YÜREĞİNE SOR [ RAFLARDA ]

12. Gidemezsin

Hatalarım kaldıysa kusura bakmayın, beklemeyin diye ikinci bir okuma yapamadım. 

Oy ve satır arası yorumlarınızı bırakmayı unutmayın canlar.

İnstagram hesaplarım:

melekkas
yureginesorofficial

Keyifli okumalar.

Güneş bugün ışığıyla Karaaslan ailesinin odasını ısıtıyordu. Kadir ve Asiye'nin arasında yatan Emine hem anne babasının sıcağından, hem de güneş ışığının direkt yüzüne gelmesinden rahatsız olmuş bir vaziyette gözlerini açtı. Ellerini yatağa bastırıp kalkmak istese de Kadir'in güçlü kollarının arasından çıkmak onun için neredeyse imkânsızdı.

Oflayıp Kadir'in koluna vurdu. "Anne," diye seslendi, "Ben kalkmak istiyorum," dedi yine de onu duymadılar. İki elini Kadir'in bir koluna bastırıp onu itmeye çalıştığında birazcık bile kıpırdamadı kolu genç adamın. Baktı buradan kurtuluş yok annesinin yanağına hafifçe vurdu.

"Anne, kalksana. Sıkıştım ben burada."

Bir kere daha annesinin yanağına vurduğunda Asiye gözlerini araladı. Bir an zihni onu boşlukta hissettirdi. Nerede olduğunu, kimin yanında yattığını algılayamadı. Gözleri tamamen açıldığında aklı başına geldi.

"Annem, ne zaman uyandın?"

Ofladı Emine. "Çoktan, babam bırakmıyor beni."

Kızının kıpkırmızı olmuş yanakları tam da sıkılmalık zamandaydı. İçi giderek onu Kadir'in kollarının arasından alırken bir anda gözlerini açtı genç adam. Emine mi düşüyor diye telaşla etrafına bakındı, neyse ki annesinin kucağında oturan küçük kızı görünce rahat nefes alıp başını tekrar yastığa koydu. Yarım kalan uykusuna devam ederken anne kızın bakışları onun yüzündeydi. Daha doğrusu Emine babasının yüzüne, Asiye ise saçlarına, burnuna, dudaklarına, sıcaktan nemlenmiş hafif tüylü göğsüne bakıyordu. Midesine ufak bir ağrı girince başını iki yana sallayıp aklına gelen düşünceleri unutmaya çalıştı. Adamın bedenine bakmak istemese de gözlerine hâkim olamıyordu.

"Gözün kör olmasın Asiye, koca meraklısı kadın mıydın sen?"

Ağzının içinden kendine söylenirken Kadir duydu mu diye de çaktırmadan onu kontrol ediyordu. Belli ki gece uyuyamamıştı, başını yastığa koyduğu gibi kendini derin bir uykuya bırakmıştı tekrardan.

"Babam çıplak yatmış anne, ayıp değil mi?"

Boğazı gıcık yapmışta öksürük krizine yakalanmış gibi öksürmeye başladı. Ağabeyi evde beyaz paçalı donuyla gezdiğinde kızına böyle durumlarda dayısının ayıp bir şey yaptığını söylüyordu. O evin içinde yarı çıplak gezerse sen dışarıya çık derdi kendince içinde kurduğu telaşı yok etmeye çalışırken. Ağabeyi de olsa rahatsız oluyordu evin içinde çıplak dolaşmasından. İnkâr etmiyordu, kötü bir davranışı olmuyordu. Ki yengesi de böyle durumlarda ona kızıyor, zorla üzerine pantolon gömlek giydiriyordu giydirmesine ama yine de çıplak gezmenin kızına ayıp olduğunu açıkladığı için şimdi ne diyeceğini bilmiyordu.