YÜREĞİNE SOR [ RAFLARDA ]

16. Kırgın Kalp

Selam, bu bölümü iki part olarak ayırdım bilginiz olsun.

Oy ve yorum yapmadan geçmeyin canlar.

Sizleri seviyorum, keyifli okumalar.

Kara kışın ortasında kalmış gibi hissediyordu Kadir.

Adım attığı her an bütün vücudu zangır zangır titriyordu.

Uzun bacaklarıyla iki dakikada yürüyeceği yolu şimdi koşarak geçemiyordu. Göğsü ağzının içinde, kalabalığa yaklaştıkça görünmeyen kızgın bir el boğazını sıkıyordu.

Bu insanlar onun kızının etrafına mı toplanmıştı?

"Dağılın!"

Onun korku ve gür sesinden etrafa dağılan insanlar tamamen önünü açtığında Asiye'nin kollarının arasında baygın yatan Emine'ye sonunda ulaştı. İlk önce gözleriyle vücudunu kontrol etti. Görünürde bir şey yoktu. Sadece sol bacağında kan vardı. Kızının kalçasına kadar çıkan elbisesinin kumaşını sıkıp yerde duran traktörün kasasını gördü.

"Biz Asiye ile konuşuyorduk bir anda Emine'nin sesiyle gürültü koptu. Traktörün kasasını sağlam yerleştirmemişler yerine abi, galiba Emine üstüne çıkmaya çalışınca bacağına devrildi."

"Kes sesini!"

Geriye doğru sıçrayan Feride korkuyla ayağa kalkarken, "Hastaneye götürelim, kızıma bir şey olmasın, lütfen bir şey yapın," diyen Asiye'nin yakarışları hâlâ kesilmemişti.

"Bacağı kırılmış olmalı abi, arabayı getirdi Ahmet. Çok dikkat ederek yerden kaldırman lazım."

"Emine, uyan kızım."

Kızının yanağına canını acıtmadan vuran Asiye sanki diri diri mezara konuluyordu Emine gözlerini açmadıkça.

"İki tane düz tahta bulup gelin hemen. İp de getirin."

"Kahvehanede vardı," diyen Serhat ve Uğur beklemeden kahvehaneye koşarlarken çok dikkatli olabilecek şekilde Emine'yi yere yatırdı. Kızını bırakmak istemeyen Asiye başını iki yana salladı panikle. Sanki Emine'nin teni ona değmese kızını alıp götüreceklermiş gibi hissediyordu.

"Mehmet, yengeni al."

Tekrar başını iki yana salladı genç kadın. "Ben kızımdan ayrı bir yere gitmem, nereye gidiyorsanız ben de geleceğim."

Burnundan soluyan Kadir dişlerini sıkıp, "Kimin bu traktör?" diye bağırdı Asiye'ye cevap vermeden. Kızgındı, öfkeliydi bir o kadar da Emine için endişeleniyordu. El kadar çocuğu bu saatte nasıl tek başına bırakmışlardı bu iki kadın çıldırmak üzereydi.

"Al Kadir."

Serhat'ın uzattığı tahtaları alıp Emine'nin bacağına bağladı. Acele etmeden kucağına alırken bedenini sarsmadan arabanın arka koltuğuna yatırdı. "Ben de geleceğim," diyerek ağlamaya devam eden Asiye ise sanki onu burada bırakacaklarmış gibi Kadir'in peşinde dolanıyordu.