OĞLANCI | BXB

Bölüm 29

Düşünceli bir şekilde elimi telefonuma attığımda ekranda hiçbir bildirim görmediğim için yüzüm burkuldu. Çetin'den hala bir mesaj yoktu.

"Sümer." Anıl elini omzuma atıp yakınıma sokuldu. "Neyin var?" diye sordu hafif kısık sesle. Diğerleri duysun istemedi.

Belli ettiğimin farkında değildim aslında. Bir süre ses vermedim. Aslında yok bir şey diyerek geçiştirirdim fakat içimde tutmak istediğim bir şey değildi. Anlatmak istiyordum.

"Çetinle bozuğuz galiba." dedim.

Kaşlarını çattı. "Galiba derken?"

"Bilmiyorum soğuk davranıyor bana işte. Normalde böyle değil." dedim.

"Tamam da neden? Kavga mı ettiniz?" diye sordu.

"Her gün kavga ediyoruz zaten." dedim omuz silkerek.

"Onların gerçek kavgalar olmadığını Şükrü bile bilir." dedi Anıl.

Sıkkın bir nefes verdim. "Sanırım problemin ne olduğunu biliyorum." diye mırıldandım.

Ne kadar görmezden gelecektim daha? İlk başlarda dalga geçtiğini düşünsem de son zamanlarda yaptığı tavırlar ve söylediği sözlerden sonra emindim. Çetin benden hoşlanıyordu. Lunaparkta bana güzel olduğumu söylerken gözlerinin içinin parlamasından sonra kesin olarak şahit olmuştum. Bu düşünce nefesimi sıkıştırıyordu. Çetin'in benden hoşlandığı düşüncesi resmen karnıma kramplar girmesine neden oluyordu. Heyecanlanıyordum. Ona karşı içimde ufak tefek bir şeyler olduğunu fark etsem de bu benim hemen kabul edeceğim bir şey değildi. Aslında öyle bir şey miydi emin değildim. Bilmiyordum ki. Ben daha önce hiçbir erkekle böyle bir ilişkide olmamıştım ki. İlk kez bir erkeğe karşı duygusal açıdan bir şeyler hissetme evresindeyken kendime yabancılaşıyor gibi hissediyordum. Elimde değildi.

Benden bir cevap veya bir atak beklediği kesindi. Aslında ben tam olarak Çetin'in kişiliğinden de emin değildim. Yani onun gibi bir adamla ilişki yaşamak mantıklı olur muydu? Sadece bana karşı böyle olduğunu söylese de içimde sindiremediğim şeyler vardı. Yavşak demek istemiyordum ama öyleydi. Ne yapabilirdim? Yüzde yüz bir güven vermiyordu bana.

"Sanırım ben de biliyorum." Anıl yanımda kısık sesle konuşunca boşluğa diktiğim bakışlarımı hızla ona çevirdim.

"Neyi biliyorsun?" diye sordum gerginlikle.

Kısaca arkamızda kalan üçlüyü kontrol ettikten sonra tekrar dibime girdi.

"Bence Çetin abi senden hoşlanıyor. Bariz belli oluyor bu ama senden ışık görmediği için ara sıra yokluyor." dedi.

"O kadar belli mi?" diye sordum.

"Yani... Zaten kendisi belli ediyor. Şaka da bir yere kadar yani. Bunu anlamamak için mal olmak lazım." dediğinde yüzümü astım.

"Mal değilim ben." diye homurdandım. Anlamadım yani ne olmuş? Sürekli taşak geçerse nasıl anlayabilirdim ki?

Gülümsedi. "Neyse ki seni böyle seven birileri var kardeşim."

"Evet annem, ablam ve siz üç götoş." dedim.

"Ve Çetin abi." diye ekledi.

Kalp atışlarım hızlandı istemsizce. Birinden duymak bile bu hissi yaşatıyorsa gerçeği saç beyazlatırdı...

Kafam karışıktı. Ne düşüneceğimi ve ne hissedeceğim bilmiyordum tam olarak. İlk kez biri bana yavşıyordu. Genelde ben kızlara yavşardım. İlişkilerimde baskın taraf bendim. Her ne kadar son ilişkim kız arkadaşıma loldeki karakterimin adıyla seslendiğim için bitse de başarılı birkaç ilişkim olduğunu da söyleyebilirdim.