CHAPTER 30

3.4K 76 1
                                    

ALEXANDER's POV

Nagpaalam ang apat at nagsitakbuhan na palabas ng room ko, ang babastos di man lang ako pinasagot.

tiningnan ko si Candice na hanggang ngayon, umiiyak pa din. I pity her so much, kasi kung hindi dahil sakin hindi siya masasaktan ng ganyan.

"Lapit ka" -tugon ko sakanya.

lumapit din naman siya pero di ganun kalapit sa hospital bed ko, pero inabot ko ang wrist niya at pinalapit ng todo sakin.

"Hush please, nasasaktan ako sa tuwing umiiyak ka alam mo yun?" -sabi ko sakanya. Pero imbis na tumigil siya, humagulgol pa siya.

kaya hinigit ko siya sa wrist at pinayuko upang mayakap ko siya, niyakap din naman niya ako pabalik.

"feeling better? I'm sorry about awhile ago, ako na ang hihingi ng sorry para kay mama"

umiling siya "No, you don't need to say sorry. Di naman ikaw ang gumawa eh, and that Angelic? Ugh, I hate her."

I wiped her tears "Ssshhhh, tahan na"

alam ko na pinipilit ni Candice ngayon na wag na siyang umiyak, for sure kinakagat niya yung dila nila para lang di na siya maiyak.

"Can you, Can you tell me the whole story before the accident occurs? Totoo ba na It's my fault?" -tanong niya, ngayon umiyak na naman siya. Si Mama kasi, bakit ba kasi niya sinabi yun? yan tuloy akala niya kasalanan niya! Aish!

umismid ako "Fine, I'll tell you the whole story but please don't cry"

she nodded at pinahid ang mga luha niya. I just smiled.

"Okay then, nagkasagutan kasi kami ni Mama at ni Angelic nun. Sinumbatan ko si Mama kung bakit siya nakisali at kung bakit ka niya sinabihan nun, hanggang sa nagkainitan na kaming tatlo. Kaya napagdesisyunan ko na umalis nalang bago ko pa malimutan na Mama ko siya at babae silang dalawa ni Angelic, alam mo ba? galit na galit na galit na galit ako noong gabing yun, nanggagalaiti ako sa galit. Sobrang ambilis ng nangyari sobra, then ayun pagkagising ko andito na ako." -pagkukwento ko sakanya habang siya naman ay nakikinig lang.

Nakakaawa si Candice, sana wag na siyang umiyak. Mas nasasaktan kasi ako pag umiiyak siya, like di ko lagi natutupad ang sinabi ko noon sakanya. Hay sana matupad ko na yun.

•●◆♥♥♥◆●•

CANDICE's POV

Pagkatapos niyang magkwento, narealize ko na KAYA niya akong ipaglaban sa MAMA niya. Kaya dapat gawin ko ang tama, para sa ikasasaya niya at para din sa ikasasaya ko.

I smiled "Xander, I've been realized na dapat bigyan kita ng chance. Kasi kaya mo naman akong ipaglaban diba?"

lumaki ang mata niya "Talaga?! bibigyan mo ako ng CHANCE?! Talaga?!"

paulit-ulit naman 'to eh!

tumawa ako "Oo nga!"

"YES! YES! YES! SO, TAYO NA?!" -tanong niya.

"Oo naman" -sagot ko, sus yun lang naman pala eh. AY WAIT!

"Yun pala eh, tayo na walang bawian ah?" -sabi niya. TAYO?! ANO?!

"ANONG TAYO NA?! ANG SABI KO BIBIGYAN KITA NG CHANCE PARA LIGAWAN PA LANG AKO!" -sigaw ko sakanya, napakamot naman siya sa ulo niya.

tumawa naman ako "Yun na eh, kala ko makakalusot ako. HAHAHAHA, upo ka nga dito"

umupo naman ako sa gilid ng kama niya "Bakit ako?" hala? ba't yun ang lumabas sa bibig ko?! naku naman.

tila naguluhan naman siya sa tinanong ko "Ano? bakit ikaw ang ano?"

"Bakit ako ang nagustuhan mo? pwede naman sa ibang fan ka magkagusto ah? bakit sakin?" -usisa ko sakanya.

ngumiti siya at hinawakan ang kamay ko "Anyone can catch my eye, but not everyone can catch my heart. At ikaw yung sumalo ng puso ko na yun"

I hid my face, sobrang pula na ako. What the, pwede ba Xander? kahit ngayon lang wag kang magpakilig ah!

"Oh? bakit ka nagtatago?" he paused "Bakit ako ang napili mong idol? pwede din namang ibang artista diyan ah?" tinatanong pa ba yun? Syempre---Aha, akala niya ah? gagayahin ko din siya! Haha, sorry gaya gaya puto maya ako eh.


I smirked "Anyone can catch my eye, but not everyone can catch my heart. Like what you have said, nasalo mo din ang puso ko Xander. Fangirl mo nga ako na nahulog sayo ng lubusan but, eventhough I will always be just another fangirl in the sea of millions I shall support you until the end."

napangiti naman siya sa sinabi ko
"Paano kung mag-give up ka na kakasupport sakin?"


tumawa ako sakanya "NO! That's the last thing I would do. Any fan can give up, it's the easiest thing in the world to do. But to hold it together when everything is falling apart, that's the true fangirl. Always remember that Xander"

he kissed my hand "Candice, sa tuwing ngingiti ba ako sayo mula sa stage every mallshow ko ano ang nararamdaman mo?"


kung pwede lang tumili ngayon upang malaman niya na ganyan ang reaksyon ko pag nginingitian niya ako sa mga mallshows niya, pero baka magulat kaya wag na lang.


"Parang matutunaw ako, your smile can kill million of fangirls in just few seconds atsaka isa na ako sakanila." -nakangiti kong tugon sakanya. He hugged me tight.


"Matulog na nga muna tayo, ng ganto ang pwesto natin. Na-miss kaya kita halos isa't kalahating buwan mo ako di pin-----" -I cut him off guard.

humiga na din ako sa tabi niya at niyakap siya pabalik "Sssshhhhh, past is past. Okay? let's sleep together"

then we doze off.

Buhay Fangirl (KathNiel) - EDITINGTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon