Zawgyi
အပိုင္း(၄၀) ေလာင္းၿပီး႐ႈံး(၂)
ယဲ့က်န္းက သူမ၏ ေလးႏွင့္ျမားကို ကိုင္လ်က္ ေတာအုပ္ အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ သြားခဲ့သည္။ ထန္းက်န္းက ေနာက္မွ လိုက္၏။ သူမ၏ ေတာက္ပေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ၾကည့္ေနၿပီး သူမ၏ လႈပ္႐ွားမႈတိုင္းကို ေလ့လာေနသည္။ သူမ အမွန္တကယ္ အမဲလိုက္ႏိုင္ျခင္း ႐ွိမ႐ွိ သူက စစ္ေဆးေန၏။
သူ ယခင္က အမဲလိုက္ေသာ အမ်ိဳးသမီး မ်ားစြာကို ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုက သူတို႔ သေဘာက်ေသာ အမ်ိဳးသား၏ အေ႐ွ႕တြင္ သူတို႔၏ လုပ္ႏိုင္မႈကို ႂကြားခ်င္႐ုံ သက္သက္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ကမူ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ပင္ ရက္စက္ တတ္ေသး၏။ သူတို႔က ငယ္႐ြယ္ေသာ သားေကာင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ဝန္သည္ သားေကာင္မ်ားကိုပင္ ျဖစ္ေစ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ေလ့ ႐ွိသည္။
ဒီေကာင္မေလးက တကယ္ ကြာျခားတာပဲ။
သူက ေတြးလိုက္သည္။
ထန္းက်န္းက ယဲ့က်န္းကို ၾကည့္ေလေလ သူပို၍ သေဘာက်လာ ေလေလျဖစ္သည္။ သူက ထူးဆန္းေသာ အမူအရာႀကီးျဖင့္ လုလင္က်စ္ကို ရယ္ျပလိုက္၏။ ထိုကေလးမေလးက သူ၏ ညီမျဖစ္မွန္း သိၿပီးကတည္းက သူ ကံေကာင္းသည္ဟု ခံစားေနရသည္။
ယဲ့က်န္းကမူ ထန္းက်န္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ေတြးၿပီး ေနာက္မွ လိုက္လာေၾကာင္း သတိမထားမိေပ။ သူမက သမင္ထီး တစ္ေကာင္ကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ေတာအုပ္ အေနာက္တြင္ ပုန္းရန္ ဆုံးျဖတ္ ထားလိုက္၏။
ထန္းက်န္းကလည္း ထိုသမင္ကို သတိထားမိသည္။ သူက ယဲ့က်န္းကို လွည့္ၾကည့္ လိုက္၏။ သူမကို ေငြေရာင္ က်ာပြတ္ကို ေပးလိုက္လွ်င္ သူ မည္သို႔မွ ခံစားရမည္ မဟုတ္သည့္ တိုင္ေအာင္ သူကသာ ႐ႈံးသြားသည္ ဆိုလွ်င္ သူ မ်က္ႏွာ ပ်က္ရေပလိမ့္မည္။
အား ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ဆီမွာ ႐ႈံးရမွာကေတာ့ ႐ွက္စရာပဲ။
သို႔ေသာ္ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ သူက ျမားသုံးေခ်ာင္း အေၾကာေပးမည္ဟု ေျပာထားၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ ယဲ့က်န္းက သူမ၏ ေလးႏွင့္ျမားကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုသမင္ထီးကို ခ်ိန္ထားလိုက္သည္။ ထိုသမင္ထီးကလည္း တိုက္ခိုက္ရန္ အသင့္အေနအထား ျဖစ္သြား၏။ သူက ထိတ္လန္႔ သြားဟန္ မရဘဲ သူ၏ ေျခေထာက္မွ ဒဏ္ရာကိုသာ လွ်ာျဖင့္ လ်က္ေနသည္။ သည္ရာသီတြင္ သမင္မမ်ားအတြက္ သမင္ထီးမ်ားက မၾကာခဏ တိုက္ခိုက္ရေလ့ ႐ွိသည္။
လုလင္က်စ္၏ အၾကည့္က ယဲ့က်န္းထံသို႔ မ်က္ေတာင္ မခတ္ဘဲ က်ေရာက္ သြားခဲ့သည္။ တတိယ သခင္မေလးက ယခင္ ဝမ္ေဖးႏွင့္ အႀကိဳက္တူသည္ဟု ခံစားရျပန္၏။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ႐ုပ္ရည္ တူ႐ုံသာ မကေလဘဲ အမဲလိုက္ရာတြင္လည္း ပုံစံက တူညီေနေသးသည္။
