မင်းခန့်ညား
ဆေးရုံကဆင်းရတော့မည်ဖြစ်၍ အိမ်ကိုဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်သည်။
..ဟယ္လို ကိုမိုး ကျွန်တော့်ကို ပြန်လာခေါ်ပေးပါ..
ပြောပြီး တန်းချလိုက်သည်။
ကလေးနဲ့အလွမ်း သယ်ရဦးမည်ဘဲ
နောက်ဆိုတာက ဒီလိုနွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့ပြန်ရဖို့ မနည်းကြိုးစားရဦးပေမည်။
သျှားလေးက ခုနက ဆရာဝန်ကြီး စစ်ဆေးထားသဖြင့် ကုတင်လေးပေါ် လှဲနေသည်။
...ကေလး သက်သာရဲ့လား
ဘယ်လိုနေသေးလဲ စိတ်ထဲရှိသလိုပြောကြည့်
ကို့ကို...
...ဟုတ် သက်သာပါတယ် ...
...လန်းရဲ့လား ကေလး အားရှိရဲ့လား....
..ဟုတ် လန်းပါတယ်ဗျ..
သျှားလေး ပြုံးရွှင်စွာပြန်ပြောလာသဖြင့်
မင်းခန့်ညား စိတ်အေးသွားရသည်။
မင်းခန့်ညား သျှားလေး နဖူးလေးကို နှစ်ခြိုက်စွာ နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
သျှားလေးက အရောင်စိုရွှဲတောက်ပနေသော
မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် အေငးသား
အခုရောဆို သျှားလေးသိတာ နှစ်ခါနမ်းခံရပြီ
သူအိပ်ပျော်နေတဲ့ချိန် ဘယ်နှစ်ခေါက် နမ်းမည်မသိ
တွေးရင် ရှက်သွေးဖြာလာကာ မျက်နှာလေး
နီရဲလာသည်။
မင်းခန့်ညား သတိထားမိလိုက်သည်။
...ကေလး ရှက်နေတာလား..
မရှက်ပါနဲ့ ကလေးရဲ့...
ပြောပြောဆိုဆို နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်သို့ အနမ်းတစ်ပွင့် ကျရောက်သွားသည်။
ဒီတစ်ခါမှာတော့ သျှားလေး မျက်ဝန်းအစုံ
ကို စုံပိတ်ထားမိလိုက်သည်။
ဒီလူကြီး နှုတ်ခမ်းကဘာလို့ အဲ့လောက် ချိုမြနေရတာလဲ
သျှားလေး စိတ်ထဲမှပြောမိသည်။
မူးယစ်ဆေးဝါး စွဲသွားသလိုပင်
ရူးသွပ်စရာဖြစ်သွားရသည်။
သျှားလေး ငြိမ်သက်နေမိသည်။
ခနအကြာ ထိတွေ့မိလိုက်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်စုံ
က တံခါးခေါက်သံကြောင့် ဝေးကွာသွားရပြန်သည်။
