Last goodbye

Hou mij bezig

Hoi mam & pap, hoe is jullie zakenreis? Is New York zo mooi als ze zeggen? Jullie komen morgen nog steeds terug toch? Hier is alles goed, Aslan is oke en alles is nog heel. Ik moest van hem vragen of hij een klein  pre-examenfeestje mag geven met z'n vrienden. Als hij dat mag dan mag ik ook wel een paar van mijn vrienden uitnodigen toch? Ik mis jullie en ik hoop dat het goed gaat bij jullie.
Groetjes Pascalle

Ik zit thuis op de bank als ik dit typ naar mam, ik twijfel over het versturen. Ik wil alleen wel zeker zijn dat ze naar huis komen, ik wil gewoon even m'n ouders armen om me heen. Even veilig, even niet ziek. Dat is het enige wat ik al de hele middag kan denken, ziek. Dat is wat ik ben. Ik laat het berichtje voor nu gewoon staan. Ik ben nog aan het overwegen om even naar m'n laatste 2 lessen te gaan, zodat ik er niet over na hoef te denken. Ik weet niet of ik al die mensen om me heen nu wel aan kan, maar ik kan op z'n minst een poging wagen.
Ik drink m'n glas leeg en sta op om m'n schoenen aan te trekken. Ik loop langs de spiegel in de hal en sta even stil. Ik zie er niet uit, een grijze joggingbroek met m'n favoriete witte croppedtop, m'n haar in de lelijkste knot ooit en dan ook nog is geen make-up op m'n gezicht. Ik kijk mezelf nog een keer op en neer; ga ik moeite doen en me omkleden? Ik pak m'n witte nike airforce, strik m'n veters zoals meneer Wouda mij heeft geleerd 'dan gaan je veters nooit meer zomaar los' zei hij trots tijdens de natuurkunde les afgelopen week als wijsheid voor onze tijd na het middelbaar. Ik glimlach bij de gedachte.

De fietsrit was niet lang, ik was al in 13 minuten op school, 1 minuut sneller dan ik in de afgelopen 6 jaar heb gefietst.
"Hoi, ik kom mij aanwezig melden, Pascalle Moreau." Zei ik tegen Elske die vandaag bij de balie zit. "Hoi Pascalle, je hebt nog 2 lessen: wiskunde en LO. Je bent voor beide aangemeld" "Dankje Elske!"

