Onvergetelijke pijn

~ 41 ~

Wat moet ik doen?

Mijn lichaam trilt en ik ben nog nooit zo bang geweest.

Nu weet ik dus waar iedereen het over had..

Yassir is echt in gevaar.

Ik doe de deur open en alle ogen zijn op mij gericht.

''Sarah.. Wat doe je hier?! Je zou bij ding slapen!'' hij kijkt me geschrokken aan.

''Pak mij maar'' gooi ik eruit.

''Soooo, eerste kanidaat is er al'' zegt een jongen lachend.

''Sarah, kowed. NU'' Yassir staat boos op.

Een jongen houd hem tegen.

''Niet agressief worden, we willen haar alleen wat vragen meer niet'' zegt een jongen lachend.

Ze zijn allemaal wat ouder.

Sommige zijn rond de 20 en de andere 30 denk ik.

Ik tril op mijn benen.

Een jongen rond de 20 loopt op me af en bekijkt me van top tot teen.

''Dus Sarah, vertel eens. Waarom hang je zomaar op?''

Oh nee...

Ik kijk naar Yassir en zijn ogen worden groter.

Hier heb ik niet aan gedacht.. Hij zal boos op me worden.

Maar wat boeit het? Laat hem lekekr boos worden.

''Wat wil je van mij? Wat moet je van Yassir? Kunnen jullie hem niet met rust laten'' gooi ik eruit.

*PATS*

''WAT RAAK JE MIJ KANKER ZUSJE AAN'' Ik zie Yassir in mijn ooghoeken opstaan.

Hij word tegen gehouden door 2 andere jongens.

Dit is de zoveelste klap die ik in mijn gezicht krijg.

Ik blijf staan alsof het me niks deed, maar van binnen.

Langzaam glijd er elk moment een stukje van mijn hart weg.

''Verhef je stem niet tegenover ons, ken je plek a kahba (hoer)'' een jongen spuugt recht op mijn pyama.

''Luister, ik ga hier geen kanker spelletjes spelen, ik geef jullie nog een week. Ik zweer WOLLAH. Nog een week. Zijn jullie te laat? Krijgen jullie nog een week om te ontdekken wie er neergeschoten word.''

Dezelfde jongen loopt naar mij toe en fluistert; ''Ik denk dat jij de eerste bent schatje''

Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en ik kijk de andere kant op.

''Sarah, loop naar boven'' befeld Yassir.

Ik kijk hem recht in zijn ogen aan.

''Nee''

''Tazz, praat praat wat moet je'' zegt hij en kijkt naar de andere jongens.

Een van het groepje loopt naar Yassir toe en ze fluisteren met elkaar.

Ze zijn met 7.

2 andere blijven mijn kant op kijken.

Na een lange discussie lopen ze de voordeur uit en kijk ik Yassir met open ogen aan.

Hij kijkt de andere kant op.

Dat doet hij altijd als hij boos is.

''WAAAAAR ZIT JIJ MET JE HOOFD WAAAAR?''

''JE HOORT ONS PRATEN WAAROM GING JE NIET WEG? HOE OUD DENK JE DAT IK BEN DAT JE BLIJF LUISTEREN?''

''Niet tegen mij schreeuwen'' zeg ik rustig.