Onvergetelijke pijn

~ 64 ~

Hij veegt zijn tranen weg, haalt diep adem en komt bij me op bed zitten.

Mijn ogen beginnen vochtig te worden en ik voel dat hij mijn hand vast past.

Ik durf hem niet aan te kijken..

"Ik leerde de straten kennen, je weet van mij dat ik niet zo was.. Verkeerde keuzes brengen je altijd op het pad dat je wilt kennen.. Ik.. Ik.. Ik begon drugs te gebruiken, voor de stress, niet erg toch? Paar keer niet verkeerd. Ik werd verslaafd, en ik leerde Safouane kennen, die jongen van de foto.."

"Bij deze woorden brak mijn hart, het leek alsof mijn hele hart uit mijn lichaam werd geslagen.." - Sarah

"We werden matties, maar ik wist niet dat hij mij gebruikte. Hij moedigde me aan om die shit te gebruiken, dingen te stelen om aan geld te komen, ik ben er nooit mee gepakt. We deden alles samen, wij waren altijd samen. Hij gebruikte mij om meer spul te kopen, en hij zorgde ervoor dat ik aan leningen ging doen, dat ik dingen begon te snuiven, dingen begon te drinken. Maar wat de grote grap is? Zelf deed hij het niet en als ik vroeg waarom niet antwoordde hij; "Wil een toekomst met een meisje die ik ken"
Op de een of andere manier was hij mijn baas.. Als hij zei dat ik iets moest doen deed k het, hoe hij het voor elkaar kreeg om zo bazig over te komen wist ik pas later.. Hij is de leider van de grootste drugshandel van niet alleen Nederland.. Maar ook Duitsland en meer landen.."

Mijn hart bonkt zo hard, het is niet te beschrijven.

Mijn adem probeer ik in te houden omdat ik bang ben te schreeuwen van de pijn die ik van binnen voel.

Mijn hart lijkt in brand te staan..

Deze pijn.. Is niet te beschrijven..

"Hij zei dat ik geld terug moest geven aan hem.. Ik begreep totaal niet waar hij het over had.. Geld? Terug? Aan hem?. En ik ben zijn eerste woorden niet vergeten. "Geld back mattie, je bent ons wel wat barkies schuldig." Barkies? Niet erg toch? Alleen had ik zelf niks. Er zat maar een optie op, aangezien jij toch nog alleen binnen zat was jij mijn enige doelwit. Jij was de enige bij wie ik dacht geld te kunnen jatten. En dat heb ik gedaan. Ik heb geld van je bank afgehaald. Meer opties waren er niet.. Mohiem weetje, ik stop wel.."

Hij staat op van mijn bed en loopt naar mijn raam toe.

Mijn tranen blijven langs mijn wangen rollen en het branden lijkt niet te stoppen.

"Ga verder" gooi ik eruit zonder dat ik het door heb.

"Ik gaf terug wat ik kon.. En toen ik aankwam meter bedrag lachte hij me uit, "Denk je dat je nu klaar bent? Er staan bijna tonnen op je te wachten broertje, laten we beginnen". En hier begon het, ik moest een gewapende overvallen plegen. Ik ben gepakt en dat wisten ze, zegenen mij zelf genaaid. Ze zijn daarna Charafeddine gaan pakken ondertussen. Ik zat vast en toen ik vrij was heb ik hem meteen gewaarschuwd.. Daarom moest ik met hem praten. Pff je weet niet hoe erg ik me schaam.. Maar goed.. Nadat ik vrij kwam hebben ze meteen gepakt in een café, ze hebben een pistool tegen mijn hoofd gezet toen ik in de wc stond met nog meer handelingen die ik moet uitvoeren.."

Mijn telefoon gaat af en mijn hart begint sneller te kloppen.

Safouane.

Ik zie dat Yassir naar zijn telefoon grijpt; "Safouane" ?" Hij kijkt met vragende ogen aan.

"Dat is mijne.." Zeg ik zachtjes.

Ik probeer op te staan maar mijn hoofd voelt alleen baksteen aan.

"Wat?!"

Ik knijp mijn ogen stevig dicht en de tranen blijven langs mijn wangen rollen.

"Alsjeblieft.. Ga me niet vertellen dat hij jou bedreigt.."