Bankpas, maaltijdtas, knuppel uit de zak - Een Modern sprookje

Bankpas, maaltijdtas, knuppel uit de zak

Geschreven door: Goedverhaallekkerkortook

Gebaseerd op een sprookje van de Gebroeders Grimm

In een klein huisje aan de rand van de stad woonde een vader met zijn drie zoons. De drie zoons werkten samen in de kledingfabriek van hun vader. Ze werkten hard, maar de opbrengsten vielen ieder jaar tegen. Al langere tijd hadden de drie zoons het erover dat ze misschien maar eens iets anders moesten gaan zoeken, om zo meer geld te kunnen verdienen. Maar ze hielden hun voornemens voor zich, want ze durfden het eigenlijk niet tegen hun vader te zeggen. Ze wouden hem niet teleurstellen. Zwijgend werkten ze nog wekenlang in de kledingfabriek, maar er was niets te beleven, zo rustig was het. De jongens zaten zich te vervelen en hun vader merkte dat.

''Jongens, de verkoopcijfers vallen dit jaar weer erg tegen. Misschien is het beter als jullie een andere baan gaan zoeken,'' zei vader. De jongens begonnen te glimlachen naar elkaar. ''Eigenlijk hebben wij er ook al een tijdje over nagedacht.'' '''Oh?'' vroeg hun vader verbaast. ''En wat is dat dan?'' ''Ik wil graag in de leer bij de bankier, ik zie het al voor me, bankier Piet,'' lachte Piet. ''En jij Klaas?'' vroeg vader aan zijn middelste zoon. ''Het lijkt mij leuk om te werken voor een restaurant en een glimlach op ieders gezicht te toveren als ik hun eten kom brengen.'' ''Dat lijkt me goed, en wat heb jij bedacht Johan?'' ''Laat mij maar ouderwets timmerman worden!'' zei Johan.

En zogezegd, zo gedaan. Piet melde zich aan voor een financiële opleiding en kon direct aan de slag bij de bankier in het dorp. Klaas solliciteerde bij het restaurant en haalde daar zijn rijbewijs. Johan informeerde bij de timmerman van het dorp en ook Johan kon gelijk aan de slag.

Na twee jaar ontzettend hard werken was Piet klaar met zijn opleiding en werd hij de officiële eerste assistent van de bankier, met de mogelijkheid om later de bank over te kunnen nemen. ''Jongen, na het harde werk heb jij wel een vakantie verdiend, ik zie je over vier weken weer terug,'' de bankier lachte vriendelijk naar Piet. ''Voordat je gaat heb ik nog iets voor je,'' vervolgende de bankier en hij haalde een klein pasje uit de broekzak van zijn zwarte pantalon. De bankier fluisterde wat in het oor van Piet. ''Wauw, bedankt baas,'' zei Piet en hij ging op weg naar huis. ''Fijne vakantie,'' riep zijn baas hem nog na.

Toen Piet onderweg was belde hij zijn broer op. Hij vroeg of hij langs kon komen en wat te eten kon krijgen. Klaas vertelde dat hij sinds kort zijn eigen restaurant had geopend midden in de stad, en de zaken liepen erg goed. Voordat hij weg ging had hij een speciaal cadeau gekregen van zijn baas.

Terwijl Piet in de schemering van de nacht op weg was naar het nieuwe restaurant van Klaas, had Klaas ook zijn broer Johan gebeld. Johan vertelde dat hij van zijn baas vakantie had gekregen en na de vakantie zelf met de bus van de zaak op pad mocht gaan. Klaas vroeg aan zijn broer of hij ook naar zijn restaurant wou komen en hij stemde in. Johan had voordat hij weg ging een geschenk gekregen van zijn baas, ''Maar dat vertel ik je straks wel,'' had Johan gezegd.

Het was al laat in de avond toen Piet en Johan aankwamen in het nieuwe restaurant. Voor de gasten was het restaurant al gesloten. Toen de broers elkaar weer zagen omhelsden ze elkaar en kletsen ze wat af over hun nieuwe banen. Klaas vertelde over het geschenk dat hij van zijn baas had gekregen. Hij pakte een vierkante, oranje tas en legde het op de tafel waaraan ze zaten. ''Als ik zeg wat ik wil eten komt alles wat ik maar wil in deze tas, dus zeg maar wat jullie willen!'' zei Klaas enthousiast. ''Goh ik heb wel zin in een pizza,'' zei Johan, ''Doe mij maar een pasta,'' zei Piet. Klaas ritste de tas open en gaf Piet en Johan wat ze bestelt. Ze aten en dronken en bestelde nog een aantal keer. Ze hadden de grootste lol met zijn drieën en zaten vol met verhalen.

