Lolipop ||Texting||

-29-

Merhaba!✨

Nasılsınız?🍬

✨-||18.10.2022||-✨

Medya: Efe Denizel & Miray Doğan 😍

Oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim.💜

Bir Lolipopunuzu alırız artık...🍭

SINIR: 35 oy, 250 yorum.

İyi okumalar 🍭

Saat sabahın dokuzu, klasik anam elinde terlik başımda zebani gibi dikiliyor. Şaşırdık mı? Asla. Anam bu yapar yani.

Daha güzel uyanmak ister miydim? Tabi ki yani. Kim başında zebani gibi dikilen bir anne ve elinde terlikle uyanmak ister ki? Biraz mantık çerçevesinde konuşalım lütfen, please...

Annemin kıymetli kıçıma vurmalarıyla ilk banyoya sonra da koştur koştur mutfağa geçtim. Kıymetli kıçımı hissedemeyecek hâle gelmiştim valla. Bugünde kıymetli kıçıma bir cigara yakalım lütfen...

İlk iş günümde bunları mı yaşayacaktım Allah'ım? Annemin hızlı ol söylenmeleriyle elime ne geldiyse ağzıma tıkıp alelacele evden çıktım.

Evden çıkmamla arabalarının önünde bir Efe ve babamla karşılaşmam bir oldu. Biraz daha yaklaştığımda hâlâ beni fark etmemiş gülüşerek sohbet ediyorlardı. Beni fark etmeyip bu kadar gülünecek neyin olduğunu merak etmiştim.

"İşte annesi suyu hazırlarken bana verdi Miray'ı. Ben de hava sıcak diye tişörtümle oturuyordum. Göbeğime oturtmamla göbeğime sıçması bir oldu. Bir de sanki harika bir şey yapmış ki kahkahalarla gülüyor görmen lazım." Allah kahretmesin. Baba anlatacak başka anım mı yoktu Allah aşkına? Göbeğine sıçtığım anın mı geldi aklına?

Efe ise kahkaha atmaktan karnını tutuyor. Babam kolunu tutmasa yere düşecek gibi hâli vardı. Sert ve öfkeli adımlarla ilerlerken sonunda beni fark edebilmişlerdi. Efe beni görünce kahkahasını daha da artmıştı. Babam da Efe'ye bakıp bana daha çok gülmeye başladım.

"Eh yeter be! Sana da aşk olsun baba. İnsan en rezil hatırlamadığım anımı elaleme mi anlatır?"

"Elalem derken? Ayıp olmuyor mu Miray aş-" aşkım diyecek uyaran bakışlarla bakınca sonunda salak kafası basmıştı ne demek istediğimi. Hemen düzeltme ihtiyacıyla konuşmaya devam etti.

"Miray arkadaşım." Efe'yi boş verip babama döndüm.

"Baba beni işe sen mi bırakacaksın?"

"Normalde ben bırakacaktım kızım ama son anda işim çıkınca Efe oğlum ben bırakırım dedi. O da burdan geçiyormuş tesadüf eseri. Beni de görünce selam vermek istemiş. O anda bana telefon gelince ona rica ettim. Sağ olsun bırakırım dedi. Zaten aynı yere gidiyorsunuz birlikte gitmenizde sakınca yok."

Uzaylı görmüş kedi misali bakmaya başladım babama. Abi şaka mı bu?! Hayır yani tamam tesadüfe inanıyoruz da bu Efe'yle olanlar garip geliyor. Ulan Efe. Ulan çocuk.

"Babacığım ne gerek vardı? Söylesen ben yürüyerek giderdim bana da bir hava değişikliği olurdu hem." Sonda Efe'ye imalı bakış atmayı da ihmal etmemiştim. Neden mi? Çünkü canım istedi.

"İyi o zaman çocuklar siz birlikte gidin. Dikkat edin kendinize." Babamın arabaya binipte resmen kaçması saniyeleri almıştı. Aha kaldık mı baş başa? Yaktım şimdi çıranı Efe. Bekle oğlum sen!

"Yahu sen ne sülük gibi insansın? Kapıdan kovsak bacada bitiyorsun aa?"

"Aman sende ne nazlı çıktın? Sanki gelip gitmem senin hoşuna gitmiyorda konuşuyorsun. Sakın itiraz etmeye kalkma gözlerinden bile belli oluyor." Daha fazla bir şey söylemeyip araba binmişti. Öküz işte. İnsan bir bizimde kapımızı açardı.