I love you but...... [L.H fanfiction]

~Hoofstuk 5~

Pov Kayleigh

Ik zat stil. Ik heb gewoon Luke's hand vast. Zijn hand is warm en groot. Ik staarde voor me uit. "Hey, het valt best mee toch?!" vroeg Luke. Ik knikte. "Zie je wel." Hij keek me aan. "Ben je nog bang?" Ik knikte. "Ohw, als 't moet kan je mijn hand helemaal plat knijpen." Zei hij. Ik voelde mijn zak trillen. Ik liet Luke's hand los en pakte mijn mobiel uit mijn zak.

JE BENT NOG LANGER NIET VAN ME AF. WACHT MAAR, IK KOM JE HALEN! EN DAN KAN JE VRIENDJE JE NIET REDDEN! .. J

Mijn hart klopte in mijn keel. Ik voelde een steek in mijn zij en ademhalen werd moelijker. "Kayleigh? Gaat het wel?" Ik schudde mijn hoofd." En liet hem het Smsje lezen. Luke schrok er ook van. Ik keek hem aan. "Mag ik je knuffelen?" vroeg ik. "Ja, tuurlijk. " Hij trok me tegen zich aan." We liepen het reuzenrad uit naar de uitgang. Het begon hard te regenen. We renden zo vlug als we konden naar de auto's. "Was het leuk Luke?" Vroeg een man die achter het stuur zat en door de spiegel naar ons keek. "Ja, opzich wel ja." Ik keek naar de regen die tegen het raam drupte. Langzaam werd ik rustiger. "Hey hij zal je niks doen." fluisterde luke in mijn oor. "Dat beloof ik." ik keek hem aan hij knikte. Ik glimlachte. Toen we weer in Amsterdam waren regende het zelfs nog harder. Luke en ik zagen Ashton, Calum, Michael en Marinka naar binnen rennen. Ik en Luke stapte uit de auto en rende naar de deur die Ashton vlug op slot draaide. "Laat ona erin!" Schreeuwde Luke en hij klopte tegen het raam. Ashton stak zijn tong uit. Marinka stond naast hem en lachte. Ze liepen weg van de deur. "Kom terug!" Riep Luke. "Open die.... En ze zijn weg.. Fijn." Hij ging op de natte grond zitten. "Ja ik ben toch al nat dan maakt het toch niets meer uit". Hij staarde voor zich uit. Ik had een wit shirt aan. Was niet zo slim. Ik bibberde. Luke zag het en deed zijn vest uit. "Hier.." hij gaf het aan mij. "En jij dan?" vroeg ik aan hem. "Oh ik red me wel." zei hij. Ik deed het vest aan en legde mijn hoofd op zijn schouder. "Hoe langblijf je in Nederland?" vroeg ik. Het regenen werd alleen maar erger. "Nog 1 dag.. We moeten vanavond een show doen, morgen en dan gaan we naar Denenmarken." Hij zuchtte. Twee grote stevige mannen kwamen op ons af. Een van hen zaf helemaal onder de tatoo's en de ander had op bijna elke plek op zijn gezicht een piercing. "Kayleigh?" vroeg de grootste. "Ja antwoordde ik." De man met zijn gezicht vol met piercings lachte."We moeten je halen van Jason." ik schudde mijn hoofd. "Ja zeg maar tegen Jason dat hij pech heeft dan." Ik sloeg mijn handen over elkaar. Beide mannen lachte. Een sloeg me en alles werd zwart...

Pov Luke

"Wat doe je nu?!" Schreeuw ik. Ik wil naar Kayleigh lopen maar een van de mannen houd me tegen. "En waar denk jij dat je heen gaat?" vroeg hij. "Wat denk je zelf, zie jij haar dan niet?" Hij lachte en knikte naar de man vol met de tatoo's. "Jij hebt Niks gezien, gehoord of hoe of wat. " ik deef niks." En wat nou als ik dat wel heb." ik stond op en zag de man met de tatoo's weglopen met Kayleigh vast. " pardon?!" zei de man die nog bij mij stond. "Ik denk dat jij me wel goed hebt gehoord". Beet ik hem toe. "Oh vriend dat had je niet moeten zeggen. Hij greep me bij mijn keel. Bewakers van het ziggo dome zagen het en kwamen eraan. Ik kreeg bijna geen adem meer. De man liet me los. Ik viel op de grond en kon moelijk ademen. Een zwarte BMW reed weg. Alles werd wazig voor mijn ogen. Ik hoorde Michael paniekerig roepen. Ik lag op een bank. Langzamerhand werd alles steeds duidelijker. "Luke, waar is Kayleigh?" vroeg Marinka. "Ik weet het niet." zei ik zacht. "Sorry, wat?!" zei Marinka. "Ik zei dat ik het niet wist." ik ging rechtop zitten. "We moeten haar vinden, snel.." ik keek rond ik was in onze kleedkamer. "Luke je moet vanavond optreden. " zei Mark. "Ja maar..." ik keek Ashton aan. "Twee... Twee wat Luke?"vroeg Ashton. "Twee mannen hebben haar meegenomen. Ik wilde ze tegen houden alleen.." Er zat een brok in mijn keel. Ik liet mezelf achter overvallen. "We moeten de politie bellen. " Zei Ashton. "Alsof die iets doen?" zei ik. "Ja waar in hemelsnaam kan ze zitten... Overal dus." ik weet wel dat ze in een zwarte BMW reden maar ik kon het kenteken niet zo goed zien het begon volgens mij met 32- nog iets.."