PAINTED CANVAS (Under Revision)

Chapter 8: Show What's Hidden

"GABI! BUTI AT ANDITO KA!"

I glared at her. Palagi na lang siyang umeepal sa nananahimik kong buhay.

"Ano na naman ba?" Naasar kong tanong but she just smiled widely.

"Sabi ni Prof Jed, puntahan daw kita rito."

"And why?"

Tumitig siya na parang aso at mabilis na pumasok ng art club para lumapit. "Sabi ni Prof Jed, sa'yo raw ako magpatulong" at pinagsiklop niya ang mga palad habang nakatitig sa akin na parang nagmamakaawang tuta.

"I'm busy." I said and look away. Nanghihinayang ako sa pintura, pero ililigpit ko na lang at sa susunod na lang magpipinta.

"Pweeeeshhh! Dali na, Gabi naman eh!" Halos mangiyak ngiyak na siya sa pagpupumilit sa akin.

"Tulungan ba sa ano?" Naiirita akong lumingon, but I looked away again dahil sa sobrang lapit ng mukha niya.

"M-magpipaint kami, pero h-hindi ako marunong..."

"Hindi ko na problema yun." Then I stood up at kinuha ang backpack ko.

I was expecting that she'll insist, ngunit wala akong narinig na kung ano, that's why I looked at her. My reflexes speed up nang kinuha niya ang takip ng canvas at tiningnan ang ipininta ko. Mabilis kong hinatak ang wrist niya at inagaw ang cover.

"Titingnan lang naman eh!" She complained nang iharang ko ang sarili sa canvas.

" Didn't you know na magandang pag-uugali ang nangingialam ng gamit?" Inis kong atas sa kaniya.

"Kukuha lang naman ako ng ideas. Patingin na!" She insisted at pilit akong pinapaalis. Hindi ako natinag at inilayo siya.

"Sobrang kulit mo. Ayoko nga."

"Ano bang masama? Titingnan lang naman, napaka kuripot mo."

I clenched my jaw because of irritation.

"A.YO.KO.NGA. Hindi ka ba nakakaintindi ng salita? Ano bang lengguwahe ang gamit mo?"

"EL-YEN-LANG-WEJ! Tsaka bakit ayaw mong ipakita eh sobrang ganda ng painting mo?!"

Natigilan ako sa sinabi niya. How will I know if it is? It's not like I care if it's good or not.

Art is beauty, yet I believe that it doesn't matter. What weighs the most is the feelings that are expressed on it, and that's the beauty itself.

I lost in thoughts kaya't huli ko na napansin ang paglihis niya. At dahil lampa siya, she lost her balance. I instantly grabbed her waist para hindi siya tuluyang matumba. Napakapit siya sa balikat ko dahil sa gulat. I wasn't expecting that moment.

Our gazes met, that made me remember what happened that night. Parang naulit ang lahat. I shivered when I looked at her round eyes. I just noticed her long eyelashes and it suits her.

Next, my gaze went down to her pinkish lips, which made me blink. What am I thinking? I started to feel nervous. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Aatakihin ba ulit ako? And then this scent, just like what I smelled when I'm under the shade of that cherry blossom tree.

I felt something in my stomach, it's moving upside down. Ayoko ng pakiramdam na ito. She's just looking at me with bright reddish cheeks.

Bigla lang akong natauhan nang maramdaman ko ang pagsandal ng likod ko sa canvas. I panicked when the canvas fell off together with the wooden stand kaya't bigla kong naitulak si Darlene para mahabol sana ang pagbagsak ng canvas.

It's a relief that I catched the canvas but the stand hit the floor. I frowned as I saw it broke. Nilingon ko si Darlene at sinamaan ng titig. Nakatulala lang siya na parang nawalan ng malay-tao. Tsk...