Moderne Verwondering

Repelsteeltje

Geschreven door: Goedverhaallekkerkortook

Gebaseerd op een sprookje van de Gebroeders Grimm

In een klein dorp woonde er een arbeidersgezin in een piepklein huisje. Vaders werkte in een staalfabriek, moeders was huisvrouw en maakte parttime schoon bij mensen uit het dorp. Anne en Henk heette ze. Anne en Henk hadden samen een prachtige dochter, Esmeralda noemde ze haar. Esmeralda had lange blonde haren en lichtbruine ogen. Ze was altijd netjes gekleed in een mooie jurk. Ondanks dat Anne en Henk niet veel geld hadden deden ze alles voor haar en waren ze erg trots op hun dochter. Misschien een beetje te trots.

Esmeralda deed goed haar best op school en begon met ontwerpen. Van kleding tot meubels van merk logo's tot stripfiguren. Ze had haar eigen naaimachine waarmee ze verschillende dingen in stukken stof kon drukken en een laptop met dure design programma's. Maar het mocht niks baten, ze bakte er niets van.

Tevergeefs verkondigde de vader van Esmeralda aan heel het dorp hoe goed zijn dochter was. En wat ze allemaal wel niet kon maken. Hij was er van overtuigd dat Esmeralda alles kon.

De dorpsbewoners wouden het niet geloven. ''Zo'n arbeiders dochter kon toch niks moois maken?'' ''De kwaliteit zal vast niet goed zijn!'' Werd er in het dorp gefluisterd.

Op een dag kreeg Esmeralda een e-mail van de koning. De koning was nieuwsgierig naar haar ontwerpen en nodigde haar met al haar spullen uit in zijn kasteel. De vader van Esmeralda bracht haar.

''Lief meisje, ik wil een kikker van goud in mijn mantel hebben, voor morgen moet het af zijn, dan heb ik een belangrijk bal,'' glimlachte de koning vriendelijk. De koning had lange, gouden lokken. Zijn ogen waren diepblauw van kleur. Hij had een prachtige rode mantel aan met verschillende figuren erin gestikt.

''Ik zal je naar je verblijf laten brengen voor de nacht.,'' vervolgde hij. De koning knipte in zijn vingers en een dienstmeisje liep naar Esmeralda toe. Ze pakte de arm van Esmeralda en bracht haar naar haar verblijf.

Het verblijf was ontzettend groot. Er stond een groot bed en er was een badkamer, maar het belangrijkste van alles, er stond een grote werktafel waar Esmeralda al haar spullen kon uitstallen. Er stond ook een extra naaimachine en een tablet om te ontwerpen. Esmeralda bedankte het dienstmeisje vriendelijk en vroeg haar om te gaan.

Esmeralda pakte haar spullen uit en maakte verschillende ontwerpen. Ze probeerde en probeerde, maar niets lukte. Ze kon enkel een ovaaltje maken in een vieze, gele kleur. Ze begon te snikken en het snikken ging over in gehuil. De koning leek vriendelijk, maar hij zal vast boos zijn dat het haar niet is gelukt.

"Wat moet ik nu doen?'' zei Esmeralda in zichzelf. Ze hoorde gegiechel in de hoek van de kamer. Esmeralda keek op. Er stond een klein mannetje met rode haren die alle kanten opstonden. Zijn wenkbrauwen waren dik en liepen helemaal door. ''Waarom ben je zo verdrietig?'' vroeg het vreemde mannetje. ''Mijn vader heeft aan het hele dorp verkondigd dat ik geweldig designs kan maken en nu wil de koning een gouden kikker op zijn mantel hebben, maar ik kan het helemaal niet,'' snikte Esmeralda. ''Hmmm,'' zei het mannetje. Hij duwde Esmeralda opzij en tekende wat op de tablet. Vervolgens klikte hij een paar keer wat knopjes in op de naaimachine en er kwam een prachtige, gouden kikker tevoorschijn.

Het gezicht van Esmeralda klaarde op. ''Hoe, hoe, hoe deed je dat?'' stotterde Esmeralda. ''Geen dank meisje, wat krijg ik, in ruil voor de kikker?'' vroeg het mannetje. Esmeralda greep naar het gouden armbandje om haar pols die ze voor haar twintigste verjaardag van haar moeder had gekregen. ''Hier neem dit.'' En Esmeralda gaf het vreemde mannetje haar armband. Hij keek er even naar. ''Goed.'' En het mannetje verdween weer net zo snel als dat hij verschenen was.