Wat ze niet wisten was dat er iemand stiekem met hun mee keek. De restauranteigenaar van het restaurant tegenover het restaurant was jaloers op Klaas. Het restaurant was nog maar een aantal weken geopend en had al vele malen meer gasten dan hem. ''Dus zo doet hij dat,'' mompelde de restauranteigenaar en hij wachtte tot alle drie de broers gingen slapen en zijn slag te kunnen slaan.

De volgende ochtend kwamen de broers vermoeid beneden. Ze waren veel te laat op bed gegaan gisteravond en hadden daardoor maar een paar uurtjes geslapen. Ze gingen zitten aan één van de tafeltjes in het restaurant van Klaas. Klaas pakte de tas en bestelde wat ontbijt. Hij ritste de tas open, er zat nog niks in. Misschien had Klaas niet duidelijk genoeg gesproken en hij probeerde het opnieuw. Hij bestelde en ritste de tas weer open, weer zat er niks in. ''Ik denk dat er geen ontbijt komt vandaag,'' zei Klaas bedroefd.

''Ik heb wel een idee,'' zei Piet en hij haalde zijn pasje uit zijn broekzak. ''Deze pas heeft een oneindig getal op de bankrekening staan, waardoor ik altijd alles kan kopen. Kom we gaan brood halen bij de bakker.'' Samen liepen ze naar de bakker om brood te halen.

Terug gekomen van het restaurant pakte Klaas zijn camerabeelden erbij, want wat zou er gebeurd zijn met de tas. Uren waren de broers aan het kijken vanaf het moment dat ze eten hadden besteld tot vier uur 's nachts. Ze zagen iemand de deur open maken en de tas magische tas van Klaas verwisselen voor een andere tas. Klaas herkende de man, het was de buurman.

Johan vertelde over zijn cadeau,'' Deze knuppel kan ik op commando iemand neer laten knuppelen,'' vertelde Johan en samen maakten ze fluisterend een plan om de tas van Klaas terug te krijgen.

Om middernacht stonden de drie jongens buiten, met de speciale knuppel die Johan van zijn baas had gekregen. Het was er stil buiten en de koude wind streelde de huid van de drie broers.

''Knuppel uit de zak,'' riep Johan hard. De knuppel kwam met een vloeide beweging uit de zak en Johan concentreerde zich op de gedachte dat de deur open moest worden geslagen. De knuppel ging aan de gang en de deur vloog open. ''Knuppel in de zak,'' zei Johan en samen liepen ze naar binnen. Sluipen zal geen zin hebben de eigenaar had vast en zeker iets gehoord. De broers zochten eerst onder alle tafels en stoelen, toen in de keuken, maar het pasje en de tas waren nergens te vinden.

Toen de broers iemand hoorde lopen stopte ze met zoeken. Alhoewel ze zich nog snel wouden verstoppen had dat geen zin meer, ze zagen een lange man met donkere haren en een snor in de donkere zaal staan, het was de buurman

''Wat moet dat hier?'' riep de buurman uit. ''Wij willen onze spullen terug die jij gestolen hebt!'' riep Johan fel naar de buurman. ''Waarom zou ik dat gedaan moeten hebben?'' vroeg de buurman grijnzend. ''Ik weet het zeker en je moet ze teruggeven!'' riep Klaas nog feller. ''Knuppel uit de zak!'' en zodra Johan dat zei kwam de knuppel uit de zak en kreeg de buurman een paar gemene klappen, steeds harder en harder.

''Goed, goed, als je die knuppel van je weghaalt geef ik alle spullen,'' zei de buurman happend naar lucht. ''Beloof het,'' zei Klaas. ''Ik beloof het, alsjeblieft,'' smeekte de buurman.

''Knuppel in de zak,'' zei Johan lachend en de knuppel ging weer netjes de zak in. De buurman deed één van zijn kastjes in de keuken nodig en overhandigde de tas en de bankpas. ''Dankuwel en tot nooit meer ziens,'' riep Klaas richting de buurman en ze liepen samen weer terug naar het restaurant.

''Pudding, ijs en een borrelplank voor drie personen,'' zei Klaas tegen de tas en hij ritste de tas open. Hij haalde alle lekkernijen uit de tas en samen genoten ze van de avond. De buurman durfde nooit meer in de buurt te komen van het restaurant van Klaas.