Y/N
Emre'nin burada olduğunu öğrendiğimden beri bunun imkansız olması dışında başka bir şey düşünemiyorum.
Tam eve yemek söyleyecektim ki kapı çaldı.
Melih elinde iki poşetle içeri geçti.
Yemek getirmişti.Şükürler olsun.
Çok heyecanlıydı.
Yemekleri tabağa koyarken merakıma yenik düşüp aklımda ki soruyu sordum.
Y/N:niye bu kadar heyecanlısın?
melih:çok garip şeyler oluyor.
Bunu demesiyle gözlerimi özenle hazırladığım tabaktan Melih'e çevirdim.
Y/N:ne demek istiyorsun?
melih:Y/N dün biri evime geldi.
Gözlerini yerde ki halıdan bana çevirince gözünde ki parıltıyı gördüm.
Y/N:kim gelmiş amk uzatmadan söyle işte.
"Hürkan"
——————————————
EMRE
Hürkan'a her ulaşmak istediğim de telefonu meşgul çalıyordu.
'Bu çocuk bir şeyler çeviriyor.'
Of Hürkan of
Telefonumun çalmasıyla yerimden sıçradım.
Beklemiyordum amk.
"Birazdan evde bir şey konuşmamız lazım.Sakın kalp krizi geçirme"
emre:niye lafı geveliyorsun amk.neyse,neyle ilgili demiştin.
"Y/N"
"Ne?"
——————————————
MELİH
Evime döndüğümde Y/N'nin yaşadığı şeyleri düşündüm.
Onca yaşanan şeyden sonra onu unuttuğunu sanıyor.
"Aptal" dedim sesli bir şekilde.
Bu sırada biri kapıma dayanmış zile basıp duruyordu.
Sapığım mı var?
Kapıya ilerledim.
Kapıda ki kişiye bakamadan yanımdan geçip içeri daldı.
melih:HEY!
Ama kime diyorum ki amk.
İçeri girdiğimde şapkalı adam bana bakmıyordu.
Salona ilerledi.
Korkarak arkasından ilerledim.
Salonda durup koltuğa oturunca yarı sinirli yarı meraklı halimle sordum:
melih:kimsiniz?
Sesim titreyerek çıkınca kendime gülmemek için zor durdum.
Başını öne eğen adam hızla başını yukarı kaldırdı.
Bu bir şaka mı?
"Konuşmamız lazım."
"Siktir."