ယဲ့က်န္းက နက္႐ိႈင္းေသာ မိသားစု အုတ္ျမစ္ကို ပိုင္ဆိုင္ ထားေသာ ေကာင္းမြန္စြာ ႀကီးျပင္းလာသည့္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမက လူတိုင္း၏ စိတ္ကူးယဥ္ အထက္တန္းလႊာ စံျပ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္အျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရ၏။
လုေယာင္ေယာင္ကမူ ယဲ့က်န္းေလာက္ မလွေပ၊။ သို႔ေသာ္ ယဲ့က်န္းထက္ ပို၍ တက္ႂကြကာ ေတာက္ပေသး၏။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ လုဝူ႐ွန္းက ယဲ့က်န္း၏ ႐ုပ္ရည္ကို မသိေပ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ လုေယာင္ေယာင္ အေနျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဆက္ေနရန္ပင္ ခက္ခဲသြားႏိုင္ေသး၏။
ယဲ့က်န္း၏ နက္ေမွာင္ၿပီး ေတာက္ပ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားမႈမ်ားျဖင့္ လင္းလက္ လာခဲ့သည္။ သူမက ေလးႀကိဳးကို ဆြဲၿပီးေနာက္တြင္ လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ ျမားကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမားက သမင္ထီးထံသို႔ မေရာက္ခင္မွာပင္ သူမက ဒုတိယေျမာက္ ျမားကို ပစ္လႊတ္လိုက္ျပန္သည္။
ေလႀကိဳးဆြဲသံမ်ားႏွင့္ ေလတိုးသံမ်ားကို ၾကားၿပီးေနာက္တြင္ သမင္ထီးက ခ်က္ခ်င္းလိုလို ခုန္ထသည္။ ပထမ ျမားကို ေ႐ွာင္လိုက္ေသာ္လည္း ဒုတိယျမားႏွင့္ တတိယေျမာက္ ျမားမ်ားကို မေ႐ွာင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ျမားတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းက အေရးႀကီးေသာ ေနရာမ်ားကို ထိမွန္သြားခဲ့၏။ ထိုသို႔ျဖင့္ သမင္ထီးက အသက္မဲ့ကာ ေျမျပင္တြင္ လဲသြားသည္။ နာက်င္မႈကင္းမဲ့လ်က္ လ်င္ျမန္စြာ ေသဆုံးသြားခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္၏။
လု႐ွန္းက်စ္က ရယ္ၿပီးေနာက္ သူ႕ညီမက ပို၍ ေတာ္လာသည္ဟု ခံစားရကာ ေျပာသည္။
"ေယာင္ေယာင္ရဲ႕ ျမားပစ္ စြမ္းရည္က ပိုေတာ္လာၿပီ"
ဒါက အမွန္ ျဖစ္သည္။ လုေယာင္ေယာင္က ေသခ်ာ သင္ၾကားခံရျခင္း မ႐ွိေသာ္လည္း ယဲ့က်န္းကို သူမ၏ ဖခင္ ကိုယ္တိုင္က သင္ၾကား ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ လုေယာင္ေယာင္က ျမားကို အေဝးသို႔ မပစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ယဲ့က်န္းက သူမထက္ အလြန္သာေနသည္။
ယဲ့က်န္းက အနည္းငယ္ ဝမ္းနည္း သြားဟန္ျဖင့္ လု႐ွန္းက်စ္ကို ၾကည့္ကာ စိုးရိမ္စြာ ေျပာလိုက္၏။
"ဘာလဲ အႏိုင္ရတာ မေပ်ာ္ဘူးလား"
သူမႏွင့္ ထန္းက်န္းတို႔၏ ၿပိဳင္ပြဲက ထူးထူးျခားျခား ျပင္းထန္သည့္ ဖိအား မ႐ွိေပ။ ထန္းက်န္းက ယဲ့က်န္းကို ျမားသုံးစင္း အေၾကာ ေပးထားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ သူမက အႏိုင္ရရန္ ယုံၾကည္မႈ ႐ွိေနတာ ေသခ်ာသည္။