De wiskunde les was niet echt nuttig, meneer Swaanders is namelijk niet zo interessant en ik heb niet echt contact met mensen uit die klas. M'n gedachtes kregen daar gewoon de vrije loop, denk maar niet dat ik ook maar een som heb gemaakt. De bel gaat "Pascalle mag ik je huiswerk zien? ik heb het idee dat je alleen maar voor je uit heb zitten staren." Zegt meneer Swaanders als ik opsta. Ik pak mijn schrift weer uit m'n tas "dat klopt ik kon me gewoon niet concentreren door de pijn die ik heb overgehouden aan de tandarts." Lieg ik. Hij kijkt me aan en knikt "maak je het wel thuis?" "Zal ik doen meneer."
Onderweg naar de kleedkamer kom ik m'n beste vriendin Silver tegen "Hey babe! Ik heb je gemist bij engels waar was je?" Vraagt ze terwijl we de deur van de kleedkamer openen. "Oh ik moest naar de tandarts midden op de dag en het liep nogal uit, bovendien ga ik voor dat eerste uur niet voor janlul naar school fietsen." Zei ik star "oh I get you girl. Zo'n onzin, sowieso voor Nederlands." Ze gebaart met haar handen, het is niet helemaal te volgen wat ze daar nou mee wil maar het zal wel. "Omg heyy!" Silver rent op Anne af. "Hey Anne" zeg ik met een glimlach "Hey Pascalle, hoe is het?" Vraagt ze liefelijk "goed hoor, en met jou?" "Ja met mij gaat alles goed, ik stress hem alleen dood over dat scheikunde practicum dat ik zo moet inhalen." "Waar ging dat practicum ook al weer over?" Vraag ik, ik heb het twee weken terug gedaan maar het is allemaal niet echt blijven hangen. "Over destilleren" ze kijkt me hoopvol aan alsof ik haar een oplossing kan geven. "Oja ik weet over welke je het hebt, die met de oude wijn. Dat is niet zo moeilijk, je hoeft echt alleen de stappen te volgen. Met z'n tweeën kan dat makkelijk in een uur." Zeg ik om haar gerust te stellen. "Okay, als jij het zegt." "Zijn jullie nu klaar met jullie scheikunde?" Vraagt Silver die net als ik al begonnen in met omkleden. "Jaja" antwoord ik terwijl ik m'n zwarte legging aantrek bij m'n donkerblauwe sportbh. "Top! Ik wilde jullie namelijk vertellen over deze jongen die ik gisteren heb ontmoet in de club en je wilt niet geloven hoe knap hij is..." ging Silver verder. Halverwege haar verhaal was ik zoned out, ik was m'n veters van m'n zwarte veldschoenen aan het strikken. Niet veel later liepen we met z'n 3en de kleedkamer uit richting de atletiek baan. Silver en Anne zijn aan het lachen dus dat doe ik ook maar. Inmiddels buiten ben ik weer helemaal bijgevoegd bij het gesprek. We lopen de poort van het veld door waar de helft van onze gymklas al aan het wachten en kletsen is. Ik en de meiden stonden te kletsen toen m'n broer naar me toe kwam "Hey P! Hoe was het bij de..." ik onderbrak hem "niet nu Aslan, dit kan na school ook." Ik kan altijd goed met m'n tweelingbroer opschieten maar hij kan zo overbezorgd zijn. "Okay, wel echt vertellen als we thuis zijn he?" "Ja beloofd" en ik geef hem een klopje op de schouder voordat ik me weer omdraai naar de meiden.
"Okay allemaal, zoals ik gister al heb uitgelegd moet iedereen vandaag de 1200 meter rennen binnen 20 minuten. Elke keer mogen er zes mensen rennen en ik time jullie." Zegt meneer de la Porte. Ik weet niet of mijn lichaam de druk wel aan kan maar ik wil zoals ik normaal zou doen een poging doen om het in de snelste klassentijd te lopen. Ik ben niet voor niets een atleet. Cyrille kijkt de klas rond en zegt "De zes die beginnen zijn..." hij twijfelt even "Bas, Sanne, Silver, Aslan, Pascalle en Barry." We lopen met z'n zessen naar de witte startlijn. Ik start op de binneste baan. Ik plaats m'n linkervoet in het blok en daarna m'n rechter voet. M'n handen staan in het grind terwijl ik wacht op het startsein. Het grind drukt pijnlijk in m'n handen "... set" ik duw m'n kont omhoog "go!" Roept Cyrille en ik sprint weg uit de startblokken. Een atletiekbaan is 400 meter dus ik moet 3 rondjes rennen. Het eerste rondje gaat me goed af en ik ren hem in 2 minuten en 30 seconde. Halverwege ronde twee begint het te voelen alsof m'n lucht uit mijn longen wordt geslagen, ik voltooi de tweede ronde maar minder snel 2 minuten en 53 seconden. Ik voel m'n benen steeds slapper worden maar ik blijf door lopen. Op ongeveer een kwart van de ronde voel ik iets warms over m'n gezicht lopen. Ik haal m'n hand over mijn gezicht, bloed. Het wordt steeds moeilijker om adem te halen en ik voel me lichter in m'n hoofd worden. Ik ga steeds langzamer rennen, ik ben al over de helft en hoor Anne vanaf de zijlijn iets naar me schreeuwen. Ik probeerde door te rennen maar het mocht niet baten, bij de eerst volgende stap werd alles zwart.