"Your gift for conversation has clearly given you a great deal information about my staff "
"Importante kasing maunawaan mo ang mga taong nakapalibot sayo lalo na pagdating sa trabaho "
"Nang iniwan kita dito,hindi ibig-sabihin ay gumawa ka ng mga gawaing bahay "
"Kung hindi ako tutulong. Ano gagawin ko dito? eh daig ko pa nga ang nakakulong dito sa bahay mo"
"Dinala kita dito para makaiwas sa isyu at para na rin sa kapakanan mo"
"Para sakin ba talaga?o dinala mo ako dito sa tagong lugar na ito para sa sarili mong kapakanan?" Naiinis na sabi nito sakanya
"Pareho lang tayo makikinabang dito,kaligtasan mo, reputasyon ko"
"Ang daming nagbago,naging magulo ang buhay ko dahil sayo,imagine,isa lang akong waitress na hindi napupuna ng iba pwera na lng kong may reklamo sila sa pagkain,tapos ngayon bantay sarado ako"
"Dahil ito ang pinili mo,at ipinagbubuntis mo ang tagapagana ko"
"And thats all the matters? You'll put aside your personal feelings for me because of the baby"
What personal feelings?
Emotion had no place in his life.
At ang pag'kakaalam niya ay ang relasyon niya para sa dalaga ay purong bussiness,nothing more,at hindi niya hahayaang lumampas pa dun ang mamagitan sa pagitan nila
"I dont want to discuss this again"
"Te-teka sandali mukhang gutom ka,kumain ka muna"
"Im not hungry" his intention had just been to deliver his orders and then spend the afternoon catching up on official papers. He hadnt expected to be drawn into a discussion
Nor had he expected an ongoing battle with his libido
"Tikman mo lang sege na" minumwestra sakanya ang hawak nito
"May sasabihin ako saiyo"
"Nah eat first"
Dustin ate the pastry na sana hindi na lang niya tinggap sa kadahilanan ng pagdantay ng daliri nito sa kanyang labi ay biglang uminit ang pakiramdam niya
"Anu pala sasabihin mo mr. Castillo?"
"Dustin"
For the space of a heartbeat,she looked at him and then she gave a twisted smile.
"I dont think so. Hindi ko komportable na tawagin ka lang by name siguro dahil sa estado natin"
"You cant call me mr. Castillo sa kasal natin"
Gulat na tiningnan siya nito
"Akala ko wala ng kasalang magaganap,kase hindi kanaman nagpaparamdam this past few weeks,and you havent phoned me"
"I had nothing to say" naalala niya ang ilang ulit na pag tipa niya ng numero nito ngunit hindi niya matuloy idial
Rosella lifted her hands and made a sound that was somewhere between a sob and laughter "wala kang masabi? Bakit ako sa loob ng ilang linggo bakit parang madami akong gustong sabihin sayo"she drew in a breath
''Im doesn't surprise me. I expect its been three weeks of non stop self congratulation while you enjoy your new life and reflect on the future'' hindi ko alam kung bakit lahat yun nasasabi ko sa babae,kung tutuusin wala naman itong nagawang masama sakanya,bigla naman nitong nabitiwan ang hawak na plato na sana ilalagay sa lababo matapang na tumingala ito sakanya
''How dare you to say that? You have a real gift for saying really horrible things'' kuyom ang mga kamay nito ''hindi mo alam kung anong nararamdaman ko at kung ganu kahirap sakin ang disisyong ito, let me tell you mr. Castillo'' she paused
''Ang tahimik kong buhay nagulo dahil sayo,nawalan ako ng trabaho dahil sayo,wala akong mauuwian dahil sayo,isa isang nawala ang mga kaibigan ko dahil sayo,at ang pinaka malala nabuntis ako dahil sayo,alam mo ang saya ko nung pinuntahan mo ako sa apartment ni Agnes lahat ng takot at pangamba ko nawala dahil tangina nasa harap kita ng mga oras na yun, a minute later tinangi mo ang anak ko mismong sa harap ko,so basically nasira at gumulo ang simple at tahimik kong buhay,at kung tatanungin mo ako kung anong buhay ko after you is a tottaly disaster,kaya wag mo akong sabihan kung kino congratulate ko ang sarili ko dahil nabuntis mo ako,ang konti kong confindence sa sarili ko nawala lahat yun'' her breathing rapid,she sucked in several breaths at ang makita itong ganun ay parang nasasaktan din siya
''I warned you that-'' hindi nito pinatapos ang kanyang sinasabi
''I haven't finished!'' Sigaw nito sakanya '' sa palagay mo talaga madali ito sakin noh? Kung sakin lang ayoko peru inisip ko ang kinabukasan ng anak ko,woooohhhh tangina talaga! Ang sakit,ang sakit talaga,hindi ko naman 'to plinano eh kusa kang lumapit at ako naman kusang dumikit sayo,ayoko namang makasal sa lalakeng hindi kayang titigan kung ano ako,peru kailangan kita kase ayokong lumaki ang anak ko ng walang ama,its been horrible,horrible choice,na pinagsisisihan ko. At kung isa summarised ko ngayon ang buhay ko dalawang salita lang ''takot'' at ''sakripisyo''
''Sacrifice?''
''Oo. Although pasalamat na rin ako kahit hindi ka sigurado na ikaw ang ama pakakasalan mo pa rin ako diba biruin mo mayaman, guwapo, sikat, ano pa ba? Hahahaha bigtime diba, peru hindi ko naman yun kailangan eh know what ngayon palang naawa na ako sa baby ko imagine hindi pa siya lumalabas, ni hindi pa nga niya nasisilayan ang mga bagay bagay akalain mo tinakwil na siya ng sarili niyang ama,hahaha it hurts'' nakangiti itong pinupunasan ang mga luhang umaalpas sa kanyang pisngi ''kaya kahit masakit pakakasal tayo kase ayokong isipin ng anak ko na inabandona siya ng kanyang ama,I have no wish to marry a man who can't talk about his feelings and doesn't show affection''
Dustin responded to this last declaration
''Affection?'' Walang salitang lumalabas sa bibig niya naawa siya sa babae dahil sa mga nararamdaman nitong hirap sa poder niya
