Thursday's Child Has Far To Go ' beomjun ~ yeongyu

like a thief

Hırsız Gibi

20 kilometre gittikten sonra artık soluklanmamız gerekti. Tabi Beomgyu hiç istifini bozmamıştı. Umduğum gibi bir petrol bulmuştum. Hazır Beomgyu uyurken marketten de birşeyler alabilirdim. Arabadan inip markete girdim. Öğrencilik hayatım boyunca hep hazır yemek yediğimden Beomgyu'nun da bunlara yabancı olmadığını düşünerekten ikimize göre de bir şeyler sepete attım. Ben kasaya ilerlerken Beomgyu'da markete girdi.

"Beni niye uyandırmadın?"

"Başıma bela olma diye."

"Geçerli sebep. Kabul edildi. Umarım güzel bir şeyler almışsındır."

"Paran var mı?"

"Yok."

"Tahmin etmiştim. Bendekiyle yetineceğiz ama bende de sadece ailemin gönderdiği paranın kalanı var."

Kasiyer yavaş yavaş yiyecekleri geçiriyordu.

Bip.

Ne demek 20 dolar eksik?

"AA. Yeonjun... Açım ben ne yap ne et al onları."

"Biz neyiz burda eşek başı mı?"

Kasiyerin dik dik bakması en azından neleri alabileceğimizi sordum.

Tamam elimizde sadece 1 kek, 1 litre su ve 2 dondurulmuş sandiviç vardı.

"Acıyın bize-"

"Kes sesini Beom."

"Öhm. Almayacaksanız geri yerlerine koyar mısınız?"

"Ah.. pekala."

Beomgyu'ya kaş göz işareti yaparak artık gitmemiz gerektiğini anlatmaya çalıştım.

Hayır.

Tabikide bütün hepsini alıp arabaya koşmadı.

Neredeyse.

"HEY SİZ!"

"ALLAH BELANI VERSİN BEOMGYU."

"SÜR SÜR."

1 saat sonra

"Mhh çok lezzetlii. Niye yemiyorsun?"

"Hırsız olduğuma inanamıyorum..."

"Bana yiyecekleri alıp kaçmamı söyleyen sendin aptal."

Arabayı ani fren yapıp durdurunca biraz sarsıldım. Beomgyu ise cama yapışıyordu.

"Gerçekten yaptığım hareketten bunu mu anladın?"

"Oh. Özür.
Hala istemediğine emin misin ama?"

"Sikeyim seni."