psychopath, hyunlix

∆²

Yine gözüm dönmüştü. Ve Felix'e zarar vermiştim, baktıkça huzur bulduğum yüzü, morluklar ile kaplamıştım. Ben yapmıştım.
Çok aptaldım, nasıl yapabilirdim ona bunu? Yine kavga etmiştik ve ona vurmuştum, kabullenmek istemiyordum. Aptal, çok aplatım.. Kendime iyice geldikten sonra Felix'in yanına gidip elimi yüzüne koydum.

"Özür dilerim, Felix. Çok aptalım. Lütfen affet beni."

"Aptalsın tabii ki. Bana niye böyle yapıyorsun? Naptım ki ben sana. Eski günlerimizi özledim, herşeyi özledim. Seni özledim, her şeyden önce bizi özledim..."

___

"Nerdeyiz bebeğim?"

"Gözlerini açacağım şimdi güzelim, ama sakin olacaksın."

"Pekii."

Hyunjin Felix'in gözlerini açmıştı, Felix gördüğü şeyler ile gözleri dolmuştu. Hyunjin Felix'i ilk tanıştıkları yere getirmişti.

"Çok fazla uzatmayacağım sevgilim."

Hyunjin Felix'in önünde eğilimiş ve cebinden bir yüzük çıkarmıştı. Felix'e çok yakışan bir yüzüktü.

"Felix, güzelim. Ben belki sana bazen bağırmış olabilirim, seni kırmış olabilirim. Ben romantik bir insan değilim. Belki seni sevdiğimi belli edemem ama bunu hep bil ve asla kırılma tamam mı? Güzelim, benimle evlenir misin?" (Kusura bakmayın ama Felix bu hıyarın neresini sevmiş)

---------

" Orda ben sevdiğimi belli edemem dediğinde inanmamıştım, çünkü o zaman sevgini belli ediyordun. Gün ilerledikçe sevgini göstermemeye başladın. Keşke sadace bu kadarıyla kalsaydı. Bana vurdun, sana karşı içimde tek bir sevgi kırıntısı kalmadı. Beni tehdit ettiğin için yanında kaldım. Eskiden seni gördüğüm her saniye heyecanlanıyordum, şimdi ise içimde sadace iğrenme duygusu oluyor. Seni gördükçe bana vurduğun her an aklımdan çıkmıyor. Her gece uyuyamıyorum, vücudumdaki ve kalbimdeki yaralar yüzünden. "

"pişmanım güzelim nolursun affet beni."

"Tek bildiğin şey pişmanlık mı?"

"...?"

"BIRAK BENİ ARTIK NOLURSUN! CANIM ACIYOR DAYANAMIYORUM! APTALSIN SEN! ÇOK APTALSIN! TAM BİR ŞEREFSİZSİN SEN! SEN TAM BİR PİÇSİN."

Felix'e birşey diyemiyordum çünkü o her konuda haklıydı. Ben tam bir şerefsizdim.