Güney Kore'nin yeraltı yapılanmasındaki hiyerarşiler değişiyordu. En güçlü dört ailenin yok etmek istediği güçsüz bir aile olan Kim klanına düzenlenen suikast ile birlikte dengeler değişmişti.
Öldürmekten başka hiçbir şey bilmeyen bir adam ile ölme...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Yüzlerce, binlerce siyah şemsiye vardı, kasvetli havaya ek olarak yağmur da eksik olmuyordu. Yine aynı rüyadaydım, annemin cenazesinde o zavallı küçük çocuktum.
Etrafıma bakındığımda korkuyla yere çömeldim, bu rüyadan uyanmak istiyordum.
"Baba! Ağabey! Neredesiniz?"
Ben tanıdık bir yüz görme isteğiyle başımı kaldırdığımda hemen yanımda olan dört büyük mezar çukurunu görmüştüm. Çukurlardan büyük bir ses yükselmişti: "Yaklaşma bize, katil!"
Tekrar aynı sözler, diye geçirdim içimden. Ben onlardan ne kadar nefret ediyorsam misliyle benden tiksiniyorlardı.
"Baba?" Acı dolu sesimi bastıran beyaz gürültü yağmur damlası olarak yanağıma konmuştu, ağladığımı hissedebiliyordum.
Bu rüyadan uyanmak istiyordum.
"Anne? Anne sen yardım et bari?" Koşarak tabutun başına gittiğimde annemin tabutunun beyaz leylaklarla donatıldığını görmüştüm, annemin solgun yüzü dahi gözükmüyordu, sanki tabut çiçeklerle doldurulmuş gibiydi.
"Anne, neredesin?" Küçük bir kız çocuğunun haykırışı bir kez daha cevapsız kalmıştı. Kabuslarımda bile yalnızlığa mahkum edilmiştim.
"Luna? Bu sen misin?" Arkamdan gelen sesin sahibini tanımıyordum fakat bir kişinin bile bana adımla seslenmesi beni ölesiye mutlu etmişti, umutla başımı arkama çevirdiğimde kimseyi görememiştim. Omzuma birisinin dokunduğunu hissetmemle gözlerimi soluma çevirmiştim.
İrkilerek gözlerimi araladığımda gördüğüm ilk yüz Jimin'in yüzü olmuştu, sonunda kabustan uyandım, diye geçirdim içimden.
Jimin ise bir süre kaşlarını çatarak yüzüme baktı, başını eğmişti. En sonunda elini önümde salladı. "İyi misin? Sayıklayıp duruyordun." Önüme eğdiğim başımı usulca Jimin'e çevirdim, başım kazan gibiydi ve gördüğüm rüya beni ölesiye yormuştu.
O kadar kötü bir rüya gördüm ki, günüm bok gibi geçecek sanırım, diye düşündüm. Yutkunarak boğazımı temizledim. "Kabus gördüm sanırım, iyiyim."
Yataktan kalkıp banyoya yöneldiğimde Jimin arkamdan bana seslenmişti. "Rüyanda sayıklıyordun, iyi misin cidden? Yüzün bembeyaz olmuş." Onu umursadan tuvalete girdim ve kapıyı kilitledim, klozete oturdum ve dakikalar boyunca hiçbir şey düşünmek istemeden beynimi dinlendirdim.
Yalandı. Jimin'in ağladığımı görmesini istemiyordum, olay bundan ibaretti. Bir haftadır aynı rüyanın esiri olmuştum, Kore'den çağrıları görmezden gelmeye devam ettikçe sanki bu rüyalar bitmek bilmeyecekti.
