Συγκατοίκηση με αυτόν;! Nope!

Εγώ απλά μένω εδώ!

Η ώρα έχει πάει 12 το μεσημέρι και ετοιμάζομαι να βγω με την Μαρίσσα.

Θα πάμε για καφέ οποτε θα βάλω κάτι απλό.

Ντρινν

Α ήρθε!

Πάω και ανοίγω την πόρτα αλλά δεν είναι η Μαρίσσα. Είναι ένας πολύ ψηλός άντρας
με δερμάτινα ρούχα και ξυρισμένο όλο το μαλλί του.

Που παρεπιπτόντως δεν του πάει καθόλου!...

" Όπα, τις αφήνει και σπίτι τώρα;"

Μονολογεί με μια ειρωνεία και απορία.

Ε: Συγνώμη θέλετε κάτι;

Λέω με υφάκι.

"Εε είναι εδώ ο Άγγελος;"

Ε: Όχι έχει φύγει εδώ και ώρα.

Λέω και πάει να φύγει.

Ε: Μισό λεπτό, δεν θα μου πείτε ποιος είναι για να του το πω;

Χαμογελάει πονηρά και με πλησιάζει.

" Νίκος."

Ας το παίξω λίγο ευγενική.

*Αντικοινωνικήηηη

Ε: Δήμητρα...

Λέω και απλώνω το χέρι μου για χειραψία, κάνει το ίδιο κι αυτός.

Ν: Μπορώ να περάσω;

Ε: Εεε ναι περνά...

Όχι εννοούσα, όχι! Αχχχ γιατί να μπει μέσα;

Θέλω λίγο να ηρεμήσεις!...

Πως να ηρεμήσω;! Δεν τον ξέρω!

Ε: Θέλεις μήπως κάτι να πεις;

Ν: Λίγο νερό μόνο...

Ε: Ναι...

Φεύγω ένα φεύγω άβολα από το σαλόνι για την κουζίνα.

Βάζω νερό και του το πηγαίνω. Νομίζω μου πήρε λίγο παραπάνω ώρα από το κανονικό.

🤦🏽‍♀️

Ν: Ξέρεις μήπως τι ώρα θα γυρίσει;

Ε: Όχι δεν μου είπε τίποτα.

Ν: Ρε τον μαλάκα!...Και για πες από πότε τα έχετε;

Ε: Εννοείς ποσο καιρό μένω εδώ;

Ν: Τι, συγκατοικείτε κιόλας;!

Λέει σοκαρισμένος.

Ε: Κάτσε, εγώ απλά μένω εδώ.

Ν: Δηλαδή δεν τα έχετε;

Ε: Όχι βέβαια, εχτές μετακόμισα!

Ν: Πάλι καλά...

Ε: Ορίστε;

Ν: Τίποτα, λέω μου φάνηκε περίεργο γιατί συνήθως δεν τις κρατάει πολύ.

Ε: Κάτι κατάλαβα...Να σου πω, επειδή εγώ πρέπει να φύγω, αν θες μπορείς να φυγεις ή να τον περιμένεις, it's up to you!

Λέω και τον δείχνω.

Ντάξει δεν είναι και τόσο κακός, καλύτερο παντός από τον άλλον!

(...)

Μ: Είναι ωραίος;!

Ε: Ντάξει καλός ήταν, δεν τρελάθηκα κιόλας.

Μ: Ναί, όχι σαν τον συγκάτοικο...

Λέει πονηρά και κάνω palm face.

Μ: Και πως τον λένε είπαμε;

Ε: Νίκο.

Μ: Μμ σεξι ακούγεται πάντος.

Λέει προσπαθώντας να τον κάνει εικόνα.

Ε: Καλά, πες εσυ τώρα...

Μ: Μαλώσαμε πάλι!

Ε: Μαρίσσα;!

Μ: Καλά, μόνη μου μάλωνα. Αλλά αυτός έφταιγε!

Ε: Δηλαδή τι έκανε αυτός ο ταλαίπωρος άνθρωπος;

Λέω με συμπόνια για τον Μάνο.

Μ: Του είπα να μου πάρει και γλυκό μετά από τα μπέργκερ και το "ξέχασε" λέει!

Ε: Ωχ θεε μου...

Λέω και κρύβω το πρόσωπο μου με τα χέρια.

Ε: Μαρή τι θα κανεις άμα σε χωρίσει;!

Λέω απελπισμένα.

•

•

•