قصه كابر

( البارت التانى )

#كــــابر 
( البارت التانى )
كابر : ( بتتخض وقلبها بيقف ) من هنا ... تعالوا من هنا .... تعالو نسال الشاب ده نرجع ازاى لانى انا كمان حاسه انى تايهه
رزان : لو سمحت
احمد : تحت أمركوا .
رزان : احنا تايهين ومش عارفين نرجع اوضنا ازاى ؟
احمد : ههههههههههه عادى بتحصل انتوا ارقام غرفكوا كام
رزان : 3006 و 3007
احمد : طيب ! مش من هنا .. المفروض من الناحيه التانيه
رزان : اه معلش  . اصلنا لسا يدوب واصلين امبارح بالليل .. ولسا دلوقتى قايمين روحنا فطرنا وضلينا طريق رجوعنا .. الفندق ما شاء الله كبير . ده قريه سياحيه
احمد : انتوا منين ؟ مش مصريين انتوا
رزان : ههههههههه اكيد مش مصريين . اللهجه باينه .. احنا التلاته كده من سوريا .. انا رزان ودى ريما ودى لمار .. ودى صاحبتنا . كابر من فلسطين
احمد : يا زينهم اهل الشام
رزان : لا بقولك ايه .. خليك ف المصرى بتاعك . مالكش دعوه باللهجه بتاعتنا . احنا بنحب لهجتكوا يا أخى
احمد : انا قولت اوّجب معاكو .. تعالو اتفضلوا اوصلكوا
رزان : يلا بينا .. تعالو يا بنات .... وانت شو اسمك .. قصدى اسمك ايه ههههههههه
احمد : انا اسمى احمد
رزان : اووووه ! وايه بقي سر اللى اسمهم احمد دول هنا ف مصر ... بنسمع انه بتاع بنات .. زى ما بتحكوا كده بالمصرى نسونجى ههههههههه ما تزعلش
احمد : لا وازعل ليه ؟ خلى اللى يقول يقول احمد ده اكتر انسان مظلوم ف البلد دى .. طيبة ايه وجمال ايه ؟ ( بيخط نظراته ل كابر بطريقه مُريبه وغريبه ) وعسل ايه
رزان : بتحكى عن مين ؟
احمد : ايه ؟ عن احمد طبعا .. احمد ده اجدع واحلى حد ممكن تعاملوهم ف مصر هنا ...
رزان : بكره نشوف . خليك فاكر كلامى
احمد : لا انا فاكر ماتقلقيش ...
ريما : حاسه انه تعبناك معانا شويه
احمد : لا طبعا هو انا اطول امشي مع بنات زى القمر زيكوا
رزان : ( ضحكه فضيحه ) هههههههههههههههه مش قولتلك .... لسا يدوب مافيش 10 ثوانى واحمد ظهر على حقيقته .... بتاع بناااات
كابر : ( بتبتسم وبتخطف نظرات لاحمد من بعيد ل بعيد )
احمد : ايه ده لا انا قصدى اجاملكوا يعنى الحق عليا هههههههههه وبعدين محدش يقدر يدارى وشه عن الجمال . وانتو اسم الله عليكو ربنا يحفظكوا
رزان : متشكرين يا احمد ...
احمد : اظن طبعا من هنا هتعرفو ترجعوا الغرف
رزان : اه اه خلاص احنا كده تمام
احمد : انتوا قاعدين هنا كام ليله
رزان : 10 ايام ...
احمد : انا شيفتى من 8 الصبح ل 6 المغرب ... اذا لقيتونى ف اى حته او اى وقت وحبيتو اى خدمه اقدر اقدمهالكوا ( بيبص ل كابر بطريقه غريبه هو نفسه مش فاهمها ) كلمونى على طول ماتتكسفوش ولا تستحوا
رزان : لا هنكلمك على طول ... خلاص انت اول حد نكلمه ونصاحبه هنا
احمد : ولو .. لو .. حبيتو واوعوا تفتكروا انى بضايقكوا .. لو حبيتو تخرجوا ف اى مكان ابقي عرفينى ... اوديكو خليج نعمه وسوهو اسكوير والفور سيزون والهضبه وفيه اماكن كتيره هنا
رزان : خلاص اكتبلى رقمك هنا .. اكيد هنخرج
احمد : تحت امركوا ( بيكتب رقمه على تليفون رزان )
كابر : ( بتبصله وكأنها بتشبه عليه . او كأنها تعرفه )
لمار : متشكرين يا زميلى
احمد : زميلى دى مصرى على فكره
ريما : هههههههه مانت هتعلمنا المصرى بقي .. ع العموم متشكرين بجد
احمد : لا شكر على واجب .. الوقت معاكو لطيف بجد ههههههه
رزان : ااااااااه من النسوانجيه
احمد : ههههههههههههههه الكلمه دى عيب على فكره .. وبعدين ايه نسوانجى دى انا بس بقدر الجمال
كابر : ( بتبتسم وبتدور وشها بعيد من الكسوف )
احمد : اتفضلوا
لمار : متشكرين يا احمد
احمد : العفو . اتفضلوا ( بيبص على كابر واللى ماتكلمتش خالص )
كابر : ( بتروح ناحيه اوضتها وبتتكسف وبتكح ) متشكره كتيييييير
احمد : هااه !
