YAŞANMAYAN HAYAT (TAMAMLANDI)

25. Bölüm

Yeni bir  'karışan bebek' kurgusuna başladım.

(1 buçuk saat sonra)

Kitabın yayınlanmış olan tüm bölümlerini okudum.

Çok susadım !

Buz gibi bir su ne güzel olur şuan.

Boş su şişesini alarak ayağa kalktım.

Bir dakika , bir dakika.

Dün akşam Ateş abimin yaptığı magnolyalar ne oldu.

Ay canım çok çekti.

Tatlıyı bahçede yemeye karar vererek kulaklığımı da odadan çıkmadan önce    gömleğimin cebine koydum.

2 dakika sonra mutfağa vardığımda ilk önce dolaptan yeni bir su ve bir tane magnolya tatlısı aldım.

Daha sonra tatlının içine bir tane tatlı kaşığı koydum ve dolapta ki soğuk çaydan bir bardak doldurarak onu da aldım.

Su, tatlı ve soğuk çayı bir tepsiye koyarak ilk önce mutfaktan çıktım.

Herkes nerede?
Bu kadar kalabalık olan bir evin sessiz olması hiç normal değil.

Bahçeye çıktığımda orada da hiç kimseyi görmemem ile iyice şaşırdım.

Bahçedeki üçlü salıncağa oturarak tepsiyi yanıma koydum.

Telefonumdan slow bir müzik açtım ama kulaklık takmadım çünkü kimse yok.

İlk önce soğuk sudan içtim daha sonra da tatlının tadına baktım.

Gayet güzel olmuş.

( Yarım saat sonra)

Slow müzikler eşliğinde tatlı yedim ve soğuk çay içtim.

Bulaşıklarımı tepsiye koyarak mutfağa gittim ve bulaşık makinesine yerleştirdim.

Saat akşam 6 oldu ama evde hiç ses yok.

Daha fazla dayanamayarak tüm evi dolaşmaya karar verdim.

(15 dakika sonra)

Şaka mı bu?

Evde kimse yok.

Beni tek bırakıp nereye gittiler ki?

Yok artık ya.

Ne oluyor yani?

Sadece bir sabah kahvaltıya inmedim diye ceza mı aldım?

Daha da kötüsü ben Nare hanıma halsiz olduğumu söyledim ve yataktan kalkamadığım için kahvaltıya gelmedim ama kimse yanıma gelip neyim var diye bakmadı.

Herkesi geçtim ama büyük abimlerden beklemezdim.

Bu ailenin diğer aileden ne farkı kaldı şimdi?

Kimsenin umurunda değil miyim yani?

Sadece bir kaç saatim kaldı ve bir seçim yapmam lazım.

Onlar beni bırakıp gitmişken yanlarına da gidemem .

O zaman emin olamam yaptığım seçimden.

Kimsenin üzerinden emin olmadan bir seçim yapmam.

Başkasını riske atmaya hakkım yok.

Salondaki tekli koltuğa bağdaç kurarak oturdum ve kafamı arkama yaslayarak düşündüm.

Poyraz abi, Toprak abi, Polat Bey ve Nare hanım kaldı geriye.

Abim demek istemediğim için abi dedim .

Çünkü gerçekten kırıldım.

Hiç kimse düşünmedi mi beni?