Έρωτας στην Ακροθαλασσιά

Κεφάλαιο 1ο

                             ~ Νάγια ~

   Ανοίγω την πόρτα της κρεβατοκάμαρας μας και πέφτω αμέσως στο κρεβάτι με το μακρύ λευκό μου φόρεμα.Είναι περασμένες 12.Αυτό σημαίνει πως σαν σήμερα πριν 3 χρόνια γνώρισα τον άνθρωπο της ζωής μου.

   Ήταν μια ήρεμη νύχτα του Ιουλίου.Είχε αφόρητη ζέστη και είχα βγει μια βόλτα στο νησί για να συναντήσω τον Ιάσωνα.Μεγαλώσαμε μαζί,οι μητέρες μας ήταν και παραμένουν κολλητές συνεπώς είναι ο αδερφός που ποτέ μου δεν απέκτησα.Όταν έφτασα στο συνηθισμένο σημείο συνάντησης μας,το συντριβάνι του χωριού,τον βρήκα να με περιμένει στηριγμένος στο ποδήλατο του.Τον πλησίασα και μόλις με αντίκρισε μου χάρισε εκείνο το στραβό χαμόγελο του που αγαπώ.
"Που είσαι όμορφη;" είπε ο Ιάσωνας αγκαλιάζοντας με σφιχτά.
"Μου έλειψες.Τι λέει το πρόγραμμα σήμερα;" του απάντησα γελώντας.
"Σήμερα θέλω να σου γνωρίσω τον φίλο μου από τον στρατό" απάντησε ο Ιάσωνας και μου έκανε νόημα να αρχίσω να περπατάω.
Το χωριό είχε πολύ κόσμο μιας και είναι καλοκαίρι και ζούμε σε ένα πολύ γνωστό και τουριστικό νησί,την Μύλο. Μετά από 5 λεπτά ποδαρόδρομου φτάσαμε στο στέκι μας, το "Waves". Ένα μικρό παραλιακό καφέ. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και 3 λεπτά αργότερα εμφανίστηκε ένας νεαρός. Στην αρχή δεν τον πρόσεξα όμως όταν τον κοίταξα καλύτερα κατάλαβα πόσο όμορφος ήταν.Ο ομορφότερος άντρας που είχα δει στην έως τώρα ζωή μου. Σταμάτησε απότομα και με κοίταξε.Δεν απέστρεψα το βλέμμα μου και έτσι κοιταζόμασταν για κάτι δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνες. Ήταν ψηλός,με καστανά μαλλιά σε ένα κομψό κοντό κούρεμα,καστανά μάτια και φορούσε μια μπλούζα και βερμούδα Nike σε μαύρο χρώμα. Τον παρατήρησα λίγο περισσότερο και πρόσεξα πως ήταν γεροδεμένος με ένα πολύ ωραίο και γυμνασμένο σώμα.
   "Ιάσωνα!Τι γίνεται;" διέκοψε τις σκέψεις μου η υπέροχη φωνή του που επηρέασε κάθε κύτταρο του σώματος μου.Ο Ιάσωνας σηκώθηκε και δέχθηκε με χαρά την αγκαλιά του.
"Μάρκο χαθήκαμε!Από εδώ η φίλη μου η Νάγια.Σου έχω μιλήσει αρκετά για εκείνη" είπε ο Ιάσωνας και μου έπιασε το χέρι ευγενικά για να με βοηθήσει να σηκωθώ.
"Μάρκος.Χάρηκα πολύ!" μου είπε και ξαφνικά έχασα τα λογικά μου.Νόμιζα πως θα πέσω κάτω και δεν θα μπορούν να με συνεφέρουν.Μου είχε χαμογέλασει...με είχε κοιτάξει στα μάτια και μου είχε χαρίσει ένα υπέροχο αστραφτερό χαμόγελο λες και προοριζόταν μόνο για μένα.
Μάζεψα όλη την αυτοσυγκέντρωση μου και του έπιασα το χέρι λέγοντας "Η χαρά είναι όλη δική μου."
Καθίσαμε ξανά στο τραπέζι μας και παραγγείλαμε 3 φυσικούς χυμούς. Ο Ιάσωνας και ο Μάρκος συζητούσαν για κάτι το οποίο δεν είχα δώσει σημασία γιατί ήμουν απασχολημένη περιεργάζοντας τον ημίθεο που καθόταν απέναντι μου. "Νάγια εσύ τι λες;" ακούστηκε η φωνή του Ιάσωνα.
"Εεε...γι-για ποιο πράγμα;" απάντησα ενώ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ο Ιάσωνας γέλασε και μου είπε "Που ταξιδεύει πάλι το μυαλό σου Γιωτάκι μου;". Εγώ πέρασα στην αντεπίθεση και του απάντησα γρήγορα "Σου έχω πει χίλιες φορές να μην με αποκαλείς έτσι και δεύτερον έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου και μου αξίζει μια στιγμή ηρεμίας και σκέψης"
"Καλά καλά μην γαβγάς!" υποχώρησε ο Ιάσωνας και ξέσπασαν σε γέλια μαζί με τον Μάρκο.Δεν μπόρεσα να κρατηθώ και λύθηκα στα γέλια και εγώ μαζί τους. Πήρα το μάθημα μου και κατά τη διάρκεια της εξόδου μας πρόσεχα τι λέγανε και συμμετείχα όσο μπορούσα.
Παράλληλα κοιταζόμασταν με τον Μάρκο και χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλο σε κάθε ευκαιρία που μας δινόταν.
    Μετά από 2-3 ώρες πληρώσαμε τον λογαριασμό και ο Ιάσωνας έφυγε αφήνοντας μας μόνους.Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην ακροθαλασσιά και έτσι βγάλαμε και οι δύο τα παπούτσια μας και αφήσαμε τις πατούσες μας να νιώσουν την απαλή άμμο. "Ωραία βραδιά" είπε ο Μάρκος για να σπάσει την σιωπή. "Πράγματι" συμφώνησα κατεβάζοντας το κεφάλι μου και καρφώνοντας το βλέμμα μου στις γυμνές μου πατούσες.
"Θες μήπως να κάτσουμε για λίγο;" ρώτησε ο Μάρκος."Βέβαια" απάντησα ενώ κοιτούσα ακόμα τα πόδια μου.
Καθίσαμε κάτω στην άμμο και αγναντεύαμε την θάλασσα. "Είσαι πολύ όμορφη" είπε ο Μάρκος κοιτάζοντας με στα μάτια.Τον κοίταξα και εγώ χαμογελώντας και για λίγα λεπτά μείναμε σιωπηλοί.
Τότε ερωτευτήκαμε εκεί στην ακροθαλασσιά με μάρτυρα του έρωτα μας τον απέραντο ωκεανό.