"အစ္ကိုႀကီး သမင္ထီးကို ယူသြားၿပီး အဖြားအတြက္ သမင္သားေရ အေပၚဝတ္ေလး လုပ္ေပးရေအာင္"
ယဲ့က်န္းက လု႐ွန္းက်စ္ကို ေျပာသည္။
လု႐ွန္းက်စ္က ေခါင္းညိတ္ၿပီးေနာက္ ထိုသမင္ထီးကို သူ႕ျမင္းအေ႐ွ႕ေပၚသို႔ တင္ထားလိုက္သည္။ ထန္းက်န္းကလည္း သမင္ထီး တစ္ေကာင္ကို ပစ္လိုက္၏။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ၿပိဳင္ပြဲက ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ေခ်ၿပီ၊ သူ ႐ႈံးသြားခဲ့ေခ်ၿပီ။
"ငါ တတိယ ညီမဆီမွာ ႐ႈံးသြားၿပီ"
သူက ေျပာသည္။
သည္သခင္မေလး၏ ျမင္းစီး စြမ္းရည္ႏွင့္ ျမားပစ္ စြမ္းရည္က မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းသည္။ ယဲ့က်န္းက ျပဳံးလိုက္၏။
"ေငြေရာင္ ၾကာပြတ္အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္"
"အစ္ကိုႀကီး ထန္းက်န္းလို႔ ေခၚရင္ ေငြေရာင္ ၾကာပြတ္ကို ေပးမယ္"
ထန္းက်န္းက သူ၏ ခါးမွ ၾကာပြတ္ကို လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားလ်က္ လွပေသာ သခင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးရန္ ၾကံစည္သည္။
"အမတ္ထန္းက အ႐ွက္ မ႐ွိလိုက္တာ"
ယဲ့က်န္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သည္။
အစတုန္းက အစ္ကိုအျဖစ္ ေခၚမွ ေပးမယ္လို႔ သေဘာတူညီထားခဲ့လို႔လား။
လုလင္က်စ္က ထန္းက်န္းကို ေအးစက္စြာ ၾကည့္သည္။
"ေလာင္းရဲရင္ ႐ႈံးရဲရမယ္ေလ"
ထန္းက်န္းက ရယ္သည္။ ေခါင္းကို ခါၿပီးေနာက္ ေငြေရာင္ ၾကာပြတ္ကို ယဲ့က်န္းကို ေပးလိုက္၏။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး လက္ခံေပးပါ သခင္မေလး"
ယဲ့က်န္းက ေငြေရာင္ ၾကာပြတ္ကို ယူၿပီးေနာက္ သူမ၏ ျမင္းအိတ္ထဲကို ထည့္လိုက္သည္။
"ေက်းဇူးပါပဲ ဒီေငြေရာင္ ၾကာပြတ္ကို ႀကိဳက္တယ္"
"အဖိုးတန္ ရတနာကို ဘယ္သူက မႀကိဳက္ဘဲ ေနမွာလဲ"
"ဆက္ၿပီး အမဲလိုက္ ခ်င္ေသးလား"
ထန္းက်န္းက ေမးသည္။
လုလင္က်စ္က ယဲ့က်န္းကို လက္မခံဖို႔ တားရန္ ျပင္ေသာ္လည္း ယဲ့က်န္းကမူ ထိုအၾကံက မဆိုးဟု ထင္သည္။ သူမ ဒီလို မလြတ္လပ္သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီအခြင့္အေရးကို သုံးၿပီး စိတ္ေအးေအာင္ လုပ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
ယဲ့က်န္းက တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းက သေဘာတူသည္ဟု ယူဆႏိုင္သည္။ ထန္းက်န္းက ေပ်ာ္သြားကာ သူမအစား ျမင္းကို ဆြဲသြားေပး၏။
"တတိယ သခင္မေလး ေက်းဇူးျပဳလို႔"
ယဲ့က်န္းက လု႐ွန္းက်စ္၏ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေျပာသည္။
"အစ္ကိုႀကီး သြားရေအာင္"
လု႐ွန္းက်စ္က ျပဳံးၿပီးေနာက္ လုလင္က်စ္ကို တစ္ခ်က္ ေခါင္းညိတ္ ျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ ျမင္းကို စီးကာ အတူ ထြက္သြားရန္ ၾကံစည္၏။ သူက ေတာက္ေလွ်ာက္ ရယ္သြားသည္။
"အစ္ကိုႀကီး အခုအခ်ိန္ထိ ျမားတစ္စင္းမွ မပစ္ရေသးဘူး မဟုတ္လား"
...
part 40
Start from the beginning