كابر : ( بتستحى )
احمد : العفو .. العفو ( بيفضل باصصلها لثوانى ) طيب ! انا . انا همشي بقي هرجع شغلى
رزان : ههههههههههه ايه مالك ؟
احمد : لا اصل
رزان : اصل ايه ؟
احمد : نسيت هرجع ازاى ؟
كابر : ( بتبتسم بخجل شديد  وبتدخل غرفتها )
........................
( ف غرفة رزان وكابر )
رزان : يا ربي ! ايه ماله ده ؟
كابر : ايه ماله ؟
رزان : مهضوم بطريقه فظيعه .. حسيته قريب منى من زمان
كابر : ( بتبتسم ) لا .. معظم شباب مصر كده .. دمهم خفيف وتحبيهم
رزان : ياسلام .. على اساس انك معاشراهم يعنى
كابر : اه شوفت كتير منهم .. واتعاملت معاهم كتييير .. طيبين وقعدتهم حلوه
رزان : لا بس الواد روحه خفيفه وحلوه .. غير ان عينه زايغه هههههههههههه
كابر : ( بتحط ايديها على بؤها وبتبتسم ) فعلا ... حسيت ان عينه زايغه فعلا .. مكدبش عليا
رزان : مين اللى كدب عليك ؟
كابر : لا ! اقصد مكدبوش علينا يعنى لما قالولى خلى بالك من شباب مصر عنيهم زايغه
رزان : هههههههههههههه لا زايغه كتيييييييييير .. ده حكايه ... ماتيجى نطلع الليله .. نتصل عليه ونخرج يودينا اى مكان حلو هنا
كابر : تؤتؤتؤ ... بكره ... مش هقدر اطلع انا لسا المشوار مدوخنى ...
رزان : بطلى رخامه ... هنتصل على احمد ونخرج كلنا سوا
كابر : ماهو عشان احمد ده بقولك بكره . اطلعوا انتوا وانا هستناكوا ف الفندق
رزان : خلاص ... بنطلع انا والبنات
..............
( ف سكن العُمال .. )
طه ( زميل احمد ف الغرفه وشغال شيف ف مطبخ الفندق ) : ايه يا عمنا . سرحان ف ايه . او مره اشوفك سرحان من ساعة ما جيت
احمد : ( بيبصله وبيرجع يسرح تانى )
طه : يابنى مالك يابنى
احمد : ( بيحدفه بالمخده ) يابنى اعتق امى بقي .. ماتخرس
طه : ههههههههه الحاله اشتغلت .. انا خارج اجيب شاى وجاى . اجيبلك معايا ؟
احمد : لا انا خارج اشيش واشرب الشاى بره
طه : يلا
.............
( ع القهوه )
طه : ايه يابا مالك  طول اليوم سرحان
احمد : مافيش
طه : عليا انا ؟ ياعم قول بقا ماتبقاش رخم ... فضفض معايا خرج اللى جواك
احمد : اقولك ايه بس !!
دنا اتسحبت حتة دين سحبه النهارده
اقسم بالله حاسس انى ماشي بتطوح ومسطول ومش دارى بدنيا .
وحاسس انى بدّلت دنيتى بدنيا تانيه خاااااااااالص
تخيل
25 سنه عايش فيهم كما الحمار
حمار بالظبط .. لا وكنت بتحدى اى حد كان يتكلم عن الحب وانه مافيش الكلام ده .. وان مافيش حد يقدر يسيب بلده او نفسه او مكانه وزمانه علشان خاطر حد بيحبه
دلوقتى ابصم بالعشره ..
ان الروح بتتسحب .. والعقل بيغيب ... والقلب بيتنفض ..
والعروق بتضخ .. والعين بتتبدّل ...
وال .... ( تليفونه بيرن بيلاقى فيه رقم رزان ... بيزغرط وبيبوس التليفون وبيقوم علشان يرد بره القهوه )
طه : ( بيبص على الناس اللى قاعدين ع القهوه وبيتحرج ) لا محدش يقلق يا جماعه .. جاتله ضربة شمس النهارده .. وبنعالجه معلش
............
( يتبع )
وبصمت بالعشره ..❤️
ماتقراش وتسكت .. ورينى نفسك
#أحمد_سعد