makita.
"Lumabas ka. Pagod ako. Matutulog ako."
"We have to talk."
Namaluktot siya na parang fetus.
"Ayoko. Sinusubukan ko pang mag move on sa huli nating paguusap, kaya wag muna ngayon."
Nakarinig siya ng papalapit na mga yapak, nang bigla na lang hinablot nito ang unan sa mukha niya. Tiningnan niya ito ng masama
"You're going to suffocate yourself."
"Mas nakakapag isip ako ng tama sa ilalim ng unan."
Tinapon nito ang unan na hawak. Naramdaman niya ng kamay nito sa kanya at hinila siya paupo.
"I want to look at you when I talk to you." His fingers lifted her chin and his eyes narrowed "Have you been crying?"
"Hindi, pumuti na kase ako kaya namumula ang mukha ko." Walang gana niyang sabi, hinawakan niya ang kamay nito at nilayo sa kanyang mukha "Umalis kana Dustin."
Hindi man lang ito gumalaw.
"The staff tell me you're not eating. They're worried about you."
"Ang bait naman nila. Peru wala talaga akong ganang kumain."
"You cancelled your visit this afternoon and the other day."
"Pasensiya na " Umusog siya ng konti, hindi siya komportableng katabi ito "Hindi lang talaga maayos ang pakiramdam ko siguro dala ng pagbubuntis. Itutuloy ko rin yun ipapa rearranged ko na lang, wag lang ngayong linggo." Bakit parang gusto niyang kumalambiyat sa leeg nito ibaon ang kanyang mukha at doon umiyak.
Bumangon siya sa isipin, naglakad papuntang balkonahe, napayakap siya sa sarili dala ng ihip ng hangin ang ganda ng tanawin sana ganyan din kapayapa ang kalooban ko laging maganda, hindi tulad ngayon pakiramdam niya ay napaka miserable niya. Biglang may kumawalang hikbi sa pagitan ng pagluha niya.
"Enough Rosella." Lumapit ito sa kanya, hinila nito ang isang braso niya at yinakap siya "This is about Rome, isn't it? We've been dancing round the issue for two weeks. Perhaps I was little too rough."
"Naging totoo kalang." Tinatangka niyang makawala sa mga bisig nito, kahit pa nakakaramdam siya ng excitement na parang kumiliti sa kanyang tiyan. Peru tinatak niya sa utak niya hindi siya magpapadala.
"You're making yourself ill."
"Ang hirap kase." Nang maramdaman niyang parang lumuluwang ang bisig nito, nagtangka ulit siyang umalis peru mas lalong hinigpitan nito ang yakap. "Dati pag problema ako, nakikipagusap ako at mabilis kong naayos ang gusot saaming dalawa, peru ngayon bakit ang hirap."
Inalis nito ang isang braso sa bewang niya, iniangat nito ang kanyang mukha para magpantay sila ng tingin.
"Then talk it through."
"Napaka simple lang para sayo. Peru sinu ang kakausapin ko yung mga kasambahay yung mga guardiya at body guard mo. Tapos pag nalaman nila ang totoo lahat saatin,ano gagawan na naman tayo ng isyu madya dyaryo na naman ako."
"You're learning about the media."
"Oo dahil nakaranas na ako ng pagusapan ng madla." Hindi sa kanya nakawala,ang paghapit nito lalo sa kanya kaya naramdaman niya ang karigasan nito sakanyang ibaba
"This is your chance to get your revenge."
"Hindi na talaga magbabago ang tingin mo saakin, certified gold digger. Ayokong gumanti, dahil ayokong saktan ka. Ang gusto ko lang ay mahalin mo ang anak natin." Parang bumalik lahat sa kanya ang nakaraan. "Hindi ko na alam ang gagawin ko."
"You've lost weight." Hinimas nito ang braso niya "You can start by eating."
"Hindi ako gutom."
"Then you should thinking about the baby."
Dun na siya parang natauhan sa sinabi nito tila ba isang granadang sumabog sa harap niya. Sinampal niya ito at tinulak palayo sakanya.
"How dare you tell me I should be thinking about the baby? I think nothing else!" Umiiyak na sigaw niya dito para na siyang baliw "Nung panahon na nalaman kong buntis ako,wala akong ibang inisip kundi ang bata na nasa sinapupunan ko kaya nga kahit ayaw mong akuin ang anak NATIN pumayag akong magpakasal sayo dahil yun ang makakabuti sa anak NATIN kahit sinabi mong baog ka peru hindi ako nangamba dun dahil alam ko kung anong totoo diyan sa ipinaglalaban mong infertile ka, sooner or later madidiskubre mo ring mali ang ang sinabi sayo ng mga punyetang mga doktor mo. Alam mo bang nasaktan ako sa sinabi mong hindi mo ako kayang mahalin, oo masakit yun Dustin peru tinanggap ko yun ipinipilit ko sa sarili ko hindi na yun mahalaga sakin kung hindi mo ako magawang mahalin. Peru tangina mas masakit pala yung sinabi mong hindi mo alam kung mamahalin mo yung anak natin-"
"Rosella. You have to calm down." his voice was tight
"Wag mo akong pagsabihang kumalma! Oo napakasama ng ginawa sayo ni Cassandria, napaka imoral peru Dustin hindi yun kasalanan ng anak natin. Hindi ko na alam, hindi ko alam." Napasalampak siya sa sahig tuloy tuloy parin ang luha sa kanyang mga mata "Sa palagay mo anong klase akong ina kung patuloy akong makikisama sa ama ng anak ko na hindi paman lumalabas ay hindi na ito pinahalagahan ng kanyang sariling tatay. I always thought that the only thing that mattered was to have a father. Peru paano kung lumaki ang anak ko na sariling ama niya mismo ang tumakwil at hindi na siya pinahalagan sa una palang. Siguro nga mali ang disisyon kong nagpakasal sa lalakeng kagaya mo walang inisip kundi ang sariling kapakanan, siguro nga masama akong ina, peru wag mo akong akusahan na hindi ko inisip ang anak natin."
Casper muttered something in Italian and ran a hand over the back of his neck, tension visible in every angle of his powerful frame
"I did not say that you were a bad mother."
