CHAPTER 4: RELATION

91 8 0
                                    

IMEE'S POV
It is now morning and I'm already out to have some breakfast. I decided to go to Irene's house at dun nalang mag aalmusal, masarap pa naman mag luto yun.

Pag bukas ng security ng pinto. Agad naman bumungad sakin ang mga tawanan nila.

I watch them secretly, they look so happy. Not to mention Denise is here too, I don't know why instead of getting mad at Irene for welcoming them bakit parang naiinggit ako, I want to be there too. I want to sit next to my little sister, laugh about things I want to be there and be part of this breakfast.

Why do I feel so unwanted.

Maybe naiinggit ako dahil hindi na nila ako kailangan. Kaya na nila mabuhay on their own, hindi ko naman sila masisisi. Matatanda na ang mga kapatid ko, may kanya kanya ng pamilya. Malamang hindi na ako ang kailangan nila.

"Alam nyo, mas maganda to kung nandito si ate. Teka tawagan ko" rinig ko mula sa boses ni Irene kaya agad akong humakbang palayo

Bago pa man ako makalayo, my phone rang.

I grabbed my phone and turn to Irene's direction. I'm in front of everyone and they all look so shocked seeing me here.

"Ate!!" Irene excitedly exclaimed at lumapit sakin

Niyakap ako nito at niyakap ko din sya.

"Tatawag sana ako sayo para dito kana mag breakfast eh. Tara kain na tayo" saad nito at hinila ako

Nandito kami sa round table nila dito sa kusina dahil apat lang naman kami. Ung dinner table eh nasa kabilang kwarto na extension ng kusina.

"Kain na" Irene said as she put the rice on the center and sit beside me.

"Ate what do you want? Bacon? Eggs? Chicken?" She asked looking at me

"Hay nako Irene" I sighed

"Bakit, ano na naman ginawa ko?" She asked with her eyebrows furrowed

I took my first aid kit on my bag and took a band aid. I cut its end para hindi gaanong hassle.

I face my sister and made her look on Sandro's direction for me to see her neck clearly

"Hindi kaba nahihiya, nakikita ng mga bata yang hickey mo?" I asked as I gently put the band aid on her neck where she have a hickey.

"Ate naman, ang tanda ko naman na at hindi na bata yang mga yan. Baka nga sila din gumagawa na ng milagro eh" Irene responded fixing her position

"Ang bibig mo, nasa harap ka ng pagkain" usal ko

"Nako tita, wala hong nangyayari samin. We're still waiting until the wedding" sandro smiled

"Mahina pala si sandro" nakangising usal ni Irene

"Ilang taon na ba kayo ulet?" I asked looking at sandro

"2 years po tita" sandro replied

"Hmm bago lang din pala" Irene responded

"Bakit nga pala kayo mag papakasal? For a 2 year relationship don't you think masyadong maaga?" I asked

"Well tita we are both settled naman po" sandro responded

"And we love each other po tita, kaya we want to get married as soon as possible" Denise said looking in my eyes holding Sandro's hand

"Ikaw ba tita, wala kang planong mag pakasal?" Tanong ni sandro

"Pwede naman" I answered as I sip my mango juice that Irene made

Irene looked at me confused and I felt Denise's gaze

"Kung kaya nyo pa mag hintay hanggang next year, hahanap ako ng paraan para makapag pakasal ngayong taon" I said "Alam nyo na, bawal ang sukob" nakangisi kong usal

Let The Heart SpeakWhere stories live. Discover now