JUST FRIEND (Sadece Arkadaş)

Bıkkınlık

İnsanlar hırsları uğruna diğerlerini çok çabuk harcayabiliyorlar.. İkili oynayarak üstelik.. Diyorum ki bazen "Yok canım, iyidir o, yapmaz." ama öyle değil işte.. Ben bunu kabullenmek istemiyorum, öyle olduğunu bilsem de aksine inanmak istiyorum sanırım.. Sanki gülümseyen her insan hiçbir kötü niyeti içinde barındırmaz diye düşünmek istiyorum.. Bilerek görmemezlikten geliyorum.. Unutuyorum yalan gülümseyişler altındaki iğrenç yüzleri..

Sonra yine tüm gerçekler tokat gibi geliyor yüzüme..

Sabah kalktığımda hiç bir şey olmamış gibi Okyanusla Ateşi kahvaltı yaparken buldum. Kendimi bir kez daha kullanılmış hissettim. O an masayı alıp kafalarına geçirmeyi bile planlamıştım. .

ARTIK BİTTİ...

Gidiyorum bu kadar şeyi kaldıramazdım . Gerek ailemin de canı cehenneme! İsteselerdi onlar beni bulurlardı zaten . Okyanus'un yanına gittim ve

-Bitti. Ben gidiyorum . Anlaşma falanda yok ....

Cevap vermesini beklemeden odama çıkıp toparlandım.

Her şey çok mu değişmişti. Aslında hiç bir şey değişmedi.. Hatta daha kötüye gitti.. Daha fazlasına dayanamam dediğim şeyleri de yaşadım birer birer.. Ama dayandım.. Her gün umutla kalktığım günlerde binlerce hayal kırıklığı yaşadım.. Kalbimi kıracak bir sürü şey yaptın, her gün daha fazlasını.. Belki üzüntüden ölmem gerekirdi, ama ben artık ağlayamıyorum bile..

Çünkü ne oluyor biliyor musun? İnsan alışıyor....

Arkadaşlar son bir bölüp yazıp bitiriyim mi yoksa daha devam mı etsin ? Yorumlarınızı bekliyorum ..