AKINLAR

3

Az önce saçma sapan şeyler duymamla kafamı iki yana sallayıp kendime geldim.Tokat yan etki yapmıştı galiba.Ellerin kırılsın be adam!

Şuan etrafımda gördüğüm kadarıyla 10 kişi vardı ve etrafımı sarmışlardı.

Aç kurt sürüsü...

Herhalde ortalarında kal gelmiş bir şekilde dikildiğim için az önce 'kendi kafamda kurduğum haremime,'giren çocuklardan biri konuştu.

"Noldu?İyimisin?"

"Bir an saçma sapan şeyler duydum gibi geldide."

"Ne?"

"Sen abim olduğunu söyledin falan işte,ama yanlış duydum."

Çocuk kafalarını çevirip diğerlerine baktıktan sonra yine kafasını bana çevirdi

"Doğru duydun."

Duyduklarımla kendime tokat attım.Herkez bir an gözlerini irice açınca,onlara bakıp en sahte gülümsememi sergiledim.

"Kendime gelmem gerekiyorduda..."Sonrada kısık bir sesle kendimle konuşmaya başladım.

"Kızım Beste,en son maymunlarla karşılıklı harman dalı oynadığında deliriyorsun sanmıştın kendine gel."

Orta yaşlı bir amca hafifçe boğazını temizlediğinde pekte kısık bir sesle konuşmadığımı anladım.Gram utanmadan onlara baktığımda gülmemek için kendini tutan bir çocuk'ta gözlerim takıldı.

Ben burda akıl sağlımı yitiriyorum,çocuk kendini salsa anıracak aq.

"Doğru duydun,kardeşim..."

Gelen hafif sesle kafamı benle ilk konuşan çocuğa döndüm.Bana baktığını görünce hafif sağa doğru kaydım.Oda kafasını bana döndürünce bu sefer sola kaydım.Tekrar bana bakınca iç sesimi dışarı vurdum.
"Sıçtık."

Kısık sesle söylediğim için sadece yanımdaki domatese benzeyen çocuğa baktım.Canımın domates çekmesini geri plan'a atıp tekrar bana 'kardeşim' diyen çocuğa baktım.

"Üzüldüm sizin adınıza."dedim yüzüme sanki çok üzülmüş bir ifade takarak.

Sonrada Emir Abi'nin yanına gittim.Kafamı ona doğru çevirerek,
"Sanırım Akıl hastanesinden kaçmışlar,şu renk değiştiren elemanla."deyip domates çocuğu gösterdim işaret parmağımla.

Oda bu cümlemden sonra kahkahasını salınca herkez ona kaşları çatık halde baktı.Önümdeki çocuk hariç.O bana bakıyordu çatık kaşlarıyla.

"Biz deli değiliz."dediğinde yanımdaki Emir abi'ye 'ne diyor bu'bakışı atıp bana baktı.

"Doğru söylüyoruz."deyince içime bir şüphe düştü.Son bir kez herkeze bakıp kafamı iki yana salladım.Sonra yavaş yavaş geri gittim.Ardından önüme dönüp çıkış kapısına doğru koşmaya başladım.
Koşarkende lafımı esirgemedim tabi ki.
"BU DEVİRDE DELİ DEĞİLİM DİYENDEN KORKUCAKSIN HACIII!"

Arkamdan bir kişi hariç herkez bağırsada gülme sesini ayırt edebiliyordum.

Sorry...Anırma.

****
Hheeheh

Bir türlü kavuşturamıyorum,huyum kurusun;))

Teşeke.Bb.